နာက်င္မႈက ခႏၶာကိုယ္အႏွံလြမ္းျခံဳထားသည္
သူေနာက္ဆံုး သတိရမိတာက
သူHyungဆီကိုလိုက္လာတယ္..
ၿပီးေတာ့ Boseongကေနတဆင့္
Hyungဆီကိုအသြားမွာ သူငွါးလာတဲ့ကားက
လမ္းေခ်ာ္ျပီး ေခ်ာက္ထဲျပဳတ္က် သြားတယ္...။မ်က္လံုးကို ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့
စူး႐ွေနတဲ့အလင္းေရာင္ေၾကာင့္
သူအသာျပန္မွိတ္လိုက္ရသည္....။
႐ုတ္တရက္ ႏွာေခါင္းထဲ ၀င္လာတာက
ပိုးသပ္ေဆးအနံ႔ေတြ....
ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္းမွ
ေဆးရံုေပၚေရာက္ေနတာ
ျဖစ္ေလာက္တယ္ဆိုတာကို
သူေတြးမိသြားတယ္....။အဲ့ဒါဆို သူမေသေသးဘူးဘဲ....
မ်က္လံုးေတြ ေသခ်ာဖြင့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ
သူ႔ကိုစိုးရိမ္တစ္ႀကီးနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့
မ်က္ႏွာတစ္ခု...။
သူ႔ကိုမယံုႏိုင္သလိုၾကည့္ရင္း
ၿပီးေတာ့မွအရမ္းေပ်ာ္သြားတဲ့ပံုနဲ႔
အသဲအသန္ေတြေမးသည္..။"သတိရလာၿပီလားး....ေတာ္ေသးတယ္...
တကယ္ ေတာ္ေသးတယ္...ေက်းဇူးပါ..
ဘာမွဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးမျဖစ္သြားေပးလို႔
တကယ္ေက်းဇူးပါ...."ဟိုလူက ဗလံုးဗေထြးေတြေရရြတ္ရင္း
သူ႔ရင္ဘက္ေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ကာ
႐ႈိတ္ငိုေနတယ္...
ဘယ္သူလဲ????...ဘာေတြလဲ???...
႐ုတ္တရက္ ေနရခက္လာတာေၾကာင့္
သူအသာတြန္းဖယ္မိသြားသည္...။"Sorry...Sorry..နာသြားတာလား...
ဟုတ္သားဘဲ ေမ့ေနတာ
ကိုယ္ ဆရာ၀န္သြားေခၚလိုက္ဦးမယ္
ခဏေစာင့္ေနဦးေနာ္...."သူ႔ကိုယ္ေပၚကဖယ္ကာ
အခန္းထဲကအေျပးအလြားထြက္သြားသည့္
ဟိုလူ ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ၿပီး
သူဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ေနမိသည္...။ခဏေနေတာ့ ဆရာ၀န္အခ်ိဳ႕ရယ္
သူနာျပဳ ေတြရယ္နဲ႔ အတူ
ဟိုလူျပန္ေရာက္လာတယ္..။
လိုအပ္တာေတြစမ္းသပ္ၿပီးေတာ့
ဆရာ၀န္ေမးလာတဲ့
ေမးခြန္းေတြကို သူေလ်ာေလ်ာလ်ဴလ်ဴ ဘဲ
ေျဖေပးလိုက္သည္.....။အခန္းထဲက တစ္ျခားလူေတြ
အကုန္ျပန္ထြက္သြားေတာ့
သူရယ္ ဟိုလူရယ္ဘဲက်န္ခဲ့သည္..။
သူ႔ကိုေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာစိုးတဲ့အတိုင္း
ၾကည့္ေနတဲ့ဟိုလူေၾကာင့္
သူအေနခက္စြာနဲ႔ ေမးလိုက္မိတယ္...။
YOU ARE READING
Love is......❤ { COMPLETED }
FanfictionSometimes,love isn't always rainbow and butterflies