friendship is complicated |yoonkook

12| Sence noel baba geyçek midiy ?

12. Sence noel baba geyçek midiy ?

Yoongi, ağır göz kapaklarını kaldırmaya çalışırken kulağında sesler uğulduyordu. Başı sanki tüm gece içkinin dibine vurmuş gibi ağrıyordu ve istemsizce eli, başındaki yerini aldı.

Sanki dokunursa ağrısı dinecekti.

"Hyung ! Uyandın mı ?"

Kulağına dolan ve fazlasıyla aşina olduğu sesle beraber gözlerini titreştirerek sesin kendisine ulaştığı noktaya odakladı.

"Ne oldu ?"

Taehyung gergince gülümseyerek bulundukları odanın içinde gözlerini gezdirdi. Yoongi, gözlerini kendisinden kaçıran çocuğa dikkatle baktı.

"Seni olman gereken yere getirdim hyung."

Yoongi anlamsızca karşısındaki çocuğa bakmaya devam etti. Ne saçmalıyordu ?

"Ne demek bu Taehyung ?"

Taehyung derince iç çekti ve hyunguna doğru yaklaştı. Onu uyutuşunu, uçağa bindirişini ve şu an bulundukları otele getirişini anlattı.

Yoongi o kadar karışık hissediyordu ki ne demesi, ne tepki vermesi gerektiğini bilmiyordu.

Minik tavşanıyla aynı havayı mı soluyordu şu an ?  İmkansız gibiydi bu onun için. Koskoca bir sene sonra onunla aynı ortamda olmak mucize gibiydi.

Uzun ve şaşkınlık dolu sessizliği bozan minik bildirim sesiyle Yoongi gerilerek Taehyung'a baktı.

"Konum. Konum atmış hyung. Hemen gitmek zorunda değ-"

"Gidelim."

Taehyung karşısındaki bedenin kararlılığı karşısında sessiz kalarak başıyla onay verdi. O da korkuyordu içten içe. Ama bu işi başlarına bir kez açmıştı. Sonunu getirmek zorundaydı.

"Hyunf, sence noel baba geyçek midiy ?"

Yoongi büyük çam ağacının önünde durmuş, elindeki yuvarlak süsle oynayan çocuğa gözlerini çevirdi.

"Sence gerçek mi Kookie ?"

Jeongguk bir müddet düşündü. Eğer gerçek olmasaydı istediği hediyeleri kim getiriyor olabilirdi ki ?

"Bence geyçek çümkü hey şene istediyim oyuncaklay ağacın aytında oyuyo hyunf."

Yoongi elindeki sıcak sütü ve kurabiyeyi tepsiye bırakarak gülümsedi. Gguk minik bir bebekti. Her şeye inanan ve bunlarla mutlu olan tatlı bir bebek.

"Sen gerçek olduğuna inanıyorsan, öyledir Kookie."

Jeongguk duyduğu cevaptan fazlaca mutlu olarak ağaca döndü ve elindeki süsü boyunun yettiği ilk dala astı.

"Hadi gel de sütün soğumadan kurabiyeyle beraber iç."

Paytak adımlarla şöminenin önünde oturan hyunguna yaklaştı ve bacaklarını önünde kavuşturarak oturdu.

Yoongi elindeki kurabiyeyi kemirirken yanında oturan minik şeyin şömineden yükselen alevleri parlak gözlerle nasıl takip edişini izliyordu.

Şanslıydı, bu görüntüye tanık olduğu için, gguk onun olduğu için şanslıydı. Öyle olduğunu biliyordu.

"Hyung, geldik."

Yoongi bakışlarını camdan dışarı çıkartarak karşısında durdukları kafeyi izledi birkaç saniye. Ardından titreyen elleri kapının kolunu buldu ve usulca açtı.