HorseLover ♡

H6

Na een minuut of drie hoorde ik Deemie roepen "Menn, we zijn er! We komen je helpen." Ik zag Demmie over het hek heen klimmen en naast haar nog iemand, ik kon niet zien wie het was want de staldeur stond er voor. Deemie pakte Stip vast terwijl ik de deur uit wil rennen om naar de weg te gaan. Maar dan bots ik tegen iemand aan. Ik kijk in zijn ogen en zie Jesse in de deuropening staan. Ik schok zo dat ik helemaal begon te stamelen, "ehhh, Sorry, ik, ik, ehh, moet snel naar, ehh, naar de weg!" Ik werd helemaal gek van mezelf. Waarom kon ik gewoon even normaal praten met hem. "Ik loop wel met jou mee zodat je niet helemaal kapot gaat. Deemie wil jij rondjes blijven lopen met de shetlander?" zei Jesse kalm en beleeft. "Komt voor elkaar, gaan jullie maar snel de artsen halen." zei Deemie. Jesse sprong lenig over het hek. Ik viel toen ik probeerde te landen maar Jesse ving me op. Ik keek in zijn ogen en glimlachte naar hem. We renden samen naar de parkeerplaats. Niet veel tellen daarna hoorde ik sirenes en zag ik de dierenambulance aan komen rijden. Ik zwaaide in hoop dat ze me zouden zien. Een arts met een groote rode koffer stapte uit en we gaven elkaar een hand. Ondertussen kwam de directeur ook naar buiten lopen. Jesse liep naar er hem toe, ik zag dat hij alles aan het uitleggen was dus liep ik alvast met de dierenarts naar de stal. Ondertussen had Deemie het hek al open gedaan zodat we niet hoefde te klimmen. Deemie was nog steeds aan het lopen maar de ogen van Stip rolden nog steeds. "Laat me is even kijken," zei de dierenarts tegen Stip. Eerst aaide hij Stip over zijn oog om haar tot rust je krijgen. Ik bleef toekijken maar ik voelde dat er een traan over mijn wang heen gleed. Al die stomme brugpiepers die gewoon blijven schreeuwen en niet door hebben dat Stip bijna dood is. "Kan ik u misschien ergens mee helpen," zei ik zodat ik niet alleen maar stond te kijken. "Als je wilt, kan je mijn koffertje hier neerzetten. De dokter wees naar de grond vlak naast hem. Ik pakte de koffer en keek naar het witte kruis met een paardenhoofd erin. Ik zag dat de dierenarts, Stip op de grond liet zakken. Hij pakte een speciaal spuitje en een zakje met een blauwe vloeistof erin. "Ik geef haar nu een spuitje en dan kijk ik of haar darmen rustig en langzaam weer een beetje uit de knoop gaan." Zei de dierenarts wijs tegen mij. Ik knikte en glimlachte naar de dierenarts, waarvan ik eigenlijk zijn naam niet wist. Ik wou wel kijken of het beter ging met Stip, naar ik ben voor de dood voor naalden. Ik keek achterom zodat ik niet naar die groote naald hoefde te kijken. Daar zag ik iemand achter het hek staan. Ik keek door mijn tranen heen en daar zag ik Sammy staan. "Hoi mandy, gaat het een beetje?" vroeg ze met haar lieve behulpzame stem. "Het gaat goed hoor, althans met mij dan." zei ik zodat ik niet als een watje door de school heen ga. "Kom je naast me staan?" vroeg ik aan Sammy. Ik zag dat ze knikte en zonder nog iets te zeggen kwam ze naast me staan. Sammy zag Stip daar liggen, ze moest net als mij huilen. "Koliek?" vroeg ze aan me met tranen ik haar ogen. Ik knikte naar en legde mijn arm om haar heen. "Dit paardje lijkt zo op mijn oude shetje Sproet. Sproet is overleden aan koliek." zei Sammy zacht. Ik kreeg medelijden met haar en bukte, keek in haar ogen en zei, "Het komt allemaal goed Sammy. Als Stip blijft leven ga ik vragen of ze met mij mee naar huis mag voor goede verzorging. Daarna ga ik vragen of ik hem aan jou geven. Mijn vader heeft een project om een pension stal  te maken. Ik kan vragen of Stip daar mag staan in jou naam." Nadat ik dit zei kwam er een groote glimlach op Sammy's gezicht. "Dankjewel Mandy!" riep ze. Deemie kwam naast me staan en legde een arm om mijn schouders. Met z'n drieën keken we naar Stip en de dierenarts. Hij veegde een roze zalf over de neus van Stip. "Dit ik zodat ze niet gaan stressen en zweten na de prik." legde hij uit. Ik knikte en hoorde gerommel bij het hek. Ik keek achteruit en zag Jesse over het hek heen springen. "Je bent helemaal bezweet," zei ik toen hij achter me kwam staan. "Klopt, ik moest van de ene kant van de school naar de andere rennen. Moest de klas van 4 mavo vertellen dat er iets mis was met Weelsh van de directeur," zei Jesse tegen me. Ik keek naar zijn haren die helemaal nat waren van het zweet. "Wat als hun straks ook komen. Word Stip dan niet helemaal gestresst?" zei ik. Ik bedacht wat er allemaal kon gaan gebeuren met Stip als ze in de stress zou schietten. "Wees nou niet zo bang, Het komt allemaal goed stresskip," zei Jesse. Hij lacht naar me een aait me over mijn haar zodat het helemaal door de war zit. Ik probeer het weer even in model te doen en zie dat Sammy me aan het uitlachen is. "Hou eens op kleintje!" zei ik lacherig. "Ik ben niet klijn hoor, ik kom gewoon uit een dwergenfamilie," grapte Sammy terug.

Na een tijdje ging de bel. Ik wou naar de les maar Jesse hielt me tegen. "Jij blijft gewoon bij Stip, Ik blijf ook nog even en dan als ik naar de les toe ga leg ik het wel uit," zei Jesse. Ik keek Deemie aan, "en jij? Blijf je bij mij of ga je naar de les?" Ik hoopte dat ze ging zeggen dat ze bij mij bleef. Maar ze mag ook naar de les zodat we wel samen slagen natuurlijk. "Ik blijf bij jou tot het beter gaat met Stip." zei Deemie, waarmee ik heel blij was. Ik liep naar dr toe en sloeg mijn armen om dr heen. "Wat moet ik toch zonder jou!"

De dierenarts reed weg, Stip moest rusten. Ik belde mijn vader op of hij Stip mee wou nemen net een trailer naar ons huis. "U spreekt met William Middapool, wat kan ik voor u doen?" klonk het aan de andere kant van de lijn. "Hoi pap, kan je met de trailer of paardenvrachtwagen naar mijn school komen?" Zei ik smeekend tegen mijn vader. "En waarvoor dat dan?" vroeg mijn vader aan me met zijn zakelijke stem. "Er is een shet bij ons op school die net een zware koliek aanval kreeg. Hij moet van de arts rusten maar hier kan dat niet. Dus vroeg ik me af of ze bij ons mag komen staan." Vertelde Ik mijn vader. "Is goed ik kon rond Drie uur, tot zo" zei mijn vader en hing op. Ik was super blij, maa nog even hopen dat we haar mogen houden en dat Sammy haar mag verzorgen. School vond het geen probleem als we haar hielden want als dit Stip nog een keer zou overkomen wisten ze niet wat ze moeten doen. Ik liep richting mijn laatste les arm in arm met Deemie. Samen konden we alles aan!