HorseLover ♡

H9

Ik zwom richting Deemie, "Hoi Deem, zou ik even met je mogen praten?" Vroeg ik aan haar. "Is goed," zei ze kortaf en liep met me mee naar een stoel helemaal alleen achteraan het zwembad, richting de bosrand. "Sorry dat is me zo stom heb gedragen net, ik ben echt een sukkel." perste ik uit mijn mond, daarna maakte ik een glimlach. "Joh, 't is al goed, ik wil helemaal geen ruzie hebben met jou. Het is veel te gezellig met jou!" Ik maakte een zucht van opluchting. 'Deze avond is raar maar wel heel leuk raar!" Zei ik tegen mezelf. "Maar eehmm, wil je naar 'ons' bubbelbad," zei Deemie, en wenkte naar de richting van het bad.  "Is goed!" zei ik, met me gedachte heel ver verzonken. We stonden op en liepen naar het bubbelbad. Met mijn gedachte verzonken dat ik Jesse niet vertelt had dat ik weg ging, voelde ik me toch schuldig. "Deemie, mag ik Jesse vragen om mee te komen. Misschien is hij nog met zijn beste vriend Mark, en vind jij hem wel leuk." Grapte ik en stak mijn tong uit. "Vooruit dan maar, alleen voor die 'Mark' waar jij het over hebt dan" Grapte Deemie terug. Ik renden het bad uit en rende richting Jesse. Tot mijn groote verbazing zat Jesse te zwemmen met Mark en 3 hele knappe meisjes. "Nee, shit, misschien had die Tess toch gelijk." Dacht ik bij mezelf. "Misschien wenkt hij inderdaad naar meisjes en ze zijn meteen verkocht." Ik schudde mijn gedachtes uit mijn hoofd en riep maar snel. "Jesse, zou je met mr mee willen komen." Jesse keek op en zag me staan. Nogmaals wenkte ik naar hem. Hij knikte en praatte tegen Mark. Samen liepen ze het zwembad uit. "Wat is er?" Vroeg Jesse aan me. "Of je met mij en Deemie in 'ons' geheime bubbelbad wilt." probeerde ik zo zacht mogelijk te zeggen aangezien de drie andere meiden er ook aan kwamen rennen. "Jesse, wel bellen he!" zei één van de drie meisjes. Ik zag een neppe glimlach op Jesse's gezicht verschijnen en stak zijn duim op. De drie meisjes renden, wuivend met hun handen, weg. "Heb je iets met haar?" Vroeg ik nieuwsgierig. Jesse stak zijn vinger tegen mijn mond. Mijn ogen werden groot. "Ja, of nee?" vroeg ik nogmaals omdat het voor mij niet duidelijk was wat hij bedoelde. "Stil nou maar, laat de weg naar jullie geheim maar eens zien." Zei Jesse, Mark keek me aan, Hij knikte een maakte zoen gebaren. "Tsss," zei ik lachend en liep nonchalant richting ons geheim.

Eenmaal met z'n alle in het bubbelbad was het super gezellig, we maakte allemaal grapjes. En ik had zo'n gevoel dat Mark en Deemie nog wel eens iets konden krijgen samen. "Waar kom jij dan oorspronkelijk vandaag?" Vroeg Deemie geïnteresseerd aan Mark. "Mijn ouders en ik wonen eigenlijk in Groningen, maar aangezien ik nu bij Jesse een jaar woon. Woon is dus hier gewoon!" Antwoorde Mark met een glimlach. "Slapen jullie samen op 1 kamer dan?" vroeg Deemie lachend. "Nou het is wel waar ja,  we slapen in een stapelbed. Ik boven en Jesse onder, aangezien Jesse al een keer uit bed gevallen is." Lachte Mark en keek richting Jesse, die zich klein probeerde te maken. Snel kwam hij weer boven water, anders kreeg hij geen lucht moet, "Huh, wat?" Zei hij, net of hij niks hoorden. "Oow, dat Andorra word ingeslapen!" zei Mark serieus. "Huh? Niet waar, hoe kom je daarbij?" Zei Jesse ineens verwart. "Grapje joh, sukkel." Lachte Mark. Ik keek een beetje rond om het bubbelbad, toch niemand praatte met mij of tegen mij. "Maar, hoe oud ben jij dan?" Vroeg Deemie, waarschijnlijk weer als een soort verziertruc. "18 jaar, net als Jesse, alleen ben ik veel slimmer." Zei Mark en keek richting Jesse die Maar even in zijn nek krapte zodat het leek alsof hij niks mee kreeg. "En jij dan?" Vroeg Mark met een glimlach aan Deemie. "Ik ben 16, hahaha," lachte Deemie. Ik zag dat ze een beetje rood werd. Ik keek even weg, maar toen ik weer terug keek naar Deemie en Mark, zag ik dat ze langzaam naar elkaar toe kwamen. Ik weet niet hoelang het duurde want ik keek weg. Maar sowieso duurde het langer als 5 seconde. Ik keek Jesse aan. Zijn perfecte, licht blauwe ogen keken me aan. Ik zag dat hij het zoenen van Mark en Deemie maar niks vond. Ik wou niet kijken om ze te zien zoenen, maar meer om te kijken of ze al klaar waren. Maar ik durfde het niet. Straks zoende ze nog en zat ik te kijken. Ik tel tot 10 en dan moesten ze wel klaar zijn. "1,2,3,4,5,6,7,8,9... 10." Ik keek op en inderdaad ze waren klaar. Ik zag dat Deemie er blij maar geschrokken uit zag. En dat terwijl Mark maar zit te glimlachen. Ik vond hem maar niks voor Deemie. Maar ik had er toch wel zelf voor gezorgt.

Na een tijdje van stilte begon ik een beetje last te krijgen van mijn ZXCV. Ik begon water in de lucht te spetteren en ik kon niet één seconde stil zitten. "Ik ga even liggen op de stoel." Zei ik om een smoes te bedenken. "Ik loop wel mee!" Zei Jesse snel, om waarschijnlijk uit deze verwarde situatie te komen.  Samen liepen we zonder nog iets te zeggen naar de stoel. Ik graaide ik mijn tas opzoek naar mijn pilletjes. "Shit, ze zitten er niet meer in!" Fluisterde ik iets te hard. "Wat zit er niet in?" Vroeg Jesse aan me. Ik keek hem weer recht in zijn ogen aan. "Eehhmm, niks hoor. Gewoon pilletjes. Nergens voor nodig..." Zei ik gestresst. "Mam vermoord me nog als alle pilletje ineens weg zijn." Zei ik in mezelf. "Maar waarvoor heb je pilletjes nodig dan?" Vroeg Jesse door. "Nou kijk, ik leg t even snel uit. Ik heb ZXCV waardoor ik soms ineens heel druk word en duizelig word. Als.ik dan mijn pilletjes neem Word ik weer voor een paar uur rustig. Maar de pilletjes zitten niet meet in mijn tas." Zei ik weer snel en gestresst. "Ik ga ze zoeken, blijf jij hier. Probeer rustig te blijven," zei Jesse. Voordat is iets kon zeggen was hij al weg. "Mandy, sukkel, waaron heb je dit laten gebeuren." Zei ik weer in mezelf. Mijn hoofd werd duizelig. "Hoi Mandy, ben je soms iets kwijt?" Hoorde ik een nare stem naast me zeggen. Ik keek wie het was maar zag alleen maar wazige vlekken voor mijn ogen. "Heb jij ze? Alsjeblieft, ik smeek je geef ze terug," zei ik tegen een vreemd iemand. "Eerst moet jij mij iets vertellen." Zei de jongens stem naast me. "Loop met me mee, nu!" Dwong de stem me. Ik had een naar gevoel. Ik liep, zonder te zien waar ik was, achter de rode waazige vlek aan.  Na een minuut of 2 gelopen te hebben zaten we in een koud gedeelte zonder iemand om ons heen. "Jij, geef me al je geld!" Schreeuwde de stem weer. Huilend smeekte ik om de pilletjes. Ik voelde iemand rondom me lichaam me fouilleren. Zelf bij mijn borsten en billen. Maar daarna, alles, alles voor mijn hoofd werd wit. Ik ga dood, denk ik bij mezelf. En zonder iets te kunnen horen, zien, voelen of te kunnen zeggen viel ik achterover.