Demir Adam: Son Yenilmez

2.Bölüm - Tanıdık Bir Yabancı

İkinci bölüme hoş geldiniz. İyi okumalar dilerim :)

Şöminede ki harlanan ateş odayı aydınlatırken bu iki adamın koca gölgelerini oluşturmayı da ihmal etmemişti. Kendine Örümcek Adam diyen genç kişi yatağa uzanmış Tony'nin bacağında ki kurşunu çıkarmasını biraz acı biraz da rahatlama duygusu eşliğinde izlemekteydi. Kurşun çekip çıkarılırken hafiften inlemiş ve dişlerini sıkmıştı.

''Ahh! Biraz daha nazik olamaz mısın?''

Tony üzerinden kam damlayan kurşunu kovaya atarken onun bu sözünü pek de ciddiye almamış gibi gözüküyordu.

''Kusura bakma evlat, bu tür işleri nazikçe yapamayacak kadar çok şey deneyimledi bu eller. Hatta birisi bunun bedelini ağır ödedi.''

Genç o sırada gözünü Tony'nin sol koluna dikmişti, metalden olan bu kolu ihtiyatla incelerken bacağına sarılan sargının verdiği rahatsızlıkla tekrardan yerinde dikildi.

''Demek adın Peter.''

''Şey, evet.''

Tony sargıyı bitirdikten sonra ayağa kalktı ve arkasında ki koltuğa kendini bırakıverdi. Peter ona hafif acı içinde ki minnettar bir yüz ifadesiyle baktı. Tony şöminenin önüne eğilmiş, elini ısıtmaya çalışırken gözünü ateşten ayırmadan konuştu.

''Demek Örümcek Çocuk ha? Gerçekten ilginç bir lakap doğrusu.''

Peter itiraz edercesine ellerini kaldırmıştı.

'Çocuk değil, Örümcek Adam. Bunu anlaması çok zor olmamalı.'

Tony ateşin içinde ki dalları yakınlaştırdığı demir sopasını aniden yere bıraktı. Sopanın yere çarpmasıyla Peter biraz irkilmiş ve sesini kesmişti. Tony gözlerini ona doğru çevirip başını eğerek konuştu.

''Affedersin.''

Peter yüzünü camdan dışarıya döndü. Hava oldukça bulutlu ve karamsardı, göz gözü görmüyordu adeta. Aynı hava gibi kendisi de karamsar bir yüz ifadesi takınmıştı.

''Burası hep böyle midir ? Issız ve ürkütücü yani.''

''Öyle diyebiliriz, buraları pek bilmiyor gibisin. Senin gibi birinin burada hayatta kalmasının imkanı yok, tabi göründüğün gibi bir insan değilsen.''

Peter bu duyduğuna pek bir anlam verememiş gibi davrandı. Tekrardan Tony'e döndü ve kaşlarını çattı.

''Ne demek istiyorsun?''

''Atölye de yaptıklarını gördüm, o kurşunlardan öyle bir hızda sıyrıldın ki. Normal bir insanın bunu yapabilmesinin imkanı yok, sırrın nedir?''

Peter hafiften sırıttı, kendisine duyulan bu ilgi bir anlığına hoşuna gitmiş gibiydi.

''Örümcek hislerim sayesindeydi, yakında ki tehlikelere karşı bir çeşit uyarı gibi düşünebilirsin. Beni tetikliyor, eğer ki son anda düzgün çalışmış olsaydı şimdiye burada yatan kişi sen olurdun. Son zamanlarda biraz köreldi.''

Bu anlatılanlar Tony'nin ilgisini çekmiş gibiydi, az önce gözlerini ayırmadan ateşe bakan adam şimdi ise Peter'a odaklanmış durumdaydı. Odanın aydınlanmasıyla beraber genç adamın üzerini daha fazla inceleme imkanı bulmuştu. Kırmızı ve mavi tonlarında olan kapüşonlu kostümünün çoğu yerinde dikiş izleri bulunuyordu, tam ortasında ise siyah rengi birazcık solmuş bir örümcek logosu vardı. Tony elini sakalına götürdü ve kaşımaya başladı.

''Kendini örümcek ile bağdaştırmana şaşmamalı, bu gücünün kaynağı nedir peki?''

''Yaklaşık altı sene önce bir Araştırma Merkezini ziyarete gittiğimiz okul gezisinde radyoaktif bir örümcek tarafından ısırıldım, beni zehirlemedi veya korkunç yan etkilerde bulunmadı. Ama bu güçleri verdi, bende bunu iyilik adına kullanmaya karar verdim. Kısaca bu şekilde diyebilirim.''