O tym, że miłość to nie bajka.
|||Radzę słuchać piosenki "Magic Girl" od Baek A Yeon,|||
||| i "Instagram" od Dean'a |||
• oficjalnie rozpoczęte 040818
• oficjalnie zakończone 261218
• głównie fluff/angst
• twice fanfiction, girls love
NIE POPRAWIAN...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎💎
Usłyszałam jej krzyk 'wróciłam' i ciche kroki najpierw zapewne do kuchni, gdzie zdradziły ją odbicia szklanek i dźwięk otwierania i zamykania lodówki. Potem prawdopodobnie przejrzała się w lustrze, by w końcu wejść do pokoju, gdzie wciąż leżałam z zamkniętymi oczami.
- Oh... - wyrwało się z jej ust, gdy mnie zauważyła, chwilę stojąc w progu, by zdecydować się i cicho zamknąć drzwi za sobą.
Musiała chodzić na palcach; pomimo puchatego dywanu, który świetnie by zagłuszał każde jej stąpnięcie, gdyż nawet jeśli krzątała się jakiś czas, to robiła to niczym letni wiaterek - delikatnie i zgrabnie.
W pewnym momencie poczułam jak zarzuciła na mnie kocyk, szczelnie mnie nim opatulając, a zaraz potem kucnęła przed moją twarzą i przegarnęła moje kosmyki z oczu, które zdążyły tam wpaść.
- Wiem, że nie śpisz, ale za bardzo Cię kocham, aby ci coś zrobić... - powiedziała półszeptem, na co mimowolnie podniosły mi się kąciki ust.
Otworzyłam oczy i uśmiechnęłam się szerzej, widząc ją 'po domu'; mojej ulubionej wersji NaYeon.
Kucyk, biała koszulka, śwetnie leżące na jej udach i łydkach szare dresy i okrągłe okulary, podkreślające jej okrągłe oczka.
- Tęskniłaś? - zapytałam, a na odpowiedź tylko wgramoliła się na mnie i przytuliła mocno, śmiejąc się przy tym.
- Nie. - usłyszałam, ale obie wiedziałyśmy, że to nie prawda.
