07.06.2015
Saat 23:23. Bu sefer gene aynı kıyafeti giymişsin. Beyaz bir tişört, siyah yırtık pantolon ama siyah deri ceketin hâlâ üstünde. Onu hiç çıkartmıyorsun. Üstelik sana çok kısa olduğunu buradan görebiliyorum.
Biliyor musun benimde bu tarza benzer bir ceketim vardı ama sanırım kazadan önce kaybolmuştu, hatırlayamıyorum.
Omuzlarında püsküller ve beyaz çizgi desenleri vardı. Püskülleri çok severdim hatta arkadaşım onunla çok oynar, çekiştirdiğinde kızardım. Çünkü kopmasını hiç istemezdim. Ve ona bir gün "Eğer bundan bir tanesini bile koparırsan seninle konuşmam" demiştim. Ne kadar sonrasında ne oldu diye hatırlamaya çalışsam da bir türlü aklıma gelmiyordu. Sesini bile hatırlayamıyorum, yüzü, gülüşü, siması. Tıpkı sana hissettiğim gibi hissediyordum ona karşı ama onu şimdi burada göremiyorum. Yanımda olmayışı canımı sıkıyor, kalbimi o suratıyla; o gülüşüyle, o acımasız kahkahasıyla ve bana seslenişiyle burada olamayışı canımı sıkıyor. Ben bunları unutuyor gibiyim.
Kimsesiz birisiyim ben. Ne hatırlanmaya dair güzel anıları olan, ne de güzel hatıralar bırakan birisiyim.
Not: Neden hep eriyen adamlar kardan?
🌑❄
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bağımlı // JHK
Fanfiction#248 - Hayal #731 - Korku #78 - Günlük Zaman ilerliyor lâkin ben hâlâ aynı gündeyim. Başlangıç-- 27.09.2018 Bitiş-- 20.10.2018
