From fan to love [ fanfiction Mainstreet 16+]

From fan to love chapter thirty-nine.

P.O.V Nils

Ik ren het ziekenhuis binnen. Zo snel als ik kan ren ik naar de receptie en vraag naar afdeling Cardiologie. Ik werd om 2 uur gebeld door de ouders van Kelly om zo snel mogelijk naar het UMCG Groningen te komen. De mevrouw achter de balie vertelt dat de afdeling op de eerste etage ligt. Ik ren zo snel mogelijk naar de lift en druk op het knopje. Zusters die langslopen kijken me raar aan. Zovan : wat doet een jongen van 16 jr om half 3 in het ziekenhuis in alleen zijn pyjamabroek. Het boeit me niet dat ik shirtless ben, als ik Kelly maar zie en dat het goed is. De liftdeuren vliegen open en ik sprint erin en druk op ''1''. Na een halve minuut springen de deuren weer open op etage 1 en sprint ik eruit. Ik kijk om me heen, where the fuck moet ik wezen. Dan zie ik een deur openstaan en zie ik de vader van Kelly. Ik ren nog sneller dan ik kan en kan bijna niet remmen als ik bij de deur ben aangekomen. ''Hoi Nils.'' zegt de vader zachtjes. Ik knik en kijk voorzichtig via de deur naar binnen. ''Wat is er met haar?'' vraag ik zachtjes. ''Ik weet het niet mijn jongen, ze begon opeens te gillen en ze was nat van het zweet dus mijn vrouw en ik hebben 112 gebeld en nu ligt ze hier. En ik weet niks..'' Ik hoor dat de vader erg verdrietig is en we zijn een tijdje stil. Allebei nadenkend over wat er zou kunnen zijn. Kelly en ik waren de laatste tijd een beetje stil tegen elkaar. Alsof onze liefdesvlam was gedooft. Maar voor mij was dat niet zo! Ik hou zoveel van der.. Als er maar niks ergs is..

P.O.V Romy

Ik woel door mijn bed en voel een leegte naast me. Zachtjes open ik mijn ogen en zie Rein niet naast me liggen. Rein was vandaag bij me blijven slapen omdat ik toch alleen thuis was. Mijn broer was bij vrienden blijven slapen en mijn ouders waren een weekendje weg naar Amsterdam voor zaken. Ik doe mijn ogen weer dicht en denk na over vanalles. Na 10 minuten hoor ik mijn slaapkamerdeur opengaan. Zachtjes sluipt Rein naar me toe en gaat weer naast me liggen. Ik draai me naar hem om en open mijn ogen. ''Goedemorgen doornroompje'' zegt Rein met een ochtendstem. Ik grinnik om de bijnaam en geef hem een kusje op zijn neus. ''Goeiemorgen sneeuwreintje''. Hij grinnikt ook en pakt iets van de grond. Een dienblad met ontbijt. ''Ik dacht, doornroompje zou wel honger hebben na zo'n lange slaap van 100 jaren.'' zegt hij en grijnst. Ik sla hem zachtjes op zijn arm en glimlach ook. We eten ons ontbijtje op en het was heerlijk! ''Dus.. wat gaan we doen vandaag?'' vraag ik hem. Hij haalt zijn schouders op. Dan lichten zijn ogen op. ''Hoelaat komt je broer thuis?'' Ik kijk hem vreemd aan en zeg :'' Geen idee, hoezo?''. Rein geeft me een sneaky glimlach en duwt me achterover in bed. ''Ik word niet graag gestoord'' zegt ie voor hij zijn lippen op de mijne drukt.