POV Owen
Langzaam ontwaak ik uit mijn slaap. Ik voel iets of iemand op mijn buik liggen. Christine ligt met haar hoofd op mijn buik rustig te slapen. Ik kijk haar lief aan. Gister was zo moeilijk voor haar. Ze had het meest met Kelly en die 2 waren beste vriendinnen. Nu is haar beste vriendin weg. Marijn en Romy zouden het waarschijnlijk ook moeilijk hebben gehad. Ik zag Marijn steeds tranen wegpinken en toen Kelly werd begraven, kon Romy het niet meer droog houden. Zelf heb ik ook tranen weg moeten pinken. Kelly zal altijd in ons groepje behoren. Toch hoop ik dat Nils nog een ander kan vinden. Hij verdient het niet om voor altijd alleen te blijven.
Zachtjes aai ik over Christine haar hoofd heen. Ze doet haar ogen open en kijkt me moe aan. 'Wat een klote nacht, ik heb bijna niet kunnen slapen' mompelt ze. Ik knik meelevend. 'Dat snap ik baby, het is ook niet makkelijk om na gister goed te kunnen slapen'. Christine krijgt tranen in der ogen. 'Niet huilen!' fluister ik en veeg haar tranen weg. Ze knikt verdrietig en schuift het bed uit. 'Ik ga naar de WC.' zegt ze droog. Ik grinnik en stap het bed ook uit. 'En ik maak een driegangen ontbijt voor mijn mooie meid' zeg ik glimlachend.POV Marijn
Ik sta Luuk en Faith eten te geven. Zelf rommelt mijn buik maar ik heb geen zin in eten. Na gister krijg ik geen hap meer door mijn keel. Daan is naar de winkel om eten op te halen voor vanavond en ik ben doodop. Luuk zet ik voor de tv en Faith zet ik er naast. Snel druk ik de TV aan. Dora is erop, top. Dan zijn ze wel even zoet. Ik loop naar de keuken en pak mijn iPhone van het aanrecht. Ik app Romy of we zo gaan shoppen. Ze stuurt een duimpje terug dus dat zal goed zijn. Daan komt binnen en geeft me een kusje op de wang. In zijn handen heeft hij 2 boodschappentassen. 'Vanavond komt iedereen eten, heb ik even geregeld.' zegt hij. Ik knik. 'Romy komt zo, we gaan de stad in.' zeg ik. 'Oh toevallig! Ik had Rein uitgenodigd om te komen koken voor iedereen. Je weet dat ik geen ster in koken ben..' grijnst Daan. Ik grinnik mee.
POV Romy
Ik loop met Marijn in de stad. Ik zou vrolijk moeten doen maar ik heb meer aan mijn hoofd. Ik ben al 2 weken over tijd! Meestal ben ik altijd op tijd.
'Romy? Is er wat?' vraagt Marijn. Ik kijk op en zie dat ik stil sta. 'Uhm.. ik denk dat ik een soort van misschien zwanger ben.' mompel ik. 'WAT?! SINDS WANNEER' gilt Marijn over de straat. Mensen die langskomen kijken haar raar aan. Ik haal mijn schouders op. 'Wauw, dan word jij ook moeder! Kom we gaan nu shoppen en dan nemen we direct een zwangerschapstest mee.' zegt Marijn. Ik grinnik, volgens mij vind ze het zelf leuker dan mij.