ASİSTAN

3 #Eyvah

3. BÖLÜM #Eyvah

Ben Adar beye bakıyordum o da bana.

İkimizde hemen gözlerimizi kaçırdık.

Adar Bey, "Ne alakası var?" diye kızdı. Fakat ben hâlâ adamın kim olduğunu bilmiyordum. "Gelsene dede."

Evet dedeymiş öğrendim.

Adar Beyin dede dediği adan bastonunu yere vura vura geliyordu. "Bu kız sevgilin değil mi yani?" diye sordu. "Sen dün gece kız arkadaşım var, çok yakınımdan biri demiştin."

Adar bey sinirlenmişti. Görebiliyordum.

"Hayır dede bahsettiğim kız, bu kız değil."

Dede bey, "İnşallah hayali kız arkadaşın yoktur Adar," dedi. Masanın karşısındaki tekli koltuğa oturdu.

Adar bey gözlerini kaçırıp "Neyse ne istersin dede?" diye sordu. "Azel getirsin hemen."

Hemen öne atılıp, "Evet hemen getiririm ben," dedim. "Siz söyleyin yeter bana. Lütfen."

Dede bey güldü. "Zencefilli çay alayım kızım," dedi hala gülüyordu. "Çay kahve dokunuyor bana."

Heyecanlı sesimle, "Tamam hemen getiriyorum," dedim. İki saniye sonra odayı terk etmiştim.

Kapının önünde derin derin nefesler aldım. İnanmıyorum ya resmen Adar Beyin kucağına düştüm. Çok kötü oldum kim bilir hakkımda ne düşünmüştür? Bilerek yaptığımı düşünmüş müdür acaba? Yok canım niye öyle düşünsün ki? Onun suçuydu zaten.

Off ben niye bu kadar etkilendim?

Kızıl saçlarımı geriye itip zencefilli çayla tekrar odaya girdim.

Heyecanla masaya ilerledim. Bu heyecan şimdiden beni yormuştu, akşamı nasıl edecektim bilmiyorum.

Sonra kendi odama girmiştim. Öğlene kadar çalışmıştım. Adar bey telefon edip, "Yemeğe gidebilirsin," dedi.

Tabiki teşekkür etmeme gerek kalmadan telefonu pat diye kapatmıştı.

Odadan çıktım ama Adar Bey ve dedesini göremedim.

Beni ilgilendirmiyor diye düşünerek kapıya ilerledim ve çıktım.

Songül toparlanıyordu. Beni görünce beraber yemeğe gitmeyi teklif etti bende itiraz etmedim. Zaten yanıma bir arkadaş olsa iyi olurdu.

Sonra diğer odanın kapısı açıldı ve süper mini giymiş bir kadın göründü. Önümüzden kıvıra kıvıra giderken bana alaylı bakış fırlatmıştı.

Yemekhaneye indik. Boş Bir masa bularak oturduk. Yanımıza bir iki kız daha geldi. Kaynaştık.

Kattayken gördüğüm kız karşımdaydı. Yine bana şöyle saçma sapan bakıyordu. "Şu kız kim?" diye sordum.

Yeni tanıştığım ismi İrem olan kız, "O mu?" dedi yüzünü buruşturarak. "Binnur o. Buraların sürtüğü. Ya da Burak beyin kapatması diyelim. Mimarlık okumuş ama sonra Emir bey yanında asistanlık yapmasını isteyince ağzını açıp ama ben mimarlık okudum ne asistanlığı diyememiş. Tam bir sürtük.."

Şaşırırken, "Anlamadım," dedim.

Yemek bittiğinde ofise geldim. Patronum yine ortada yoktu.

Odamda otururken telefonum çaldı. Adar bey, "Gel buraya," dedi ve çat diye kapattı.

Sinirli adımlarla, odamdan çıktım ama ona sinirli olduğumu belli etmedim.

Adar Bey,  koltuğu gösterdi. "Otursana," dedi.

Gösterdiği koltuğa oturdum. Ben bana yapacapım işlerden bahsetmesini beklerken. O başak bir şey dedi. Hiç beklemediğim bir şey.

"Benimle evlenir misin?"

Evlenmek mi?  Yutkundum ve böylece kalakaldım. "Anlamadım," diye fısıldadım.

Gözlerini devirip tekrarladı. "Evlen benimle," dedi ama bu defa hiç kibar değildi. Sesi emir veriyordu.

Oy ve yorum yapmayı unutmayın 😆😆