Fatty Love

Fatty 1

Ako si Alexandra Klamen isanf anak ng isang sikat na model ang mommy ko samantala, Businessman naman ang daddy ko. Only child lang ako at napabayaan ako sa kusina,You Know what I mean! hahahaha. XXL ang damit ko at may sarili akong mananahi at kahit ganto ang size ko ay happy and proud ako Kahit sabihin pa nilang mataba ako ay wala akong pakielam!Chos!Joking lang! Harhar

Naglalakad ako sa hallway ng makasalubong ko ang mga barbie gals na mga mukang chaka. Mainit ang dugo nila sakin baka naiingit sila sakin dahil mas pretty ako sakanila

"Ops! Sorry Alexa! Hahahaha" Anong nagyari? Binaga lang naman ako pero hindi pa nakuntento at tinapunan pa ko mg Juice sa Damit. Eto ang lider lideran ng grupo si Stacy Ann Velasques ang anak ng isang may ari ng sikat na resturant pero masayaman parin kami.

"Your so big kasi sa daan! Make iwas nga when we are walking! Make alis nga in front of me! I'm so inis to you! And I'm inis to your fats! Get lost nga! " Maarteng sabi ni stacy so trying hard!

"What if I'll make subsob your face on the floor your look a like naman e! And you're so chakang maginarte! Your not even pretty! My damit kaya is mas mahal pa kesa sayong damit. Can You make alis nga I'm naiirita to your ugly face! "Ginaya ko lang ang katrying hard niyang mag conyo. Duh! Yung muka niya ngayon ay parang nakakita ng multo. At bago pa makaalis ay inayos niya ang bilihok niya sabay flip. I won! hahahahha

"Bye Stacy Ann! don't be tanga huh! Labyu!" Paasar kong sabi sakanya. She make irap lang. And gonaway na ang chaka.

Pumasok nako sa classroom ay may nakaupo sa armchair na pinagawa ko pa dahil nga XXL ang size ko.

"Excuse me! That's my chair" Tumingin pa siya sakin at nagtatakang tumuro sa sarili niya.

"Yes.You.Im talking to you!"

"Areh baga'y saiyo? Pasensya na't malake kase ireh. Siya'y ako'y aalis na. Pero teka bat ika'y malake? Uso ga iyan dito? " Probinsyano siguro ito. At ano daw Malake? Ako? No. No. No.! XXL ako hindi malake!!!

"Oo, That's my chair at I'm not big I'm just unique" Tumayo naman siya pero dun din umupo sa tabi kong upan.

"May Neym is Lorenzo Juanito Makulangan. At your service Binibini! Wats yor neym?" Ngiting ngiti pansi gaga! Ay nako.

"Alexandra" walang gana kong sagot. Nakakatamd kaya magsalita nakakagutom lang.

"Ke ganda naman ng iyong pangalan binibininh alexandra. Sana ay maging kaibigan tayo" Hindi ko nalang siya pinansin. At kinuha ko ang isang malaking nova sa bag ko at nagimula ng kumain habbang nagiintay ng teacher ko.

Dumaan ang 3 subject at yehey recess na!

"Hi Binibinig Alexandra!" ang nakakainis na si larenz? lawrenz? lo? What?

"Ikaw baga'y nagugutom na? may dala akomg suman dito tayo kumain" Hindi ko nalang siya pinansin dahil hindi naman kami close.

Hanggang makaratimg kami ng canteen ay sunod padin ng sunod. Pinagtitinginan na kami ng halos lahat ng tao dito sa canteen. dahil hindi sila sanay na makakita na may lumalapit sakin. Bigla akong tumigil at tumama naman ang muka niya sa likod ko.

"Ay nako! Ang sakwt naman nuon Ale-" Hindi na niya natapos kasi sumingit ako sa pagsasalita

"pwede ba tigilan moko! were not even close enough para lumapit kasakin! " Galit ko ng sabi sakanya

"Pasensya na ha gusto ko laang naman makipag prends saiyo ngutin ayaw mo naman sige akoy lilisan na binibining alexandra"

nagwalk put siya at parang iiyak na at para baga na natalo sa lotto.

"Wait a minute! Lawrenz? Lo? Whatever your name is! Fine were friends now! Stop irritating me! Now ypu may go." bigla siyang bumalik at niyakap ako at sabing

"Yehey! i hab a prend na! thakyou alexandra pangako pagkakatiwalaan ako. " at natapos ang araw na ito na magkasama kami