[✓] nebula » jungri

Bölüm 16

Y/N: Bütün bölümü multimedyadaki şarkıyla okuyun ki hep beraber ağlayalım. Şarkı bittikçe başa sarın :""""(

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

"Jungkook..kalbin..atmıyor.."

"Ne?" Jungkook birden yataktan doğruldu ve üstündeki yorganı attı. Bu hareketine Jennie kıpırdanınca hemen kolundan tutup durdurdum,

"Dışarı çıkalım."

Çadırdan dışarı çıktığımız anda Jungkook omuzlarımdan tuttu, "Emin misin?"

"T-tekrar kontrol etmeliyim." dedim ve hiç vakit kaybetmeden parmaklarımı Jungkook'un boynuna koydum. Gözlerimi sıkıca kapattım. İçimden en ufak bir kalp atışı için dua ediyordum.

"Yeri—"

"Hişştt!!"

Sonra birden..

Güm..

Güm..

Güm..

Gözlerimi açtım ve gülümsedim, "A-atıyor Jungkook!"

"Ne atıyor?" Namjoon'un kalın sesiyle yerimden sıçradım. Meraklı gözlerle ikimizi izleyen Namjoon yanımıza geldiğinde sorusunu bir kez daha tekrarladı,

"Ne atıyor diye sordum?"

Korkuyla yutkundum. Eğer Jungkook'un kalbinden bahsedersem önünü arkasını dinlemeden ona zarar verebilirdi. Evet, Namjoon'dan korkuyordum. Bu yüzden de belli etmemek için güldüm,

"Atmak mı? Ha! Atmak değil yaa.." dedim gergince gülerek, "..yatmak dedim..şey..herkes yatıyor..gece ya hani."

"Aa..evet..öyle söylüyordu." dedi Jungkook da beni desteklemek için.

Namjoon'un bakışları ikimizin arasında gelip gidiyordu. Sonunda ellerini cebine attı, "Pekala. Öyle olsun. Ama dinlenseniz iyi olur, yarın uzun bir gün olacak."

"N-neden?" diye sordum.

"Burada öylesine bekleyecek değiliz, değil mi? Robot avına çıkmamız gerek.." diyip güldü, "..iyi geceler."

Robot avı!

Namjoon içeri girdiğinde korkuyla titremeye başladım. Hepimizi öldürmek için gelmişti, öldürecekti de. Yan odamızda katilimizle mi yaşıyorduk?

"Yeri.." Jungkook beni omuzlarımdan tutup sarstığında kendime geldim ve hemen elimi boynuna uzattım,

"Bir kere daha bakmalıyım Jungkook—" Jungkook ellerimi boynundan hemen çekti,

"Bana bir şey söylemeni istiyorum..kalp atışlarım..düzenli mi? Sadece buna dikkat et tamam mı?" Hemen kafamı salladım,

"Tamam. Tamam sadece ona bakacağım." Yeniden boynuna dokunduğumda gözlerimi kapattım ve Jungkook'un kalp atışına odaklandım.

Gözlerimi yeniden açtığımda Jungkook'un beni bekleyen meraklı gözleriyle karşılaşmıştım.

"Evet?"

"Biraz düzensiz. Ritim bozukluğu olmuş olmalı ama önemli değil bunun için ilaçlar var—" Jungkook bir kez daha ellerimi boynundan çekti ve benden bir adım uzaklaştı. Şaşırmıştım,

"Korkmana gerek yok.." diyip gülümsedim, "..gerçekten önemli bir şey değil." Elini tutmak için uzandım ama Jungkook elimi sertçe ittirdi,

"Benden uzak dur Yeri." Şaşırarak Jungkook'a baktım,