[✓] nebula » jungri

Bölüm 15

Y/N: Belki de bıktınız ama şarkıyı söylediğim yerde dinlemeye başlayın mvnvcb

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

"Bunu hissettmek..çok güzel Yeri."

Kendimi tutamayıp gülümsedim, "Ne hissediyorsun?"

"Sadece mutluluk."

"Güzel.." dedim onaylayarak, "..ben de öyle hissediyorum."

Jungkook beni tutup kendine çekti ve sıkıca sarıldı. Ben de sarılmalı mıydım? Çok mutluydum, hatta o kadar mutluydum ki başım dönüyordu..ama içimde hala bir korku vardı. Ya Jungkook geçici olarak hissediyorsa bunları? Ya uzun süredir çipin etkisinde olduğu için hislerini derinlemesine yaşayamıyorsa?

Sus Yeri! Sadece anının tadını çıkarsan ne olur?

Jungkook benden ayrılmadan kollarımı kaldırdım ve beline sıkıca sarıldım. Başımı göğsüne yasladım ve heyecanla atan kalbini dinledim.

"Şimdi.." dedi Jungkook kollarımdan ayrılırken, "..senin erkek arkadaşın olmam gerek." Şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırdım,

"N-ne?"

"Dünyada öyle olmuyor mu?" dedi düşünceli bir şekilde, "..seni öptüğüme göre erkek arkadaşın olmalıyım."

Aman Tanrım..

"P-peki o zaman.." diyebildim sessizce. Şaşırma sırası Jungkook'taydı,

"Gerçekten mi? Olur mu?"

"Sen nasıl istersen." dedim gülümseyerek. Sonra da ellerimi alev içindeki yanaklarıma koydum. Beni her seferinde nasıl heyecanlandıracağını çok iyi biliyordu.

Jungkook sesli bir şekilde güldü, "Bu iyi.." dedi kafasını gökyüzüne kaldırarak.

Manzaram o kadar güzeldi ki gözlerimi Jungkook'tan alamıyordum. Gökyüzüne bakan gözleri, gülerken kırışan göz kenarları, kusursuz yüz hatları ve en sevdiklerim, beyaz tavşan dişleri..

Jungkook kafasını indirdiğinde elimi tuttu ve parmaklarını kenetledi, "Hadi dönelim, kız arkadaşım."

"Ah hayır.." diyip Jungkook'a vurdum, "..böyle söyleme sakın, hayır. Bu çok utanç verici!"

"Utanç.." diye mırıldandı Jungkook, sonra da gülerek devam etti, "..ben hissetmedim ama tamam bir daha söylemem."

Yeniden Jungkook'un elini tuttuğumda yürümeye başladık. Ellerimin içinde elleri sıcacıktı. Başparmağıyla elimi okşuyordu. Bu küçük hareketleri istemsizce mi yapıyordu bilmiyordum ama ona daha da aşık olmama sebep oluyordu.

"Hiç kız arkadaşın oldu mu?" diye sordum sessizliği dağıtmak için. Jungkook etrafa bakınıp dudaklarını bastırdı,

"Hımm..sanırım sen ilksin." Şüphelenerek tek kaşımı kaldırdım,

"Sanırım?"

Jungkook gülümseyerek bana döndü, "Buraya geldiğimde 18 yaşımdaydım. Uzayda bir kız arkadaşım olmadı.." diyip sesli bir şekilde güldü, "..Dünyadaki hayatımı da unutmaya başladığımı düşünürsek..hayır..sanırım hiç olmadı."

"İyi.." diye mırıldandım. Gerçekten hoşuma gitmişti, ister istemez gülümsedim. Az ileride çadır da görünmüştü

"Peki ya sen?"

Birden dönüp Jungkook'a baktım, "N-ne?"

"Senin hiç erkek arkadaşın oldu mu?"

"Şey.." diyip duraksadım, "..şey..benim—"