*Yazarın ilk kitabıdır.* Başlama tarihi 2018.
-Çılgın bir o kadar hırslı kızımız Sare
ve ailesinin tüm itirazlarına rağmen öğretmen olan Salih'in hikayesidir.
Okuyan herkese şimdiden teşekkür ederim.
SARE&SALİH
¥İKİMİZE BİR DÜNYA¥
******************...
Sare, bugün sabah erkenden uyandı. Arkadaşı Ayşe'ye gidecekti. Bütün gün beraber gezmeyi planlamışlardı.
Giyim mağazasında indirim günleri olduğu için oraya uğrayacaklar alış veriş yapacaklardı. Sare, kahvaltısını yaparken annesi
"Kızım bugün Efe'yi okula bırakıver." dedi annesi. Sare, annesinin bu isteğine sinirlenip, "Anne neden ben? Efe'nin annesi sen misin, ben miyim anlamadım? Kendin götür oğlunu ben hiç uğraşamam." "Kızım hastayım ben. İnan hiç kımıldayacak halim yok." "Öyleyse bırak kendi gitsin anne." "Kızım Efe, okulda arkadaşıyla kavga etmiş. Öğretmenine söyle işte. Her gün o çocuk kardeşine sorun çıkarıyormuş." "Anne ne desem boş değil mi? Tamam bırakırım oğlunu, ama bir daha eve uğramam. Ayşe'ye gideceğim biliyorsun." "Tamam kızım kardeşini bırak oradan git sen." "Ha bu arada üstüne adamca bir şeyler giyde herkese rezil olma." "Benim kıyafetimden kime ne anne? İstediğim gibi giyinirim."
Sultan Hanım, Sare'yi kızdırmamak için daha fazla konuşmadı. Sare, Ayşe'yi arayıp haber verdikten sonra kardeşiyle evden çıktılar. Okula varınca Efe'nin sınıfına gidip beklemeye başladı. Bir süre bekledikten sonra sıkılmaya başladı.
Efe'ye eğilip, "Ben gidip müdürle konuşacağım ablam tamam mı?" dedi. "Abla öğretmenim gelir şimdi onunla da konuş ." Sare, Salih'le karşılaşmak pek istemiyordu. "Ben gidip dışarda bekleyeceğim. Arkadaşlarına rahatsızlık vermiyelim."dedi ve sınıftan çıktı.
Sonra da müdürün odasına gitti. Tam kapıyı çalacakken kapı birden açıldı. Salih, müdürle konuşmasını tamamlayıp. Kapıyı açtığı anda Sare'yi gördü. Hemen dışarı çıkıp kapıyı kapattı.
"Hayırdır Sare, bir sorunmu var?" dedi "Şeyy yani Efe'nin arkadaşıyla sorunu varmışta onu söyleyecektim müdüre." "Bildiğim kadarıyla Efe benim öğrencim. Ne sorunu varsa önce benimle konuşman gerekmiyormu?" "Aslında sizinle konuşacaktım ama yani. " "Neyse boşver. Gel sınıfın yanında konuşalım bakalım ne yapabiliriz."
Salih, önden yürümeye başlayınca Sare, "Ukalâ ne olacak" dedi ve arkasından yürümeye başladı. Sınıfın kapısına gelince Sare'ye dönüp,
"Sen burda biraz bekle. Ben çocuklara bakıp geliyorum." dedi ve sınıfa girdi. Sınıfın yakınında biraz bekleyen Sare, "Aman banane ya, neden bekleyecekmişim? Annem gelsin kendisi konuşsun. Hiç uğraşamam şapşal öğretmenle."dedi. Sonra da okuldan çıkıp gitti. Salih, önce çocukların yoklamasını aldı. Onlara 'Sessiz hikayenizi okuyun ben birazdan geliyorum.' dedi ve sınıftan çıktı.
Etrafına baktığında Sare'nin okuldan gitmiş olduğunu gördü. "Seni küçük cadı" dedi gülümseyerek. "Kaçarsın ha öyle olsun bakalım elbet sorarız hesabını."
Sare, okuldan çıkıp bir kaç adım atmış tı ki karşıdan gelen Rüya'yı gördü.
'Allah'ım bu ne? Şimdi birde bu kokoşlamı uğraşacağım? Valla hiç çekemem. En iyisi görmezlikten gelmek." diyerek Telefonunu çıkarıp onunla oyalanıyor gibi yaparken, Rüya'nın cırtlak sesini duydu.
"Sare, kız insan bir selam verir. Bakıyorumda hiç görmüyorsun." "Selam Rüya, görmedim. Ne yapıyorsun buralarda? Bildiğim kadarıyla okulda okuyan kardeşin falan yok." "Kız sendende birşey kaçmıyor. Okul kimin umurunda. O değil benim derdim." "Okulun içindeki birimi?" "Evet Salih, öğretmen kızım. Geçenlerde gördüm onu. O ne öyle kızım, adam taş gibiydi. Çok beğendim hatta bayıldım. Efe'nin de öğretmeniymiş o. Sen tanıyorsundur. Tanıştırsana bizi." "Kızım ben çöp çatana mı benziyorum? Git kendin nasıl tanışırsan tanış banane. "Tamam şekerim sorun değil. Benden kaçmaz, bulurum bir yolunu." "Bulursun canım bulursun bulmaz mısın hiç?" " Neyse Sare'cim sana doyum olmaz. İşim gücüm var benim." dedi ve saçını savurup Sare'nin yanından uzaklaştı. "Pes artık. Bu kız nasıl birşey ya, hiç utanması yok mu bunun? Bana bak" dedi giden Rüya'nın arkasından. "O savurduğun saçlarını yolarım kızım"
Sare, o kadar sinir olmuştu ki o kıza. Neden sinir olduğunu kendi bile bimiyordu. "Aman Sare sana çok mu lazım ne yaparsa yapsın." Sare, söylenerek yürürken Ayşe'nin onu gördüğünden haberi yoktu.'
"Ayşe ne oldu kız kim bastı kuyruğuna söylenip duruyorsun." diyerek yanına yaklaştı. "Kim olacak, bizim kaşar varya. O sinir etti beni." " Ne yaptı gene zilli." "Efe'nin okulun orlarda dolanıyordu. Yeni hedefim Salih, öğretmen dedi. Hatta bana bizi tanıştırsana dedi ya. Bu kızda hiç utanma yok Ayşe."
"Geçmiş olsun artık Salih Hoca enişteler listesine girdi. "Neyse ne kızım boş ver, biz işimize bakalım."
Beraber gün boyu çarşı pazar gezip alışveriş yaptılar. Sare, eve dönerken Salih'e görünmemek için yolunu değiştirdi. Başka bir sokaktan dolanıp eve geldi. Eve girince odasına gidip aldıklarını yerleştirdi. Sonra da biraz dinlenip ders çalışmaya başladı. Kendini testlere iyice kaptırınca zamanın nasıl geçtiğini bilemedi. Neredeyse güneş batmak üzereydi. Kalkıp kendine kahve yapıp balkona çıktı. Balkondan Salih'in evinin bahçesi görülüyordu. Salih, okuldan gelmiş. Bahçedeki gülleri suluyordu. Sare, onu izliyor bir taraftanda kahvesini içiyordu.
Salih, birden duraksadı ve etrafına bakmaya başladı. Sonra Sare, ile göz göze geldi. Sare, bir an adamın gözlerine dalıp gitti. Şimdiye kadar hiç bir adamın bakışından böyle etkilenmemişti. Hiç bir erkeğe dönüp bakmamıştı bile. Ona askıntı olanlar olmuştu ama Sare, hiç kimseyi hayatına almamıştı. Burası küçük bir kasabaydı. Bura da Kızların çok azı üniversite ye gidiyordu. Diğerleri ise liseden sonra hemen evleniyordu. Sare'de o diğerlerinden olmamak için derslerine daha çok asılıyordu. Aklına üniversite kazanmaktan başka bir şey getirmek istemiyordu. Durduk yere kalbinde ki bu çarpıntı da neydi? Şu ana kadar Salih'ten neredeyse nefret ettiğini bile söyleyebilirdi. Şimdi neden adamdan bakışlarını çekemiyordu.
İkiside henüz gözlerini birbirinden ayırmamıştı. Sare, aklına gelenlerle birden afalladı 'Kızım ne yapıyosun sen, kendine gel.' dedi. Sonra da hemen başını başka yöne döndürdü. Biraz süre geçtikten sonra tekrar baktı Salih'e ama bahçede kimse yoktu.
Salih, okuldan gelince biraz dinlenip bahçedeki güllerle ilgilenmeye karar verdi. Bahçeye çıkıp güllerin diplerini temizledi. Sonra sulamaya başladı. Gülleri sulamaya devam ederken sanki biri onu izliyormuş gibi geldi.
Etrafına bakındı ama kimseyi göremedi. Sonra başını kaldırıp tam karşıya bakıtı. İşte o zaman karşı evin balkonundan Sare'nin kendisine baktığını gördü. Kızın bakışları o kadar farklıydı ki. Bu fark ta uzaktan bile anlaşılıyordu.
Her zaman ona sinirli ve umursamaz bakan gözler. Şimdi Salih'i o gözlerin içine hapsedecek ve hiç bırakmayacak gibi bakıyordu. Sonra ne olduysa Sare, birden başını başka yöne döndürdü.
Salih, nir süre daha bakmaya devam etti. Sonra Salih'in de aklı da başına geldi. 'Yanıldım heralde. O kızın bana öyle bakması imkansız. Hem bakmasın da zaten. Asla kimseye bağlanmayı düşünmüyorum.' dedi.
Sare, sınavlara öyle hırslı çalışıyordu ki hiç bir şeyi gözü görmüyordu. Kalbi, ise işte orada bir sorun vardı. O sorun ise öok büyüktü ve çözülecek gibi değildi. Ne olursa olsun kızın tek hedefi üniversite kazanmaktı. Onun için hiç bir şey o kadar önemli değildi.
Teşekkürler
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
