Earning Her (She Got Away BOOK II)

Chapter 13

Chapter 13
Ambra Celistine

"Hindi naman siya susugod kanina kung hindi 'yon totoo!" I'm now concluding again. After what Ambra said, umalis ako roon. Hindi ko kayang marinig ang iyak ng isang babae na nagmamakaawang panagutan siya at ang anak niya.

"Makinig ka sa akin Sofi, hindi iyon totoo. Believe me! Oo aaminin ko, may nangyari sa amin! Pero doon na iyon natatapos! Hindi na naulit, matagal na panahon na iyon."

"So, inaamin mo na may namagitan nga sainyo noon?!" sinigawan ko na siya ngayon. Wala akong pakialam kung nasa paligid lang mga kaibigan namin.

"Habang buhay akong hihingi ng sorry sa'yo dahil sa nangyaring iyon."

"You're so unbelievable!"

Saan ba ako magfofocus, sa nangyari sa kanila noon? O sa nangyayari ngayon? I can't believe, this is happening!

Humakbang ako palayo at tumalikod na lang sa kanya.
"Sofi, let's talk. Hindi natin 'to maayos kung tatakbuhan mo nanaman ako." I heard him speak like he's begging.

Nilingon ko siya pabalik, lumapit siya sa akin at hinawakan ang dalawa kong kamay. Nakakunot ang mga noo niya, namumula ang mga mata at labi.

"Sorry, kung hindi ko agad nasabi saiyo ang tungkol kay Ambra. I know, I need to tell you about her, sorry."

"Ikaw ba ang ama ng dinadala niya, you don't try lying!"

Umiling siya, at hinalikan ang likod ng palad ko. I saw how dear my hands for him, the way he kissed it.

"Believe me, hindi ako. Matagal na no'ng huling pagkikita namin. Hindi ako." he said.

Trust him Sofia. Trust Ace, you know him very well. Kung may nakakakilala man sa kanya ng labis, ikaw iyon. You're his bestfriend and girlfriend at the same time.

"Ambra has mental disorder, she's depressed. She has separation anxiety disorder. She's afraid losing Ace." a girl speak, she's the girl at the kick boxing competition!

Nakita ko si Kyel na nasa tabi niya.

"Ambra is my dear cousin, Sofia. I'm Nique." inilahad niya ang kamay niya. Nagdadalawang isip pa ako kung tatanggapin ko, pero sa huli ay nakipag-abrasa ako.

Mabilis na shake hands lang iyon. Her expression never change. Poker face. I don't think I can trust her.
"And she isn't pregnant, she's making stories para mabawi si Ace. Si Ace lang ang mayroon siya noong ayaw sa kanya ng lahat." dagdag pa ni Nique.

Tinignan ko si Ace, hindi niya binibitawan ang kamay ko.

"I am testifying too, kung si Ambra lang ang sisira sainyo, ulit, hindi ako papayag. Ace do everything to keep you again, Pia." ani Kyel.

"Sus, sinasabi mo lang 'yan para magpabango ng image kay Nique." kansyaw naman ngayon ni Eros.

That didn't lighten the mood. Mas bumigat lang.

"Hindi ko naman siya hinihiwalayan, I'm trying to ask him." tangi kong nasabi, matter of factly.

Hinigit ako ni Ace at niyakap ng mahigpit.

"We don't need to fight over that girl." he said.

"And don't touch or kiss me when we're fighting. I'm melting." wala sa sarili kong sabi, mas humigpit lang ang yakap niya sa akin.

"Damn babe," aniya at ilang ulit na hinalikan ang buhok ko.

I'm afraid somehow, and sorry for Ambra. She has depression, and it's hard to deal with. Mas lalo na ngayon na ang taong inaasahan niya ay nasa piling ng iba. I feel sorry and sad for her, pero hindi naman pupuwede na ibigay ko si Ace sa kanya ng ganoon lang. Ace isn't an accessory, or a toy.

Pauwi kami ay nakasakay ako sa Van, Ace is the driver of it. Hindi pa rin ako makaimik, I know he understands me. Kaya tumigil ang Van at pumalit na driver si Eros, bumaba kami ni Ace sa kubo ni Mang Cardo to unwind.

"Anong gagawin natin dito?" tanong ko na lang sa kanya, malamig ang hangin and it calms my system.

Hinigit niya ako at niyakap, fighting the cold air on my skin.

"I want a peaceful night with you. I want to explain more, para maintindihan mo ako." he said. I really love this side of him, handa siyang magkuwento para magkaintindihan kami. That helps though, malaking tulong sa akin iyon. Ang paliwanag niya.

Tumuloy kami sa kubo ni Mang Cardo, he's aware we're coming at nahalata niya rin na seryoso ang pag-uusapan namin kaya hindi na niya kami inabala. He just smiled, and tell us values after leaving us.

After that, naupo na ako sa staircase na wooden. Tumabi si Ace sa akin. Hinawakan niya ang kamay ko, like he's afraid of losing me and like, he's afraid of my anger.

"Ambra Celistine, anak ng may-ari ng Kompanyang pinasukan ko noon. My career being an Architect started from the Celistine family. Malaki ang utang na loob ko sa kanila. Ambra is a good friend. Alam ko na noon pa man, na she has depression, so I let her lean on me..."

I look at him, I can't blame him entertaining girls. Ginawa ko rin iyon, at hindi ako magmamalinis sa bagay na iyon.

"We're good friends, alam iyon ng Dad niya. He's grateful that we met. Hanggang sa kinailangan ko ng humiwalay sa Kompanya. Naging part ako ng Board Members nila, lumago ang pera ko sa kanila. Hanggang sa pinatayo ko na ang business ko. Connected on my Profession. Nakaipon ako at nagkapera. Hanggang sa nagkaroon ako ng offer abroad. I grab the opportunity and leave Ambra here all alone. Kasi kailangan kong makaipon to get you back."

Tumango lang ako dahil sa sinabi niya. Feeling touch because he grab every opportunity to get me back. At alam kong, ang tumatakbo sa isip niya no'ng mga panahon na 'yon ay ang pinag-usapan nila ni Mommy.

"Bumalik ako sa mga Celistine dahil sa pabor na hinihingi ng dati kong Boss. Pero hindi ko matanggap-tanggap na iyon ang gusto niya, ang pakasalan ko ang anak niya. His father, never force me, ginalang niya ang desisyon ko na ayaw ko."

"Anong gagawin mo ngayon kay Ambra? She wont stop, parang fangirl mo lang 'yan noon, hindi siya titigil." sabi ko na lang, worried about his problem. Hindi niya sa akin naikuwento, kasi parte na iyon ng nakaraan niya. At alam ko na hindi na iyon malaking problema para sa kanya. Ngayon niya lang ito muling prinoblema ulit, because of Ambra, staying in between us.

"Hindi ko alam," aniya at pinisil ang kamay ko. "Maybe I will talk with his father."

"Sasama ako!" sabi ko na lang.

He smiled, and pull me for a hug.
"Sure, isasama kita. I want you to be there, while I'm fixing my problem. Para alam mo. Para wala na akong itatagong muli saiyo."

Ngumiti ako at niyakap siya pabalik. Ito ang wala kami noon. Unity. Hinahayaan ko siya noon na ayusin ang problema niya mag-isa, minsan nga sinisigawan ko pa siya noon.
Dapat ngayon, mayroon na kaming pagkakaisa. We're one, on this. Kami ang magkasama rito. Laban namin ito.