Andrina Von - THE SEEKER

Prologue

"Andrina-a-a-a-a. . . You're weak-k-k-k-k-k-k ~"

"You're weak-k-k-k-k-k-k ~" mga boses na paulit ulit na nage-echo sa aking isip.

"Hindi ka nababagay dito, this place is for braves and strong people." mukha ng isang babae ang nagsalita na malapit sa mukha ko.

I keep silent and listened to them. I am too used to this kind of treatment that's why I didn't bother to cut them off even though I'm overwhelming in pain.

"You have no clear eyes.. that's why you don't recognize that this place is NOT FOR YOU." mahinahon nitong sabi, na may mapang-api ngunit ramdam na ramdam ko ang inggit sa tono nito. "Do you want me to repeat it." She said in righteous as she encouraging me to listened carefully of her next words.

"This place isn't for a person with disabilities like you." pagkasabi niya nito ay isang malakas na hagupit ng sampal ang dumapo sa pisngi ko.

Nanatili akong walang reaksyon, halos hindi ko na rin naramdaman ang hapdi ng mukha kong punong puno na ng pasa.

"You're such a weak girl to stand out." isang babae ulit ang nagsalita, na sumasang-ayon sa sinabi ng sumampal sa akin.

Isang panandaling katahimikan at tanging ingay lang ng hangin na pumasok sa bintana ang pumailanlang sa kadiliman ng apat na sulok ng kwarto.

Malamig ito at nakakapanindig balahibo. Wala na akong narinig na salita, kaya't tumugon ako..

"I can..." I said in a low voice. I don't know where I get the power to say that.

"Huh-- such an idiot." The girl who's closer in front of me mocked surprisingly. "Are you kidding? even your voice want's to back out, where did you find the gut to say that. I'm impressed." after that, they laughed.

"... I'll try." I cut them off. Eyeing them as if I can erase what they think of me.

pinaningkitan at pinagtaasan nila ako ng kilay na para bang may nasabi akong nagpa-insulto sa kanila. Nanatili akong nakatitig sa kanila kahit hindi ko sila gaanong maaninag, alam ko na parepareho sila na gustong maangkin ang posisyon ko. Gusto kong titigan sila ng masama, ngunit nanatiling blangko pa rin ang mukha ko.

"You can't.." The one who's closer to me said as if she's convincing me. "..you know why?" She asked and then leaned closer at me again. "'cause you're WEAK... IDIOT!"

I woke up but still kept lying down in my bed and there are words still echoing in my head..

"You're weak-k-k-k-k-k-k ~"

"You're weak-k-k-k-k-k-k ~"

I closed my eyes for a few minutes, didn't bother to look at the time. I suddenly heard a knocks on the door which has already woke me up.

Pumupungay na tumayo ako at pinagbuksan ito ng pinto. Pinaningkitan ko ito nang mabuksan ko ang pinto at tumambad sa akin ang nakangisi nitong mukha habang nakatingin sa akin.

"What do you want?" Malamig kong tanong sa kanya.

"Oh chill dude.. Teka pahinaan ko nga aircon diyan sa kwarto mo, sobrang lamig eh." Panunuya niya. "Nilalamig ako, may jacket ka ba diyan?" Dagdag pa niya at ngumisi.

Sinarhan ko siya ng pinto, wala akong panahon sa pagbibiro niya. Kailan ba niya itatatak sa utak niya na hindi niya ako madadala sa mga pausok niya.

Babalik na sana ako sa paghiga ng kumatok siyang muli. Umupo ako sa kama at hinayaan lang siya, nakatanga ako sa orasan habang sinusundan ang pag ikot ng kamay nito. Hinihintay na mapagod siya pero bigo ako sa inaasahang mangyari hindi napantig ang pagkatok niya.