The BITCH and the NERD

Bitchy 18

I couldn't sleep well that night.

The thought that I will leave her again  is making me feel so ruthless.

Yes, nasaktan niya ako dati pero mas grabe ang sakit na idinulot ko at idudulot ko pa.

Pero dapat ito ang dapat kung gawin.

I don't want to, but I should.

I must.

I am checking my social media accounts while still lying in my bed.

Nagulantang nalang ako ng mag pop out ang message ni Mariel sa akin.

Oo nga pala, sinabi ko dito kagabi na babalik na ako sa France.

"Girl!!! You won't believe this! The Alcantara- Nifume engagement was cancelled. Rumors has it that there was a third party. Ikaw ba yun?"

Agad naman akong nagreply sa message nito gamit ang messenger.

"Gaga. Wala akong alam diyan." Maiksi kong sagot sa naging tanong niya.

"Kailan mo nabalitaan?" Dagdag tanong ko dito. Siguro'y online rin siya at hindi busy sa pag-eedit dahil mabilis lang siyang nakapag-reply.

"Kagabi pa. Nakunan kasi siya ng pictures na naglalasing sa bar kasama ang  mga matatalik niyang kaibigan. Eh minsan lang yan mabalitaang  maglasing. Nung may nagtanong namang kaklase nila dati nung high school sabi eh heartbroken daw."
Napahinto ako sa nabasa. Kung ganon...

"Anong oras nangyari yun?" Kinakabahang tanong ko.

Shet! Parang kasalanan ko pa yata to.

"Around 9 o'clock?"

Naalala ko kung anong oras dumating si Rae kagabi.

8:21 pm.

Nag-away ba sila? Bakit?

I think... I am the reason behind it.

"Thanks." Huling message ko dito bago nag offline.

To tell you honestly, narealize ko kagabi na hindi na ako in love kay Rae.

Naawa siguro, pwede pa.

Hindi ko naman sinadyang saktan at guluhin ang buhay na meron siya ngayon.

Sa totoo nga lang, eh masaya na ako sa buhay na meron kami ngayon.

Nadala lang siguro ako sa guilt na naramdaman ko nang makitang nasaktan ko siya dati.

Or should I say, hanggang ngayon.

Bumangon na ako sa pagkakahiga mula sa pag-iisip ng mga bagay-bagay.
Agad akong naghilamos bago bumaba para mag-agahan na.

"Manang??? Pakitimpla nga po ako ng kape."

Si Manang ang itinuturing kong pangalawang nanay.
Mula ng iwan kami ni mommy ay siya ang nandun at pilit na pinunan lahat ng kulang sa buhay ko.

Pero kulang pa rin ako. Alam ko yun.

Umupo muna ako sa sofa habang hinihintay si manang. Gusto ko mang buksan ang TV ay ayoko.
Dahil baka makita ko ang balita tungkol kagabi.

Nang may narinig akong mga hakbang sa likod ko ay dahan-dahan akong lumingon.
"Sala--" Ni hindi ko man lang natapos ang sana'y pagpapasalamat ko at agad napukaw ang konsensiyang naramdaman ko.

"What are you doing here?" Matigas at mahina kong tanong sa taong nasa likod ko ngayon kaya agad  akong napatayo
Si Rae.

Magulo ang buhok. Namumutla. Nanlalalim ang mga mata at pula ang ilong.