ရင္ၫြန္႔ေပၚကို က်ေရာက္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းထူထူတစ္စံုေၾကာင့္ KyungSoo ေသြးေတြ ေျဗာင္းဆန္သြားသည္။
ဒါတင္မက ... JongIn ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေၾကာင့္ KyungSoo.မွာ ပုိ၍ အံ့ၾသသြားသည္။
ဘာမွတံု႔ျပန္ႏိုင္စြမ္းမရွ္ေတာ့ပဲ JongIn ေပါင္ေပၚမွာတင္ အသိစိတ္လြတ္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္လို တုပ္တုပ္မ်ွမလႈပ္ေတာ့။
ရင္ဘက္ေပၚမွာ နီနီရဲရဲ အမွတ္ေလးေတြ ့ျပည့္ႏွက္သြားေတာ့
ျပဳတ္သြားတဲ့ ၾကယ္သီးေတြကို လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေတြနဲ႔ တစ္လံုးခ်င္းစီ ျပန္တပ္ေပးသည္။
"စိတ္ဆိုးသြားတာလား .. ဟမ္ ... "
ၾကယ္သီးတပ္ေပးေနရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတဲ့ မ်က္ႏွာအေနအထားေၾကာင့္ သတိဝင္လာၿပီး JongIn မ်က္ႏွာက္ု ၾကည့္မိသည္။
"မေျပာမိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ .. . "
ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းအသံေအာက္မွာ စိတ္မေကာင္းေသာအမူအရာနဲ႔
ျပဳမူလာသူကုိၾကည့္ရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ဝဲတက္လာသည္။
မ်က္လႊာခ် . ေခါင္းကိုငံု႔ရင္းသာ ေနေနလိုက္သည္။
"ငုိေနတာလား ... ငိုေနတာလား ဟမ္ ... "
စိုးရိမ္တႀကီးေမးလာတဲ့ သူ႔ရဲ႕စကားေတြထက္ လက္ေတြက အရင္ေနရာဦးထားသည္။ ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စကို သုတ္ေပးရင္း ေတာင္းပန္စကားတဖြဖြဆိုလာ၏။
"ကေလးငယ္ရယ္ ... မငိုပါနဲ႔ .... ဦး .. ေတာင္းပန္တယ္ေလေနာ္ ...
မငိုလိုက္ပါနဲ႔ကြာ "
ေခ်ာ့ေလေလ ပိုတိုး၍ ငိုခ်င္ေလ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘာမွမေျပာပဲ
ငိုေနမိသည္။
"ကေလးငယ္ရယ္ .... "
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်ယ္ေလာင္လာတဲ့ ရႈိက္သံေတြက္ု သူမၾကားခ်င္တာနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြအနည္းငယ္ စိုေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးက္ို
ဖိကပ္လိုက္သည္။
ခက္သည္ ..... ဒီကေလးနဲ႔ ေတြ႔တိုင္း နမ္းခ်င္ေနတဲ့ စိတ္ေတြက္ု ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရခဲ့သည္မဟုတ္ ...
အခုလို လုပ္ရသည္ေၾကာင့့္ မုန္းသြားမွာကိုလည္းေၾကာက္သည္။
ၿပီးမွ မရရေအာင္ေခ်ာ့မည္ဟူေသာ အေတြးနဲ႔ ဖိကပ္ထားရာမွ
ပါးစပ္ေလးအနည္းငယ္ဟၿပီး ေအာက္နွုတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ယူလိုက္သည္။ မ်က္ရည္စိုေနတဲ့ ပါးျပင္ေလးကို သုတ္ေပးရင္း
အေပၚႏႈတ္ခမ္းကိုပါ စုပ္ယူလုိက္သည္။
