" Appaသိလား သမီး Luhan နဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီးၿပီ သူ႔ကို America မွာ ဘြဲ႔ထပ္ယူခိုင္းဖို႔အတြက္ေလ....''
" ဟင္ ဟုတ္လား.....ေကာင္းတာေပါ့.....''
" ဒီရက္ထဲ သြားျဖစ္မယ္နဲ႔တူတယ္ သမီးအကုန္စီစဥ္ၿပီးၿပီ ''
ထိုစကားၾကားလိုက္ရတာ ေခါင္းေပၚတည့္တည့္မိုးႀကိဳးပစ္လိုက္သလိုပင္
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ႏွလံုးသားအစံု ေၾကကြဲသြားသလို
" aigoo.....luhannie appaတို႔နဲ႔ ခြဲရမွာစိုးလို႔လား.....ၾကည့္ပါဦးမ်က္ႏွာေလးညႇိဳးသြားလိုက္တာ ''
Luhan တေယာက္ ဘာမွျပန္မေျပာ.....
" appaတို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို arjushi က ညေနစာလုိက္ေကြၽးမလို႔တဲ့....ကြၽန္ေတာ္ လိုက္သြားလိုက္ဦးမယ္ေနာ္.....လာ arjushi သြားရေအာင္ ''
" ဟင္....အင္းအင္း....uncle ခြင့္ျပဳပါဦးေနာ္ ''
" kudae kudae ''
~~~~~~~~
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕သက္ျပင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်သံနဲ႔အတူ ကားထဲမွာတိတ္ဆိတ္ေနသည္
Luhan ဘက္က ဘာမွစမေျပာလာသလို ကြၽန္ေတာ္လည္း အေတြးေတြလြန္ေနမိသည္.....
ကေလးရဲ႕ ေနာင္ေရးအတြက္လႊတ္လိုက္သင့္လား....တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာ မလႊတ္တမ္းဆြဲထားသင့္လား....ေဝခြဲမရေတာ့
ကားေမာင္းေနတာ ၁၅မိနစ္ေလာက္႐ွိၿပီ ဘယ္ကိုဦးတည္ေမာင္းေနမွန္းလည္းကိုယ့္ကိုကိုယ္မသိေတာ့
ကေလးကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္ခ်ိန္ မ်က္ရည္ေတြဝဲေနတာမို႔ အသိစိတ္ကင္းမဲ့စြာ....လမ္းေဘးကိုကားထိုးရပ္လိုက္သည္
" ကေလး....ငိုေနတယ္.....''
" •••• ''
ကြၽန္ေတာ္ seat beltျဖဳတ္မလို႔႐ွိေသး
" ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ.....ကြၽန္ေတာ္ဗိုက္ဆာေနၿပီေလ....''
" ဟင္.....အင္း.....''
ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္လို႔ရမဲ့ sushiဆိုင္တခုမွာထိုင္ျဖစ္သည္
