Luhan တစ္ေယာက္ ရင္ခုန္စြာနဲ႔ ေန႔ရက္တရက္ ကိုစတင္ရသည္
Hunရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲတညလံုးအိပ္ခဲ့ရသည္ကိုး
မ်က္လံုးႏွစ္လံုးပြင့္ခ်ိန္, ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ hunရဲ႕ မ်က္ႏွာေျကာင့္ ျပံဳးမိရသည္
ႏွဖူးေပၚက်ေနတဲ့ ဆံမွ်င္ေလးေတြကို သပ္တင္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီက္ိုခပ္ဖြဖြထိတို႔ရင္း
Hunရဲ႕ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို လက္ညႇိဳးေလးနဲ႔ထိတို႔ကာ
Hunကိုမ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနရင္း
" ၿပီးၿပီလား ''
မ်က္လံုးမဖြင့္ပဲထေမးတာမို႔ luhanတစ္ေယာက္ သူခိုးလူမိျဖစ္ကာလန္႔သြားရသည္
" omo....ႏိုး....ႏိုးသြားတာလား....''
ကုန္းထမယ္လုပ္ေတာ့
Hunကေဘးေစာင္းကာ ပိုမိုတင္းက်ပ္စြာဖက္ၿပီး ႏွဖူးေလးကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ထိကပ္ထားၿပီး ျပန္အိပ္ေနျပန္သည္
ကိုယ္ေသးေသးက hunရင္ခြင္နဲ႔ အံဝင္ကြင္က်
"အြန္႔.....ကိုကို ''
" •••• ''
" ကုိကိုလို႔.....''
" umm ''
" မထေသးဘူးလား....ေဆးရံုသြားဖို႔.... ''
" ဒီေန႔ meeting ႐ွိတယ္ ၁၀နာရီခြဲမွစမွာမို႔ အဲ့ေတာ့မွတန္းသြားမယ္ ''
" အခ်က္အလက္ေတြျပင္ဆင္ ''
" ကေလးရာ ဒီအလုပ္လုပ္လာတာပဲႏွစ္ခ်ိဳ႕ေနၿပီ....ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားလို႔ဒီလိုအိပ္ေနႏိုင္တာေပါ့.....''
" ahh nae ''
" ၿငိမ္ၿငိမ္အိပ္ မဟုတ္ရင္ မဖက္ထားပဲ ထသြားလိုက္မယ္'''
" ar arnyi.....ၿငိမ္ၿငိမ္အိပ္မယ္ ''
" kudae ''
~~~~~~~~~
Hunတစ္ေယာက္ ေဆးရံုကျပန္လာခ်ိန္
" hyung papaျပန္လာပီနဲ႔တူတယ္ ''
