ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ စိတ္ထဲ တက္ႂကြေနသလို....
" Sehun shi ဒီေန႔ၾကည္လင္ေနသလိုပဲ.....ဘာလဲ ညက Suေပးတဲ့ စာရင္းၾကည့္ၿပီးတာေၾကာင့္လား ''
" ဟာ...ဟုတ္သားပဲ.....ကြၽန္ေတာ္ေမ့သြားတယ္ မၾကည့္ရေသးဘူး....ညက သားေလးဂ်ီက်တာနဲ႔ အလုပ္ေတာင္မလုပ္လိုက္ရဘူး ''
" ျဖစ္ရမယ္....ခနေန 8လႊာမွာ စုခိုင္းထားတယ္....''
" kudae....ကြၽန္ေတာ္ခနေနျပန္ဆင္းလာမယ္ ''
" nae ခြင့္ျပဳပါဦး ''
" nae ''
~~~~~~~
ခနအၾကာ.....၈လႊာကိုျပန္ဆင္းလာရင္း
" လူစံုၿပီလား.....''
Suတစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္....တခုခုကို စိတ္ပူေနဟန္.....
" ဒီကေလး မေရာက္ေသးဘူး ခုထိ.....ဆရာ....လူမစံုေသးပါဘူး ''
ကေလးေတြေ႐ွ႕မွာမို႔ ႐ိုေသမႈျဖင့္ဆရာဟု သံုးႏႈန္ူးျခင္းပင္
" ဘယ္အခ်ိန္႐ွိၿပီလဲ တမင္၁၀မိနစ္ ေနာက္က်ၿပီးမွ ဆင္းလာတာေလ....''
Sehun တေယာက္ အလုပ္သင္ေလးေတြရဲ႕ တေယာက္ခ်င္းမ်က္ႏွာကို အကဲခတ္ၾကည့္ရင္း
ရင္းႏွီးေနေသာ မ်က္ႏွာတစ္ခု
ေတြ႔ဖူးေနသလိုျဖစ္တာေၾကာင့္
" မင္းနာမည္ ''
" YiXingပါ ခင္ဗ် ''
" Su ေတာင္းပန္ပါတယ္....ဆရာ....သူခနေနေရာက္... ''
" ထားလိုက္.....ေစာင့္မေနန္ိုင္ဘူး....ၿပီးေတာ့အခ်ိန္မေလးစားတာေၾကာင့္ေနာက္က်တဲ့လူအတြက္ အခ်ိန္လည္းအကုန္မခံႏိုင္ဘူး....''
" n..nae ဆရာ ''
ခနအၾကာ....Sehunတေယာက္ လိုတာေတြ႐ွင္းျပေပးၿပီး
"Su ေနာက္က်တဲ့တေယာက္ေရာက္လာရင္ ရံုးခန္းထဲလႊတ္လိုက္....''
" nae.....သူကေလ....''
" ခနေနာ္...ဖုန္းလာေနလို႔ ''
