" luhan....သား....!! "
ပင္လယ္ကိုေရေဆာ့ဖို႔သက္သက္လာၿပီး ေရမကူးတတ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕မား မွာ ေရနစ္မြန္းေနေသာကြၽန္ေတာ့္ကို ေအာ္ေခၚေနရံုသာ....
" ကယ္ၾကပါဦး.....ကြၽန္မသားေလး.....''
နားထဲၾကားရေသာအသံသည္ တိုးသထက္တိုးလာသလို အသက္႐ႈေနတာသည္လည္း....တျဖည္းျဖည္းမြန္းက်ပ္လာသည္....
ငါေသရေတာ့မွာပါလား......
🌄
" xiao luhan!! ထေတာ့ေလ.....ဘယ္ခ်ိန္႐ွိၿပီလဲ!!!! "
အိပ္ေနရာမွ ဝုန္းခနဲထထိုင္ကာ....
" aishhh....ဒီအိပ္မက္ႀကီးကြာ....မက္ျပန္ပီ''
ေဒါက္ ေဒါက္
" ဒီေကာင္ေလး....တံခါးကို ေလာခ့္ခ်ထားျပန္ၿပီ ''
" umm....မား သားထၿပီ ''
" ျမန္ျမန္ထ ေက်ာင္းက ေနာက္က်ေတာ့မယ္....busကား မမွီပဲေနမယ္.....''
နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ၈နာရီ၄၀
" shitttt...''
ေရအျမန္ခ်ိဳးကာ ထံုးစံအတိုင္း hoodieအမည္းရယ္ ဒူးဖံုးသာသာ႐ွိတဲ့ jean အမည္းရယ္ေကာက္ဝတ္ၿပီး လြယ္အိတ္ဆြဲကာ ေျပးဆင္းရျပန္သည္....
ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ အျပင္ေျပးထြက္ကာ....bus ကားေစာင့္မမွီမွာစိုး၍လမ္းထိပ္သို႔သုတ္ေခ်တင္ေျပးရသည္
မားေအာ္ေခၚသံေနာက္မွာက်န္ခဲ့ေပမဲ့ေပါ့....
🕐🕐🕐
စာသင္ခ်ိန္မို႔အျပင္ကို
" ahh....ဗိုက္ဆာလိုက္တာ....၁နာရီေတာင္ထုးိၿပီ''
နဂိုထဲကဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္မို႔ ေပါင္းမဲ့သူငယ္ခ်င္းမ႐ွိတာေၾကာင့္ ကန္တင္းလည္းမသြားျဖစ္.....မသြားခ်င္တာဆို ပိုမွန္မည္ထင္သည္
အိမ္ျပန္မည္ဟုဆံုးျဖတ္ကာ uni. ဝင္းထဲမွထြက္လာခ်ိန္
" luhan?''
" omo....suho noona...annyeongsaeyo ''
" kudae....ျပန္ေတာ့မလို႔လား....''
