Louis Tomlinson herkes tarafından tescillenmiş bir deli ama Harry onun harika bir bilim adamı olduğuna fazlasıyla emin.
*Geleceğe Dönüş filminden esinlenilmiştir.
*Hikaye hiçbir şekilde kopyalanamaz.
Yorum ve oylarınızla destek olursanız sevinirim. ♥
Ve son bölüme kadar gelen gizli okuyucuların da ortaya çıkmasını talep ediyorum lütfen. :d
Bay Tomlinson'la neredeyse her gün birlikte dolanmaya başlamıştık. Onun seksenlere çalan havasına bayılıyordum. Hatta bazen ona ayak uydururken buluyordum kendimi. Okulda konuşmalarımın değişmesi de ekstra bir duruma dönüşmeye başlamıştı. İşin doğrusu, bundan şikayetçi falan da değildim.
Şimdiyse onu kama dürbünümle evin içinden izlemeye çalışıyordum. Çünkü garaj kapısını kapatmıştı ve garajın üstünde olan küçük camlardan ne yaptığını görmem gerekiyordu. Sadece öteye beriye döndüğünü görebiliyordum. Bir de durmadan çalışan makine sesini duyuyordum. Bir şeyleri kesmeyi sevdiğini biliyordum ama son zamanlarda bu daha da sıklaşmaya başlamıştı. Üstünde çalıştığı şeyi ölesiye merak ediyordum.
Daha fazla dürbünü gözümde tutamadan indirdim ve odamdan çıkıp koşarak merdivenleri indim. Annem televizyon karşısında dergi bakınırken bir ara beni görmüş ama önemsemeden devam etmişti. Üvey babamın işte olması şimdi benim için avantajlı bir durumdu.
Hızlıca spor ayakkabılarımı giyip karşı eve koştururken meraktan ölmek üzereydim. Bay Tomlinson'la bu gece için işimiz vardı ama ben onu sabahtan görsem ne olurdu ki?
Garajına geldiğimde kapıyı birkaç kez tıklattım. Makine sesi kesmişti ama aceleyle birkaç tenekeyi devirdiğini ve panikli hareketler yaptığını duyabiliyordum. Bu duruma kıkırdarken garaj kapısı yukarı doğru açılmaya başladı. Sonunda görüş alanıma girdiğinde nefes nefese kaldığını görebiliyordum. Ona kocaman bir gülümsemeyle baktığımda rahatlayan bir nefes verdi ve bir anda bileğimden tutup beni içeriye çekti. Ardımdan garajı kapatırken şaşkınlıkla onu izliyordum.
"Seni gördüğüme çok sevindim Jeronimo!" Dedi panikle bana dönerek. Sonra da avuçlarını yanaklarıma çıkarıp beni hafifçe sarstı. Gözlerim irice açılırken bunu önemsememiş gibi, oldukça heyecanlı görünüyordu. "Sana yaptığım şeyi göstermek için can atıyorum!"
Yanaklarımı bırakınca kendimi ne kadar kötü hissetsem de onu izlemeye başladım. Başına yerleştirdiği şeffaf koruyucu gözlüklerine asılarak gözüne yerleştirdi. O kadar heyecanlıydı ki lastik bir anda geri çekilince gözlük yüzüne sertçe yapışmıştı. Acıyla bağırıp kriz geçiriyormuş gibi ellerini çırparken bir anda derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu düzenbaz gözlüklere bir türlü alışamadım!" Diye bağırdı.
Sonra garajın orta yerinde üzerine branda örtülmüş arabayı öne çıkarmak için brandayı kaldırırken, gözlerim irice açılmıştı. Bu bir arabanın evrim geçilmiş tuhaf bir haliydi!
"Bebeğime bak," diye hayranlıkla elini arabanın yüzeyinde gezdirerek. Arabaya dünya üzerindeki en güzel şeymiş gibi bakarken, ben de şaşkınca ona bakıyordum.
