Louis Tomlinson herkes tarafından tescillenmiş bir deli ama Harry onun harika bir bilim adamı olduğuna fazlasıyla emin.
*Geleceğe Dönüş filminden esinlenilmiştir.
*Hikaye hiçbir şekilde kopyalanamaz.
"Harold, o deliyle partiye gitmene izin vereceğimi mi sanıyorsun?!"
Aynanın karşısında papyonumu düzeltirken annemin çıldırışını göz devirerek dinliyordum. Kıvırcık uzun saçlarımı yana yatırıp derin bir nefes aldım.
Bugün Bay Tomlinson'un da bana teklif etmesi üzerine onun babasına ait bir partiye gidecektik. Tek başına gitmek istemiyormuş ve doğrusu o günkü dayak meselesinden sonra Bay Tomlinson'u yalnız bırakma düşüncesi hoşuma gitmemişti.
"Beni dinliyor musun Harold?!"
Baygın bakışlarımı ona çevirip kaşlarımı kaldırdım. "Hayır."
Annem ve sevgili eşi bana bağırınca irkilerek arkamı döndüm. Kapıyı aralamış ama henüz çıkamamıştım. İkisi de öfkeyle üzerime gelirken arkamı dönüp yavaş yavaş geriye doğru yürümeye başladım. Ayakkabılarımla çimenlerin üzerinde olduğumu fark edince gözlerim korkuyla açılmıştı. Üvey babam hiç de iyi bakmıyordu.
Tanrım, bir insana mavi göz bu kadar yakışmaz!
"Bu evden adımını dışarı atamazsın," diye bağırıyordu üvey babam parmağını bana doğrultarak. "Henüz odamın boyasını yapmadın!"
"Hiçbir yere o deliyle gidemezsin Harold," dedi annem ellerini belinin iki yanına koyarak. "Başımıza bela getireceksin!"
Ve sonra o muhteşem ses kulaklarıma doldu.
"Harry, gel buraya bebeğim! Gidiyoruz!"
Bay Tomlinson bana aceleyle evinin önündeki arabasına gelmem için işaretler yaparken, bir yandan da annemle eşi bana kötü bakışlar atarak üzerime geliyorlardı. Gitmemem için epey çaba sarf ettikleri belliydi ama ben o partiye gitmek istiyordum.
Deli idolümle.
Yutkundum ve son hız Bay Tomlinson'un üstü açık kurbağa arabasına koşturdum. Arkamdan bağırışları umursamadan nefes nefese arabanın kapısının üzerinden atlayıp önüne bindim ve titreyen ellerimle kemerimi taktım. Bay Tomlinson sırıtan suratıyla el frenini indirirken bana yandan bir bakış attı. Gaza basıp mahalleyi inleten bir motor kükreyişi çıkardığında, arkamdan üvey babamın küfürler ederek geldiğini duyabiliyordum.
"Hazır mısın, Harold?"
Yutkunup başımı sallarken, halen daha arabaya yetişmeye çalışan adamı umursamadan bir anda gaza kökledi ve biz hızlıca mahalleden uzaklaşmaya başladık. Gözlerim irice açılmış bir şekilde kapıyı tutarken, bu kadar hızlı gidebildiği için göğüs kafesimin sırtıma yapıştığını hissettim. Mahallede bizim bağırışlarımızı duyanlar da kapıya çıkmış, bir deli ve yancısını son sürat mahalleden uzaklaşırken izlemişlerdi.
Birden radyoyu açtı ve tuhaf bir şarkı eşliğinde ana caddeye fırladık. Parmaklarıyla direksiyonda ritim tutarken başını da sallayıp kendince dans ediyordu. Ustaca trafikteki arabaları solluyor, kendisine atılan klaksonları duymazdan geliyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
