Travma

MAX'İN HAYALETİ

       New York yeni bir güne merhaba dedi.Ağaçların,sokakların,arabaların üstü bembeyaz olmuştu.Gece başlayan kar yağışı hala devam ediyordu.Gökyüzünden düşen kar taneleri yere sessizce çarpıyordu.Kimisi yola ,kimisi binaların üstüne,kimisi ise şapkasız saçlara düşüyordu.Her yer bembeyaz olmuştu.Lionel buhar olan camını eliyle silip dışarıyı izliyordu.Heyecanlanıyordu.Kar tanelerini çok severdi.Hayranlıkla seyredip duruyordu.Kahvesini yudumladığında kusacak gibi oluyordu.Heyecan karnından boğazına kadar işliyordu.Gardolabını açıp atkısını,montunu ve botlarını aldı.

Madison yeni uyanmış dışarıdaki beyaz örtüyü seyrediyordu.Kapısı çaldı.

-Hey Madi.

-Gel içeri Daniel.

-Naber Madi.

-İyim Daniel sen?

-Şey diyecektim.Bu gece bana gelsene sana yemek yapmak istiyorum.

Daniel bu cümleyi korkarak söyledi.

-Söz veremem Daniel bugün işlerim olabilir.

Madison hala dünki yemekte Lionelin Daniel'a bakışlarını düşünüyordu.Hoşuna gidiyordu o anı düşünmek.Daniel'ı umursamamaya başladı.Karmaşık bir hale girmişti.Çünkü şuan Daniel yanındaydı.Ona haksızlık etmek istemiyordu.Onunlada olmakta istemiyordu.Ama Ailesiyle tanışmaya götürmüştü.Çıkmazdaydı.Daniel evden gitmişti.Tekrar kapısı çalmıştı.Gelen Jack'ti dün anlaşmışlardı.Onu büroya Jack götürcekti.Katil hakkındaki bütün ipuçlarını öğrenmek için kimseye anlatacak vakit yoktu.

-Peki şef o çocuk diyelim onu nasıl bulucaz.

-Şuan Lionel bizi bekliyor eski yetimhanede.Geldik sayılır.

-Sahibi öldü dediniz ama şef.

-Kayıtlar var Madison öz geçmişler.

-Ama biz geçmişi bulamıyoruz daha şef.

-Bak Madi bir insan ne kadar çabalarsa çabalasın geçmişinden kurtulumaz mutlaka kalıntı kalır ,mutlaka bağlantı kalır.Geçmiş aslında gelecek demek çünkü geçmiş olmadan gelecek olmaz ,geleceğe zemin hazırlayan geçmiştir.

-Çocuk oysa işimiz çok kolay görünüyor şef.

-Kolay değil Madi maalesef.İşte geldik.

Jack ve Madisonun karşılarındaki bina çok eskiydi.Ama yine faaliyetteydi.Etraftaki çocuklar bahçede kar topu oyanuyorlardı.İçeriden bir adam Jack ve Madisonun yanına gelip,

-Buyrun nasıl yardımcı olabilirim.

Jack elindeki cüzdanı gösterip,

-Merhaba.

-Cinayet büro değil mi?Bay Lionel içerde okul müdürümüzle konuşuyor buyrun lütfen Bay Jack.

Binanın içinden geçen Jack ve Madison duvarlara işlenmiş resimleri görüyorlar ve hayrınla bakakalıyorlardı.Koridor eski olmasına rağmen çok iyi işlenmişti.

-Buradaki resimleri kim çiziyor?

-Buradaki çocuklar.Biz bu kurumda niteliği belirgin kılarız Bay Jack.

-Jack hayran kalmıştı.

Kapının sesiyle Lionelin kafası kapıya doğru döndü,

-Şef Hoşgeldiniz.Bizde müdür beyle konuşuyorduk

-Baştan alabilir miyiz?

- Tabi ki.Bahsetiğiniz çocuğun kayıtları burada.Max soyismi bilinmiyor.Max adınıda boynundaki kolyesinden biliyoruz.Henüz 9 aylıkken yetimhanenin önüne bırakılmış.Daha sonra 5 yaşına kadar burada kalıyor.Malum olaydan sonra bir şekilde kaçıyor.Ailesinin kim olduğu bilinmiyor.Buradayken daha 4 yaşında okuma ve yazma öğreniyor.