Κόρη του Κεραυνού (MCU: Marvel Fanfiction)

Γνωριμίες

Τρίτη πρωί και το ξυπνητήρι χτυπάει ακριβώς στις 7:15

Πετάγομαι από το κρεβάτι πετώντας τα σκεπάσματα και τρέχω να ετοιμαστώ. Σε 15' είμαι πανέτοιμη και πάω στην κουζίνα για να δω το πρωινό που με περιμένει στο μικρό τετράγωνο τραπέζι.

Η μαμά καιρό είχε να κάνει μπέικον με αυγά και λουκάνικα. Και αυτή η ποσότητα είναι αρκετά ικανοποιητική.

Βασικά αυτό το πρωινό είναι πάντα για ιδιαίτερες περιστάσεις, αλλά το σχολείο δεν είναι και τόσο ιδιαίτερη περίσταση...

Ανοίγω το ψυγείο για να πάρω το χυμό και ξεκινάω να τρώω. Πάντα όταν έχω άγχος τρώω πολύ, αλλά για πρώτη φορά νομίζω πως δε θέλω να φάω πάνω από ένα πιάτο.

Μαζεύω και πλένω το πιάτο, ενώ κοιτάω την ώρα που πλησιάζει για να φύγω. Το σχολείο είναι λίγο μακριά και χρειάζομαι τουλάχιστον 20 λεπτά για να φτάσω. Σιγουρεύομαι πως έχω κλειδώσει και παίρνω το δρόμο μου. Για Σεπτέμβρη έχει λίγο παραπάνω κρύο από ότι περίμενα, αλλά έπρεπε να το ξέρω μιας και έχω ζήσει εδώ αρκετές φορές για να μάθω τι καιρό κάνει.

Κοιτάζω για μια φορά ακόμα την ώρα για να βεβαιωθώ ότι έχω προχωρήσει αρκετά σε λίγο χρόνο, αλλά δυστυχώς το λεπτό πρόλαβε να αλλάξει σε 8:25.

Να πάρει.

Αισθάνομαι ότι χάθηκα και προσπαθώ να βρω ένα δρόμο για να φτάσω στο σχολείο, μέχρι που μια αντρική φωνή με κάνει να γυρίσω.

"Ψάχνεις κάτι? "

Τελικά ήταν ένα αγόρι στο ύψος μου, με καστανά μάτια και μαλλιά. Φοράει μια γκρι ζακέτα και στα αυτιά του έχει ακουστικά. Σίγουρα είναι μαθητής.

"Εμ, υποτίθεται ψάχνω το σχολείο αλλά μάλλον χάθηκα." Λέω απεγνωσμένη.

"Τότε έλα να πάμε μαζί, κι εγώ εκεί πάω. Παρεπιπτόντως, με λένε Peter."

"Είμαι η Karen. Χάρηκα." Απαντάω με χαμόγελο και τον ακολουθώ.

Τελικά το σχολείο ήταν στην επόμενη στροφή. Από παντού καταφθάνουν μαθητές, οι περισσότεροι με αυτοκίνητα. Κάποιοι από αυτούς κοιτάνε περιπαιχτικά το αγόρι δίπλα μου και γελάνε. Ένας γεροδεμένος κοντά μας περνάει από δίπλα του και τον σπρώχνει, αλλά χωρίς να τον ρίξει κάτω.