Κόρη του Κεραυνού (MCU: Marvel Fanfiction)

Πατέρας και κόρη

Το φιόρδ είναι όπως ακριβώς στο όνειρο.
Η ακτογραμμή είναι μεγάλη, με πολύπλοκο σχήμα και πιο πίσω ξεπροβάλλει ο λοφίσκος. Τα σπίτια μοιάζουν παλιά, η τεχνολογία δε φαίνεται να εξελίσσεται ιδιαίτερα και οι κάτοικοι ασχολούνται, όπως φαίνεται, μόνο με τη γεωργία και ίσως κάποια άλλα παλιά επαγγέλματα.

Ο dr Banner μάς είπε ήδη ότι έχει ξανάρθει εδώ.

Κοιτάζω το χωριό και μάλλον δε μού μοιάζει και πολύ με το πρώτο Asgard.

Όχι πως είχα βρεθεί ποτέ στο παλιό Asgard, μια και το ανέφερα...

"Πάμε να βρούμε τον πατέρα μου" λέω και ο Banner μάς οδηγεί.

Περνάμε μέσα από το χωριό και κάποιοι να τον χαιρετούν. Αυτοί που τον θυμούνται ως Hulk. Μετά τον Thanos όμως απλά κάτι άλλαξε και ο 'άλλος τύπος', όπως τον αποκαλεί, αρνείται να βγει προς τα έξω.
Στην άλλη άκρη του χωριού υπάρχει ένα σπίτι λίγο πιο μεγάλο από τα άλλα.
Ο Peter παίρνει πρωτοβουλία και ανοίγει την πόρτα. Δε χρειάστηκε καν να χτυπήσουμε γιατί μόλις άνοιξε, μπροστά μας εμφανίστηκαν 4 άνθρωποι, που μόνο άνθρωποι δεν ήταν και που ούτε μάς πρόσεξαν.

Πρώτοι ήταν δύο τύποι που έδειχναν εξωγήινοι και μάλλον δεν ήθελα καν να τούς ξέρω.
Έπειτα μια γυναίκα. Με σκούρο δέρμα και μακριά μαύρα μαλλιά, πιασμένα σε κοτσίδα. Ήταν όρθια, μπροστά από μία τηλεόραση. Φορούσε μια πανοπλία και επέπληττε τους άλλους που κάθονταν στον καναπέ.

Μπαίνοντας πιο μέσα τον είδα.

Ήταν μεν γυμνασμένος και τα μαλλιά του κοντοκουρεμένα, αλλά φαινόταν κουρασμένος και φερόταν περίεργα. Δεν ήταν σίγουρα ο Thor που είδα στο μυαλό του Captain τότε, ούτε ο Thor που ήξερε ο dr Banner. Ο δυναμικός και αποφασιστικός Thor είχε κρυφτεί κάτω από έναν Thor που δε μιλούσε ποτέ για τα προβλήματά του και που κάλυπτε τον πόνο του με τις μπύρες.

Και αυτός ο άνθρωπος είναι ο πατέρας μου?

Κανείς τους δε μάς έχει να μπαίνουμε, παρόλο που η πόρτα στο άνοιγμα έτριξε λίγο. Ορμάω και τον πιάνω από το χέρι και τον τραβάω έξω. Οι άλλοι 3 σίγουρα δεν με περίμεναν και μένουν άναυδοι.
Αφήνω τον Peter και τον Banner πίσω να εξηγήσουν στους άλλους και φέρνω τον Thor πίσω από το σπίτι.
Εκεί δεν υπάρχει τίποτα, παρά μόνο η απέραντη έκταση ενός χωραφιού.

"Τι γίνεται εδώ?" Ρωτάει ο Thor με βαριά φωνή μόλις τον αφήνω.

Στέκεται θεόρατος μπροστά μου και δίπλα του πρέπει να μοιάζω μικροσκοπική.
Με παρατηρεί καλά από πάνω μέχρι κάτω. Σταματάει στα μάτια μου.
Κοιτάζει μέσα τους, σα να προσπαθεί να με αναγνωρίσει και κοιτάζω κι εγώ στα δικά του. Διαβάζω την ψυχή του, πιάνω το χέρι του και βλέπω στο μυαλό του. Ξαφνιάζεται στην αρχή, όμως τού επιτρέπω να δει κι αυτός στο μυαλό μου. Όλα τα χρόνια της ζωής του ενός περνάνε στον άλλον. Γνωριζόμαστε από την αρχή, τού δείχνω τα δύσκολα χρόνια που πέρασα χωρίς αυτόν και πώς κατάφερα να τα βγάλω πέρα με τις δυνάμεις μου. Εκείνος δείχνει την ιστορία με τη μητέρα μου, τις προδοσίες του αδερφού του, τις μάχες με τον Thanos και το στρατό του.