Welcome to the dark side

Chocolate cake

Αρχικά άι γουοντ του απολοτζάιζ που έχω τόσο καιρό να ανεβάσω παρτ πλιζ ντοντ σουτ μι.
Έχω λάβει δεκάδες μηνύματα που με ρωτάτε ποτέ θα ανεβάσω καινούργιο παρτ και άλλα τόσα που με απειλείτε ότι αν δεν ανεβάσω θα μου κάψετε το σπίτι. Αλλά σόρι μπιτσιζ δεν ξέρετε που μένω.
*σατανικό γέλιο *
Ενιγουει λονγκ παρτ σήμερα γιατί το αξίζετε.
Εντζοι!

Έφυγα τρέχοντας από το σπίτι- ανάκτορο του Χρήστου με δάκρυα να κυλάνε από τα μάτια μου τα οποία πριν από λίγο κοιτούσαν τα δικά του ...
Μάλλον πρέπει να έκανα μεγάλη εντύπωση σε αυτή τη θείτσα γιατί όπως έτρεξα σαν νεροβούβαλος έξω από το σπίτι του Χρήστου παραλίγο να τη ρίξω από τη σκάλα και όχι τίποτα άλλο απλά το ένα της σκαλί είναι πιο ακριβό και από το νεφρό μου .
Μα πόσο εγωίστρια μπορεί να είμαι για να νομίσω ότι δεν θα φύγει να σπουδάσει στο εξωτερικό και ότι θα μείνει εδώ για μένα; Βέβαια δεν σας το είπα αλλά κι εγώ πέρασα μαθηματικό . Και ΝΑΙ τώρα θα έχω και officially καμένο εγκέφαλο... αλλά πίστευα ότι έστω ...
Τι; Δεν θα μου το έλεγε μέχρι που θα έφτανε εκεί και ... surprise Ίρις είμαι Γερμανία, θα περάσεις για καμία μπυρίτσα;
Όχι , όχι είναι όλα τόσο λάθος.
Ποια ;
Η ζωή μου η ίδια, αλλά βέβαια ούτε με την κατάθλιψη μου δεν μπορώ να μείνω μερικά λεπτά γιατί μπήκε η μάνα μου στο δωμάτιο λες και κάνουν έφοδο οι Τούρκοι.
-Ιριδούλα μουυ, έφτιαξα κέικ σοκολάτα που σου αρέσει, έλα να φας λίγοοο, με παρακάλεσε η μάνα μου γιατί αλλιώς... Και άνθρωπο ωμό θα μπορούσα να φάω αν είχε σοκολάτα από πάνω... Δηλαδή συγγνώμη όχι μόνο θα φύγει ο Χρήστος αλλά θα γίνω και 250 κιλά. Ω μαι γκαντ δηλαδή.
-Καλά, θα έρθω, μουρμούρισα . Ότι και καλά δεν ήθελα να γλείψω και το ταψί.
Μπήκα λοιπόν να κάνω ένα μπάνιο όταν άκουσα κάτι σαν πιστολιές προς το τζάμι του δωματίου μου .
ΠΑΝΑΓΊΑ ΜΟΥ , ΟΙ ΝΟΝΟΊ ΤΙΣ ΝΥΧΤΑΣ ΑΝΑΚΆΛΥΨΑΝ ΤΑ ΊΧΝΗ ΜΟΥ !
Ώπα κάτσε πως έγινε αυτό αφού
1)Φυλάγομαι καλά
2)Δεν βρήκα κανένα κεφάλι αλόγου στα σεντόνια μου *κοιτάει αργά και βασανιστικά και ξεφυσάει από ανακούφιση *
3)Το πιο επικίνδυνο πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου είναι να πάω σε κλαμπ χωρίς κραγιόν .
Άρα καταλήγουμε στο ερώτημα: Ποιος στο καλό ήταν;
Πήρα γρήγορα ένα κουτάλι με το οποίο έφαγα μια οικογενειακή συσκευασία παγωτού (εντωμεταξύ γιατί τις λένε οικογενειακές αφού τις κατεβάζει εμάς μέσος άνθρωπος για πλάκα δεν ξέρω) που βρήκα πρόχειρο στο δωμάτιο μου και ετοιμάστηκα να δείρω τον επίδοξο ληστή- βιαστή- νονό .
Κι εκεί που άρχισα να φωνάζω "Παραδώσου κρατάω κουτάλα και ξέρω να τη χρησιμοποιώ ΠΟΛΎ καλά ", άκουσα μια πολύ οικεία φωνή να λέει " Δεν είμαι κλέφτης , εκτός κι αν εννοείς της καρδιάς σου" , η οποία μόλις έχασε ένα χτύπο.
-Τι κάνεις εκεί παιδάκι μου, πας καλά; , ψυθιροφώναξα στο Χρήστο γιατί η μάνα μου ήταν στο δίπλα δωμάτιο.
-Κακό είναι που ήρθα να σου κάνω έκπληξη; Έφυγες από το σπίτι μου λες και σε κυνηγούσαν ανθρωποφάγοι ...
- Και τι να έκανα με αυτό που άκουσα; Που θα πας και θα φύγεις στη Γερμανία κι εγώ...
-Ναι κι εσύ; , με παρότρυνε.
- Δεν θα σε έχω εεδώ , είπα μέσα από τα δόντια μου.
-Τόσο καιρό μια με διώχνεις και μια μου λες ότι με θες εδώ. Τώρα εγώ τι να καταλάβω ;
Έμεινα να τον κοιτάω μη ξέροντας τι να απαντήσω, ενώ άρχισα να παίρνω ένα παντζαρέ χρώμα. Τώρα από τα νεύρα ήταν, από αμηχανία, δεν ξέρω.
-Τέλος πάντων εγώ ήρθα να σου πω πως δε θέλω να πάω στη Γερμανία.
-Γιατί δε θες ; , τον κοίταξα με το βλέμμα του βοδιού.
-Άκου, ο πατέρας μου θέλει να σπουδάσω διοίκηση επιχειρήσεων και να συνεχίσω την οικογενειακή επιχείρηση, αλλά εμένα δε με συγκινεί ιδιαίτερα.
- Και τι θέλεις να κάνεις δηλαδή; , ρώτησα επιφυλακτικά περιμένοντας να ακούσω από το ότι ήθελε να γίνει ζαχαροπλάστης μέχρι και τατουατζής σε κάποιο underground μαγαζί που μαζί με το tattoo σου κάνει δώρο ένα κουτί ναρκωτικά.
-Εγώ απλά θέλω να σπουδάσω στην καλών Τεχνών...
Οκ αυτό δεν περίμενα να το ακούσω. Είχα κοκκαλώσει και τον κοιτούσα σαν παιδάκι που ενώ είχε ρωτήσει 15 φορές για το Πυθαγόρειο θεώρημα, ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει ποιος το διατύπωσε .
-I am sorry WHAT THE FUCK ?
-Χαχα γιατί σου φαίνεται τόσο περίεργο;, έσκασε στα γέλια ο Χρήστος.
-Δεν ήξερα ότι ζωγραφίζεις...
-Ούτε εγώ μέχρι που μια φορά, όταν ήμουν δημοτικό, έπαιξα ξύλο με ένα παιδάκι-
*wtf man*
-τιιι; Μου είχε φάει την τυρόπιτα... ενιγουέι και η δασκάλα με έβαλε για τιμωρία να ζωγραφίσω κάτι. Ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που έπεισε τον πατέρα μου να με στείλει σε εργαστήριο. Από τότε δεν έχω σταματήσει να σχεδιάζω...
-Ουάου απλά. Εγώ δεν μπορώ να ζωγραφίσω ούτε ένα ανθρωπάκι...
-Μπορείς όμως να κάνεις κάτι άλλο, είπε με ένα βλέμμα όλο νόημα.
Ανασήκωσα το φρύδι όλο απορία, προετοιμάζοντας τον εαυτό μου ψυχολογικά γι' αυτό που θα άκουγα .
-Να γίνεις το μοντέλο μου , χαμογέλασε τόσο γλυκά που έλιωσα.
- Δεν εννοείς...
-Ωωωω ναι...

Πως προέκυψε αυτό το κρυφό ταλέντο του Χρήστου; Θα δεχτεί η Ίριδα να τη ζωγραφίσει; Θα φύγει τελικά ο Χρήστος για Γερμανία ή θα τον κερδίσει το πάθος του; ΤΙ ΑΠΈΓΙΝΕ ΤΟ ΚΈΙΚ ΣΟΚΟΛΆΤΑ;
See ya soon babies ❤❤❤