İMKANSIZ AŞK -Reynmen

5. Bölüm

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Ertesi gün..

Dün gece Yusuf'la birbirimizi iyice tanıdık, şuan birbirimizin her şeyini biliyorduk.
Neyse..

Sabah saat 9 gibi kalktım, günlük rutinlerimi hallettikten annemlerin odasına göz attım ikiside uyuyordu. Sonra İpek ayısının odasına gittim. Dün ben Yusuf'la dışardayken İpek çoktan uyumuştu ve beni kesin şuan soru yağmuruna tutacaktı. O yüzden onu hiç uyandırasım yoktu. İpek'in odasına öylece boş boş göz gezdirdim. Ardından sessizce odadan çıktım ve kendi odama girdim. Sanırım kedi(evet bir adet oğlan van kedimiz var. Ismi= CARİ) uyanmıştı. Kedinin mama kabına biraz mama, su kabına ise biraz su koyup onun yemek yemesini izledim. Sıkıntıdan ölüyordum ve sonra benim bir sevgilim olduğu aklıma geldi. Tabii ki kendi telefonum olmadığı için İpek'in telefonunu almak için tekraedan İpek'in odasına girme mecburiyetinde kaldım. Odaya sessizce girdim ve gözlerimle telefonu aramaya başladım, İpek'in yüzüne baktığım an İpek gözünü açtı ve ben korkudan azıma gelen ilk cümleyi söyledim.

B: Ananı sikim İpek.

İ: Sanada günaydın salak şey

B: Telefonunu versene Yusuf'u arayayım.

İ: Olmaz gerizekalı salak sen aramayacaksın o seni arayacak, ne o öyle sevgili meraklısı gibi.

B: Sana ne? Ama haklısın, neyse lan kapatalım konuyu git ve bana kahvaltı hazırla.

İ: Bana ne be

B: O zaman beraber hazırlayalım.

İ: Tamam

1 saat sonra

B: Herşey hazır dimi eminsin

İ: Evet.

Herşeyin tamam olduğundan emin olduğum zaman annemleri uyandırmaya gittim. Annemlerde uyandığında hep beraber kahvaltımızı yapmaya başladık.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
2 saat sonra..

Saat 1'e geliyordu, sıkıntıdan patlayacak gibi olduğum an kendimi tuttum ve sakince oturduğum yerden kalktım. Hızla odama girdim ve şu sıralar okuduğum kitabı elime aldım(tabii ki bu kitap 4N1K). Kendimi kitapla beraber yatağa fırlattım, kitabın kaldığım sayfasını açtım ve okumaya başladım. Birkaç sayfa ya okudum ya okumadım İpek koşarak odama daldı.

B: Höösst lan yavaş ol amık cocu

İ: Yusuf arıyor salak! Al konuş ben kapının önünde durup fark etmesinler diye annemleri oyalarım.

B: Tamam.

Hızla çalan telefonu açtım ve konuşmaya başladım.

B: Alo? Efendim Yusuf?

Y: Yusuf mu??

B: Tabii kide Yusuf. Sevgilim olan Yusuf.

Y: Aşkım

B: Efendim

Y: Dışarı çıkma ihtimalin yüzde kaç?

B: Bilmem, noldu ki?

Y: Özledim.

B: Vallah mı?

Y: He Vallah.

B: Tamam ben birşeyler uydurup çıkarım ama baştan söyliyim babam izin vermeyebilir 2 saat daha dayansan saat 3'te gidiyo annemler.

Y: Of nasıl dayanacağım

B: Dayanırsın

Y: Yok olmaz. Dayanamam. Dün kokunu içime çektiğimden beri bağımlısı oldum.

B: Vay be.. Neyse ya 2 saat daha sabredin Yusuf bey.

Y: Olmaz. Ölürüm ben dayanamam.

B: Dayanırsın dedim Yusuf uzatma işte bekle 2 saat. Niye mızmızlanıyorsun ki?

Y: Özledim dedim neden anlamıyosun

B: Anlıyorum Yusuf bende seni özledim ama bekle işte sadece 2 saat. İkimizede bir ömür gibi gelebilir ama 2 saat.

Y: Neden sinirlendin ki şimdi? Tamam. Öyle olsun.

B: Yusuf, özür dilerim. YUSUF! Yaa özür dilerim biraz sinirliyim. YAA YUSUF ÖZÜR DİLERİM DİYORUM ANLASANA!

diye bağırırken Yusuf telefonu çoktan kapatmıştı. Ben tam bir malım, niye böyle bişey yaptım ben şimdi? Yemin ediyorum salağın önde gideni felanım ben ya off. Napıcam ben şimdi? Üzdüm çocuğu.