İMKANSIZ AŞK -Reynmen

8. Bölüm

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
4 saat sonra..

Sonunda uyandım. Yataktan kalkıp salona doğru ilerledim. İpek her zaman ki gibi kendi âlémimde takılıyordu. Sanırım 2 gündür abloşumu boşluyordum.

B: Naber lan tırrek.

İ: Sen git sevgilinle konuş lan oç.

B: Nolmuş benim aşkıma

İ: Anayın amı oldu. Siktir git lan pezevenk, senin bir ablan yok. Unuttun beni.

B: Yaa kurban olduğum yapma böyle. Baksana kardeşin gerçek aşkı buldu. Biraz benim için sevinsene.

İ: Tabii ki gerçek aşkı bulduysan sevinirim ama..

B: Ama?

İ: Ya değilse? Ya bu da kandırıyorsa? Üzüleceksin Beyza, üzüleceksin. Sen üzülürsen ben dayanamam. Ama gerçekten Yusuf senin gerçek aşkınsa, o zaman sevinirsin ve bende sevinirim.

B: Ablam

İ: Efendim?

B: İyi ki varsın.

İ: Sen de iyi ki varsın.

B: İpek telefonun çalıyo.

İ: Al Yusuf arıyo.

Hemen İpek'in elinde ki çalan telefonu aldım ve açıp telefonu kulağıma götürdüm.

B: Efendim aşkım?

Y: Ne yapıyorsun bitanem?

B: Hiç, oturuyorum felan. Öyle yani.

Y: Geliyimmi sizin oraya?

B: Gelsen güzel olur. Hatta üçümüz bir yerleremi gitsek?

Y: Olabilir aslında, o zaman siz hazırlanın aşkım ben geliyorum.

B: Tamam Yusuf.

Y: Bir şey diyecem? Sen neden bana ismimle hitâp ediyorsun?

B: Bilmem. Sanırım alışamadım aşkım bitanem sevgilim.

Y: Ya ben senin canını yirim.

B: Ama olmaz.

Y: Neden?

B: Benim canımı yersen ben ölürüm ve sende sevgilinsiz kalırsın.

Y: Ben de arkandan gelirim. Sana söylemiştim 'Senin için canımı veririm' demiştim.

B: Tamam bence yeter. Şu an benim hazırlanmam gerekiyor kapatıyorum bay bay sevgilim.

Y: Geliyorum bay bay.

Telefonu kapattıktan sonra hemen odama koştum. Tabii ki İpek'te kendi odasına koştu. İkimizde 5 dakika içinde hazırlanıp odalarımızdan çıktık ve ayakkabılarımızı giydik. Sonunda evdende çıkıp dışarıda Yusuf'u beklemeye başladık.

B: İpek annemi arasana.

İ: Neden?

B: Dışarı çıktığımızdan haberi olsun. Arkadaşlarla dışarı çıkabilir miyiz gibisinden bişeyler zırvalayacağım off uzatma ver işte.

İpek annemi arayıp bana verdi. Bende anneme bir kaç yalan uydurup gezmek için izin aldım ve tabii ki zor da olsa izin almayı başarmıştım. Bir kaç dakika sonrada zaten Yusuf geldi.

İ: Sonunda geldiniz Enişte bey.

Y: Ne yapayım Baldız hanım babamdan izin almam uzun sürdü. Hadi gidelim.

B: Heeey Yusuf bey sevgiliniz burda.

Y: GÖRÜYORUM.

B: Ne bağırıyosun be. (Ağlamaklı bir sesle)

İ: Öff mal mal konuşma Beyza hadi yürüyün. Sende kardeşime bağırma Yusuf!

Y: Tamam tamam özür dilerim gel buraya.

Deyip beni kendine çekti ve sarıldı. Ben ona karşılık vermedim çünkü bağırışındaki ses tonu kalbimi kırmıştı. Ysuf sarılmayı bırakıp yanağımdan öptü ve geri çekildi. Üçümüz beraber yürümeye başladık ama ben asla konuşmadım. Gerçekten kalbim parçalandı. Hem bağırmasına e gerek vardı ki? Sanırım gözlerim dolmuştu. Yolda yürürken onlar muhabbet ediyordu ama ben sadece dolu dolu gözlerimle birlikte susuyordum. Göz yaşlarımı daha fazla tutamadım ve gözlerimden yaşlar dökülmeye başladı, onlar görmeden hemen sildim göz yaşlarımı ama sanırım Yusuf gözümden akan yaşları fark etmişti ve durup konuşmaya başladı.

Öbür bölüme geç gewç💕