İMKANSIZ AŞK -Reynmen

27. Bölüm

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
15 dakika sonra...

B: Yusuf benle evlensene.

Bu soruyla birlikte Yusuf gülmeye başladı.

B: Ne gülüyon be.

Y: Seni seviyorum.

B: Ben de seni.

Ah evet ben bu çocuğa deli gibi aşıktım ve her geçen gün aşkım daha fazla artıyor. O yokken sanki böyle... Ne biliyim ya. O yokken mutlu olmak istemiyorum, zaten istesende olamam ki. Onunla evlenmek istiyordum ama bunları düşünmek için daha çok erken. Daha 16 yaşındayım. Bir kaç ay sonra 17 olucam. 19 yaşında sözlensek bir kaç ay sonra nişanlansak 21 veya 22 yaşında evlensek toplam 4 yıl gibi bir süre. Umarım hiç ayrılmayız. Eğer ayrılırsak zaten ölürüm felan herhalde. Öf yine saçma sapan şeyler düşünüyom ben ya. Tamam tekrar hikayeye dönelim.

B: Bu gün seninle uyumak istiyorum.

Y: Nasıl olacak o?

B: Yusuf bul bir şeyler lütfen. Ben seninle uyumak istiyorum, yoksa ağlarım. Bu gün senin kokunla uyumam şart. Lütfen Yusuf nolur.

Çocuklar gibi mızmızlanıyordum. Ama ne yapabilirim ki? Ben Yusuf'la uyumak istiyorum. Onun uyurkenki hâlini izleyip mutlu olmak istiyorum. Sabah uyandığımda olacak dağınık saçlı hâlini merak ediyorum. Yok kardeşim ben karar verdim ben burda uyuyacağım. Yusuf'un yanında.

B: Yusuf lütfen hadi bul bir şeyler nolursun. Ben seninle uyumak istiyorum. Lütfen.

Y: İyi de ailelerimiz?

B: Yaa Yusuuuff ağlarım bak.

diyip Yusuf'un gözünün içine baktım ve hafifçe fısıldayıp, "Ağlarım" dedim.

Y: Tamam tamam halledicem. Yeter ki sen ağlama.

B: Seni seviyorum.

Yusuf telefonunu eline alıp kendi annesini aradı ve konuşmaya başladı. Yusuf konuşurken ben de gözlerimi etrafta gezdirdim. Bir kaç dakika sonra Yusuf telefonu kapattı.

Y: Annemleri ayarladım. Bu gün eve gelmeyecekler.

B: Nasıl ayarladın?

Y: Babam zaten işte eve pek gelmez, günde bir kere gelir o da öğlenleri. Annemde teyzemlerde kalacak.

B: Nasıl kabul etti annen?

Y: 'Arkadaşlarla sabahlayacaz' dedim öyle kabul etti. Şimdi sırada seninkiler var.

B: Yusuf ver ben arayayım annemi ben konuşayım.

Y: Tamam al.

Yusuf'un bana uzattığı telefonu alıp annemin numarasını çevirdim. Annem ikinci çalışta hemen açtı.

B: Alo anne?

A: Efendim?

B: Anneem.

A: Yine ne isteyeceksin?

B: Annem ben bu gün eve gelmesem?

A: NEEYYY (öyle bir bağırmıştı ki; kulağımı hissetmiyordum.)

B: Öf be kadın, ne biçim bağırıyosun kulağım felç oldu.

A: Ne demek eve gelmeyeceksin?

B: Anne Yusuf'la kalmak istiyorum.

A: Oha lan orospu çocuğu.

B: Anne lütfen.

A: Niye kalacaksın Yusuf'la? Ne bok yiyeceksiniz?

B: Anne abartma. Sadece onunla sabahlayacaz. Uyumayacağız bile. Kötü bir şey yapmayacağız ki. Lütfen anne noluur.

A: İnanayım mı?

B: Anne abartma!

A: İyi tamam ne bok yersen ye.

B: Babamı sen halledersin dimi?

A: He halledecem he hadi kapat bay bay.

B: Teşekkür ederim anne.

Telefonu kapatıp Yusuf'a uzattım ve Yusuf'a sarıldım. Onca saat Yusuf'la kalacaktım, asla inanmam.

B: Yusuf.

Y: Efendim güzelim?

B: Ben sensiz yaşayamam, nolur beni hiç bırakma.

Y: Seni asla bırakmam.

B: Ya bırakırsan?

Y: Ne biçim şeyler söylüyosun? Deme öyle şeyler. Ben seni bırakmayacağım. Sen beni bırakmadığın sürece tabii.

B: Ben de seni asla
bırakmayacağım.

Y: Seni seviyorum.

B: Ben de seni.

^^^^^^^^^^^^^^^^

Naber gewçler..

Gewçler ben yazacak bir şey bulamıyorum. Siz bana biraz fikir verseniz nasıl olur?

sizi seviyorum..💕