İMKANSIZ AŞK -Reynmen

16. Bölüm

Okul çıkışına doğru ilerlemeye başladık. Yürürken aklıma bir soru takıldı. Acaba Yusuf'u annemle babama söylemelimiyim? Merak ediyorum da.. Acaba söylersem ne tepki verirler? Kesin beni parça parça bölüp parçalarımı denize atarlar. Yusuf'a da aynı şeyi yapabilirler veya daha korkutucu şeyler..
Diye düşünürken konuştum.

B: İpek bir şey sorucam.

İ: Sor.

B: Annemler Yusuf'u öğrenirse ne tepki verirler?

İ: Valla hiç bir fikrim yok. Belki ikinize de çeşitli işkenceler uygulayabilirler veya artık büyüdüğümüz için bir şey demeyedebilirler. Ama bence söylememiz lazım çünkü sevgili olduğunuzu senden değilde başka birinden öğrenirlerse o zaman işler değişir.

B: Haklısın. Bence annemi gördüğüm anda direk konuşmalıyım. Sonrada babamla konuşurum.

Y: Ben de konuşabilir miyim bayanlar?

B: Konuş.

Y: Bence sen bir şey söyleme. Ben direk gideyim 'ben sizin kızınıza aşığım onu her şeyden çok seviyorum' diyeyim olsun bitsin.

İ: Mantıklı ama olmaz.

Y: Neden?

İ: Biraz düşünülmesi gereken konu. Neyse ya.. Nerden geldik biz bu konuya hadi susun.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Ertesi sabah..

Lanet olsun ki okula gitmek için hazırlanıyoruz. Bu gün ufak ufak derslere başlayacakmışız. Off ölsem daha iyi. Sonunda hazırlanabildim ve İpek'i beklemeye başladım.

B: Hadi İpeek.

İ: Geliyorum tamam.

B: Ya hadi gerizekalı geç kalıcaz.

İ: Mal mısın sen ya saat daha 7 bile değil dersler 8 de başlıyo.

B: Çok sağol bilmiyodum. Ya mal mısın ondan bahsetmiyorum anlasana salak.

Annemlere çaktırmadan konuşmaya çalışdım ama beceremedim.

A: Nereye geç kalıyormuşsunuz? Okula daha çok var.

B: Anne arkadaşlarla oturuyoruz ya biz orda ders başlamadan. Hani böyle.. Sohbet muhabbet felan.

A: Neden bilmiyorum ama sana inanasım gelmedi.

B: Çünkü ben bir yalancıyım.

A: Demek kabul ediyorsun.

İ: Öff anne dinleme şunun saçmalıklarını. Sevgilis- aman şey sevdikleri bekliyo işte ondan böyle yapıyor.

Sanırım şu an sıçtım.

A: Bi dakika. Ne sevgilisi?

B: Evet İpek ne sevgilisi?

İ: Ne sevgilisi ya ben öyle bir şey mi dedim?

A: Susun! Beyza kızım sevgilin mi var doğru söyle.

B: Evet anne var hatta bu gün sana söylemeyi düşünüyordum ama işte böyle oldu.

A: Ne zamandır var sevgilin?

B: İki ay.

A: Tamam. Bana bakın siz artık büyüdünüz ve kendi kararlarınızı kendiniz verebilecek yaşa gelmenize az kaldı. O yüzden kızmayacağım, ama çocuk buraya gelsin bide biz tanıyalım damat beyimizi. Anlaştık mı?

B: Tamam.

İ: Okula beraber gideceğimiz için gelecekti. İstersen tanış şimdi.

A: Yok aman uykum var benim. Başka zaman.

İ: İyi tamam o zaman. Biz gidiyoruz.

A: Tamam.

Ayakkabılarımızı giyip evden çıktık. Yusuf dışarda bizi bekliyordu. Hemen yanına koştum ve sarıldım. Sonra geri çekildim.

B: Yusuf sana bi haberim var.

Y: Neymiş o?

B: Annem az önce seni öğrendi.

Y: Ciddi misin? Peki ne dedi? Kızdımı?

B: Hayır. Aksine hiç bir şey demedi. Sadece tanışalım damat beyle dedi o kadar.

Y: Vay damat bey olmuşum.

İ: Evet. Damat bey.

Üçümüzde ufak bir kahkaha atıp okul yolunda ilerlemeye başladık.