İMKANSIZ AŞK -Reynmen

9. Bölüm

Y: Beyza iyi misin? Neden ağlıyosun? Yoksa bağırdığım için mi? Evet kesin bağırdığım için. Yaa ben senin göz yaşlarına kurban olurum ağlama nolur? Ağlama bitanem, hem ben şakasına bağırdım. Ben sana bağıramam ki, kıyamam sana nolur ağlama aşkım. Özür dilerim, bak gerçekten şaka niyetine bağırdım ama ağlayacağını tahmin etseydim asla bağırmazdım. Ben sana sesimi yükseltmeye bile kıyamam ki. Özür dilerim affet beni meleğim hadi gel barışalım.

Yusuf'un konuşması bittikten sonra ona sımsıkı sarıldım. O da bana sarıldı. Ben geri çekildiğim zaman dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Neden bilmiyorum ama ben karşılık veremedim. Yusuf İpek'in bağırmasıyla geri çekildi.

İ: Hööst laan hööst bilmem farkında mısınız ama sokak ortasındayız.

B: Çok haklı.

Y: Umrumda değil. Sen benim sevgilimsin ve sen izin verdiğin sürece seni istediğim her yerde öpebilirim. Buna da kimse engel olamaz

İ: Büyük konuştu.

B: Bence artık nereye gideceksen gidebilir miyiz? Çünkü ben iyice sıkılmaya başladım.

Y: Tamam gidiyoruz sevgilim.

Sonunda nereye gittiğimizi bilmeden gitmeye başladık. Sanırım sahilde kermes, festival gibi birşey varmış oraya gidecekmişiz. Yürürken çok sıkılıyordum.

5 dakika sonra..

Şükürler olsun sonunda gelmiştik ama çok kalabalık olması benim sinirlerimi bozmuştu. Orda kitap satan bi abi vardı. Kitapçıya doğru gittim ve kitaplara bakmaya başladım. İpek'le Yusuf'ta arkamdan gelip bana yetiştiler. Gerçekten kitap görünce kendimden geçiyordum.

Y: Aşkım bence biraz yavaş olmalısın.

İ: Bence de.

B: Niye ki?

İ: Gerizekalı bu gidişle kaybolacaksın. Görüp gitmek istediğin yerleri söyle üçümüz beraber gidelim, hemen yanımızdan uçup gitme zaten ortam kalabalık bi de seninle uğraşmayalım.

B: Tamam. Şimdi susarsan kitaplara bakacağım.

Diyip oradaki kitaplara göz gezdirdim. Bir kaç kitabı beğendim. Abiye kitapların parasını verdim ve sonra oradan ayrıldık. Sanırım bu kez de İpek bir yer gördü.

İ: Şurda geçici dövme yapan bir yer var gelin oraya gidelim ben dövme yaptıracağım.

B: Tamam.

Yusuf'la beraber ablamın gittiği yolu takip ediyorduk. O kadar kalabalık ki insanlar birbirine çarpmadan yürüyemiyorlar. Ablamın gösterdiği yere geldik. Ablam ne yaptıracağını seçerken bende etrafı izlemeye başladım. Sanki adamın biri bizi izliyordu, ama harbiden bizi izliyordu. Adama biraz dikkatlica bakınca onun Sinan abim(annemin küçük 23-24 yaşlarındaki kuzeni ama öz abimiz gibi davranıyor) olduğunu anladım. Hemen ablama seslendim.

B: Abla Sinan

İ: Ne diyon?

B: Abla Sinan burda bizi izliyor.

İ: Hass. Sıçtık olum.

Yusuf'a dönmeden Yusuf'la çaktırmadan konuşmaya başladım,