Chapter (23)

2.1K 110 1
                                    

Clack...

"ထိုက္စံေရ..."

"အစ္ကို"

အခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္းအိပ္ယာေပၚ၌
ေခါင္းစိုက္၍ထိုင္ေနသူမင္းထိုက္စံမွာေျပးလာ
ၿပီးခ်က္ခ်င္းလာဖက္ေသာေၾကာင့္

မူးတစ္ေယာက္သူ႔ကိုမင္းထိုက္စံစိတ္မဆိုးတာ
ေသခ်ာေနၿပီဆိုတာသိ၍စိတ္သက္သာရာရသြားသည္...

"အစ္ကို႔ေခါင္းေတြပူေနတာပဲ
ေလဆိပ္ကေနဒီအထိလမ္းေလ်ွာက္လာတယ္
လို႔ေတာ့မေျပာနဲ႔ေနာ္"

"သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သူ႔ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ေပးတာ...

ေခါင္းပူတာကေနအရမ္းျပင္းလို႔ျဖစ္လိမ့္မယ္"

"အဲ့ဒါဆိုအစ္ကိုကကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုအေၾကာင္း
မၾကားဘဲတ႐ုတ္ကေနသူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့လူကို
လာႀကိဳခိုင္းတာေပါ့"

"တ႐ုတ္ကေနလာႀကိဳခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး
ေလဆိပ္ေရာက္မွသူ႔ကိုဖုန္းဆက္လိုက္တာ"

"အဲ့ဒါဆိုေျပာခ်င္တာက ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖုန္းမဆက္ဘဲသူ႔ကိုဆက္တာေပါ့"

"အင္း"

"အဲ့ဒီအဓိပၸါယ္က သူနဲ႔အတူ႐ွိေနလို႔ကြၽန္ေတာ္
ဖုန္းဆက္တာကိုမကိုင္တာေပါ့"

"အဲ့လိုေတာ့မဟုတ္..."

"ဖုန္းမကိုင္တဲ့အျပင္စက္ပါပိတ္လိုက္တာ
အဲ့ဒါေၾကာင့္ေပါ့"

"မဟုတ္ပါဘူးဆို"

ငါေျပာသားဘဲ...ထိုက္စံကအပ္ခ်ည္လံုးပါလို႔...😥

"အဲ့ဒါဆိုဘာေၾကာင့္လဲ

ဘာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္ကိုတ႐ုတ္ကျပန္လာတဲ့
ကိစၥအေၾကာင္းမၾကားတာလဲ

ဘာေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းကိုမကိုင္တာလဲ

ဘာေၾကာင့္မဟုတ္ဘူးလို႔ပဲေျပာၿပီးခိုင္လံုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္မေပးတာလဲ

အစ္ကိုသိလား အစ္ကိုတ႐ုတ္သြားတယ္ဆိုတာကိုေတာင္အစ္ကို႔ပါးစပ္ကေျပာတာမဟုတ္ဘဲ
အန္တီယဥ္ေျပာမွသိရတာ

ကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာဖို႔ေမ့သြားတာလား

ဒါမွမဟုတ္ က်ြၽန္ေတာ္ကအေရးမႀကီးလို႔
ေျပာစရာမလိုဘူးလို႔သတ္မွတ္တာလား"

Sugar...Where stories live. Discover now