Chapter (7)

2.9K 155 1
                                    

"သား...ဟင္းရည္ေတြထည့္ထားတဲ့ခ်ိဳင့္ေမွာက္
ဦးမယ္ ကားထဲေသခ်ာေလးထည့္သြားေနာ္
အိမ္ေရာက္ရင္လဲ သားရဲ႕mom နဲ႔dadကို
အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲခ်ိဳင့္ေပးျဖစ္ေအာင္ေပးလိုက္ဦး"

"ဟုတ္ကဲ့ပါအန္တီယဥ္
ဒီေန႔ဗိုက္ကားေအာင္စားခဲ့ရပါတယ္
ကြၽန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္"

"ေအးကြယ္"

"အစ္ကို ကြၽန္ေတာ္ျပန္ၿပီေနာ္"

"အင္း"

ထိုက္စံကားေမာင္းၿပီး မူး တို႔ျခံထဲမွထြက္လာခဲ့သည္...

......

အစ္ကိုအခုလိုဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေနလဲမသိေပမဲ့
အခုအစ္ကို႔မ်က္ႏွာညိဳးႏြမ္းေနတာက

အစ္ကို ကိုယ္တိုင္လုပ္တဲ့အမွားတစ္ခုခုေၾကာင့္ပဲျဖစ္ရမယ္...

တစ္ျခားလူတစ္ဦးဦးေၾကာင့္စိတ္႐ႈပ္ေထြးတာ
မ်ိဳးေတာ့လံုးဝျဖစ္လို႔မရဘူး...

အစ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းနည္း
ေအာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲ့ဒါေတြအားလံုးကို
ကြၽန္ေတာ္ပဲလုပ္မွာ

အစ္ကို႔ရဲ႕စိတ္ခံစားမႈအားလံုးကိုကြၽန္ေတာ္ပဲ
ထိန္းခ်ဳပ္မွာ...

အဲ့ဒါေၾကာင့္...

"ကြၽန္ေတာ့္ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ တစ္ျခားလူတစ္ဦးအတြက္စိတ္႐ႈပ္ေထြးေနတာမ်ိဳးေတြလံုးဝမလုပ္
ပါနဲ႔...

ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး..."

.................................

တကၠသိုလ္တုန္းကအျမဲတမ္းလာေလ့႐ွိေသာ
အင္းလ်ားကန္ေဘာင္နားက ထိုင္ခံုျဖဴ ေလးေပၚ
ထိုင္ကာ...

စိတ္ေတြအရမ္းကိုေပါ့ပါးၿပီးရင္ထဲဟာတာတာ
ျဖစ္ေနေသာအ႐ိႈက္နက္...

"ဒီထက္ပိုၿပီးေလးနက္တဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔မထိ
ေတြ ့ပါရေစနဲ႔ေတာ့..."

ဒီထက္ပိုၿပီးမေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ဒီထက္ပိုၿပီး...မငိုေႂကြးခ်င္ေတာ့ဘူး

ေလညႇင္းတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ႏူးညံ့စြာတိုးေဝွ ့မႈမ်ား
ၾကားအ႐ႈိက္နက္တစ္ေယာက္မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး
သာယာေနမိသည္...

Sugar...Where stories live. Discover now