♦Önceki bölümde sorulan soruyu bilen herkese tebrikler.
♦İyi okumalar.
İnsan bazen çok büyük bir haber
alabiliyor.Tıpkı bugün benim
adım haber gibi,duygularımı altüst
eden o haber gibi...
Ertesi gün:
Doğumgünüme sadece 2 saat kalmıştı.Annem bu güne çok
önem veriyordu benim için sadece
sıradan bir gündü işte.Ne önemi vardı,her yıl aynı günü kutlamanın.
Ben pek doğumgünü,meraklısı değilimdir.Artık,büyüdüm ne gerek var partiye!Zaten hiç parti havamda da değilim,düşünün saklanan sırlar ve karışmış kafamla bir parti,aman ne güzel!
Sabah uyandım,gözlerimi açtım
ve ne!Bu elbise ne? Yatağımın başında bir elbise vardı.Bu benim için çok şafatlı ve çok renkliydi.Bu nasıl bu odaya geldi diye düşünürken annem
Kapıyı çalarak içeri girdi.
-Günaydın güzel kızım,güzel prensesim.İyiki doğdun!
-Günaydın ama sencede artık prenses denilebilecek yaşı biraz geçmedim mi?Ayrıca bu elbisede ne anne?
-Bu senin bugün giyeceğin elbise. Ayrıca,sen benim hep prensesim kalacaksın.Tamam mı,küçük kızım
Annem işte,daha doğrusu tüm anneler gibi büyüdüğümü bir
türlü kabul etmiyor.
-Ama bu çok kısa ve çok renkli ayrıca çok süslü.Ben bunu giyemem anne!
-Lütfen Amore beni kırma bu sana
ilk hediyem.Hem bu elbise sana çok
yakışıcak,güven bana.
-Peki ikincisi ne?Daha doğrusu neden iki hediye?
-Merak etme öğrenmene Çok az kaldı canım.
-Neyi öğrenmeme az kaldı?
-Sabret,biraz hadi ama hazırlan ve aşağıya in.Herkes seni bekliyor,çok güzel olacağından eminim!Hem sen
ne bekletmeyi,ne bekletilmeyi sevmezsin.
Annem nihayet odadan çıktı.Ben ve elbise odada baş başa kaldık.
Tabikide bu savaşı elbise kazandı.Neden mi?Çünkü
annem elbisenin tarafındaydı.
Size 15 yıldır olan tecrübelerimden bir dip not düşmek isterim:
Bir savaşta annelerin olduğu taraf
asla,ama asla kaybetmez.
Ebiseyi giydim,yada giymek zorunda kaldım her neyse ne önemi var? Saçlarımı düzleştirip yana doğru attım.Zaten düz saçlara sahip olduğum için pek zamanımı almıyordu.Aynada kendime baktım.Aslında güzel oldu.Hiçte kötü olmadı.Ama bu pek benim tarzım değil.Yani renkli ve süslü!
Gökkuşağı gibi rengarenk kıyafetler
yerine gecenin ahenkini taşıyan
siyah ve düz kıyafetler tercih ederim. Çünkü siyah benim içimdeki tüm karanlığı yansıtıyor.Kendimi en iyi giydiğim kıyafetlerle ifade edebiliyorum.
Annemim aşağıdan bana seslenişiyle kendi düşüncelerimden nihayet kurtulabilmiştim.
-Amore nerdesin?Hadi herkes seni bekliyor!
-Geliyorum,anne.
Merdivenlerden aşağıya indim,annem gerçekten bunu çok ciddiye almıştı.
Bunca şeyin benim için olduğunu bilmek aramızda kalsın;biraz hoşuma gitmişti.Ama aklımda,cevaplanması gereken sorular vardı.
Etrafı size anlatmam gerekise;
merdivenlerden inerken,hemen karşınızda kocaman bir "İyiki Doğdun Amore" yazısı görüyorsunuz.Etraf rengarenk süslerle süslenmiş ve en güzelide doğumgünü pastamdı.
Arkadaşlarımın ellerinde maskeler vardı.Ben merdivenlerden inerken
bu maskeleri takıyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam Ve Ölüm Bağı
FantasiaO normal ve sıradan mutsuz bir kızdı ta ki 16.yaş gününe kadar. O bir bağdı,yaşam ve ölüm bağıydı. Ama o en büyük yasağı çiğneyerek ölmüş birine aşık oldu. O ölmesin diye bir çok kişi öldü.Çünkü o bir anahtar ve bir bağdı. Kaybettiği kişiler belki...
