In Vein

In Vein (11)

Joaquin...

Binilisan ko ang lakad papunta sa Gymn. Natisod na naman ako sa bato na nakaharang amp. May feeling na naman akong may magaganap na masama.

Natanaw ko ang Gym wala nang tao. Hala! Baka huli na ako. Kaya binilisan ko ang paglakad.

Timing na malapit na ako sa Gym ay saka siya lumabas. Seryoso siya sa paglalakad at biglang nabaling ang tingin niya sa akin. Mukhang nagulat siya sa pagdating ko.

"Oh kuya? Sabay na lang tayo?" Ngiting kurba niya. Napabuga ako ng hangin bago tumango.

Naglakad kami papunta sa labas. Pantay ulit ang aming lakad. Nakalimutan kong kunin yung bag ko.  Yung plano ko kasi ay dapat na tabunan ko siya ng jacket ko. Eh kaso naiwan ko.

Argh! Nahihiya akong magtanong sa kanya baka mag-isip siya na nababaliw na ako.

Bahala na! Gagawin ko ito para matapos na.

"Ken" Tipid na saad ko.

"Yes? Kuya?" A

"May jacket ka?"

"Meron. Bakit po?" Lumingon-lingon siya sa kung saan-saan. "Ang init kaya? Aanhin mo ba kuya?"

Nang makapunta na kami sa paradahan ng mga pedicab na kulay green. Stating that green cabs can only go to the subdivision. 

"Akin na" Kinuha niya yung jacket mula sa kanyang bag at ibinagay ito sa akin. Agad ko itong dinampot. "Mauna ka" Turo ko mula sa loob at agad naman siyang pumasok.

"Kuya bakit kinakailangan pa natin sumakay dito? Eh anlapit lang naman ng bahay natin"

"Basta. Suotin mo tong jacket sa ulo mo, takpan mo bilis"

"Pero bakit?"

"Basta sundin mo na lang" Napanguso siya at habang suot iyon.

Malapit na kami sa hell of hardin. Ito talaga yung meeting place kung saan talaga kami mamamatay.

Alam kong nagugulahan siya. Ako rin. Pero nagpapasalamat ako dahil pwede ko pang mabago ang hinaharap.

Sinunod niya ako. Hindi siya nagdalawang isip na suwayin ako.

"Manong bilisan mo ang pagpedal ha. dodoblehin ko ang bayad" lamig na saad ko sa matandang driver.

"Sige sir" .at agad namang niyang binilisan, see? that's how money works. 

Nang madaanan na namin ang hardin ay mistulang walang tao talaga. Tahimik at biglang umihip ang hangin na napakalakas dahilan ng pangatnog ng tuhod ko.

"K-kuya pwede na?" Saad niya habang takip ang mukha niya ng jacket pati ako nakatago sa likod ng kanyang likod

"Shh tahimik! Wag kang lumabas"

"S-sige"

Nasa kalagitnaan na kami nang biglang may narinig akong mga putok.

Napaalsa kami dahil sa gulat. Hindi lang isang putok ang naririnig namin kundi madami. Lumingon ako sa driver na natatakot kaya binilisan niya ang pag pedal.

Nilingon ko din kung saan nangagaling ang mga putok.

Sa di kalayuan nakita ko yung mga tropa ko. May mga dala silang baril.

Damn! Bakit sila nandito? Argh! Akala ko hindi sila susunod.

Andami ng mga kalaban. Bakit ganun? Eh akala ko isa lang yung papatay sa amin pero bakit andami nila.

Patuloy lang ang palitan ng putok nila nang biglang natanaw ng dalawa kong mata ang pagtama ng bala sa dibdib ni Quephyr.

Nakadama ako ng galit. "Manong! Bababa ako!" Buo kong sabi.

"P-pero delikado kuya" Pag-awat sa akin ni Ken habang hinahatak ako pabalik. Pero iniwaslik ko ang kamay niya na nakahawak sa akin.

"Manong! Pauwin mo na siya!" Sabi ko sa driver.

"Kuya teka! Sama ako!"

"Huwag na!" Habang palit ang lingon ko sa kanya at sa mga kaibigan ko. Nang biglang nahagip ng mata ko ang pagtumba ni Zillian.

Fck! Binilisan ko ang pagpunta sa kanila.

Panay ang lingon ko sa kanila at kay ken. Hindi ko alam kung sino ang uunahin ko puntahan. Bwesit! Bakit ba sunod ng sunod itong Ken na to. Madidisgrasya siya!

Napainda ako nang biglang nahagip ang taenga ko ng bala. Shit. Ansakit. Medyo hindi ko narinig ang mga sinasabi ni Ken. Pero bakas sa kanyang mukha ang halong emosyon.

Nakatago kami sa isang puno. Malapit na kami sa mga tropa ko. Nang biglang natamaan si Zephyr sa clavicle. Damn!

"Erwin! Ang baril!" Nagtago siya muna bago kinuha ang baril at inihagis ito sa akin.

Pinagtatadtad ko sila ng bala. Bawat tao tatlong bala ang inasinta ko. Marami sila kaya minsan nahihirapan akong magtago lalo na't walang humpay ang tira nila sa akin.

Ramdam ko ang mainit na dugo na dumaloy sa taenga ko. Pero benaliwala ko lang iyon at hindi ininda.

Nang tumayo si Cillian ay laking gulat ko ng tamaan siya sa ulo. Isang bala na lumusot sa ulo niya. Hindi ako makapaniwala sa nakita ko. Nanlalamig ang buong sistema ko sa paglabas ng dugo mula sa nuo nito.

"Cillian!" Sigaw ko ng madiinan.

Bakit nangyayari ito! Akala ko ako lang ang madadamay pero bakit sila. Ang mga kaibigan ko. Bakit pati sila pinahamak ko. Bakit ko sila kinonsyensya.  Argh! i screwed! fck Kasalanan ko ito! Bwesit.

"Erwin tapusin na natin to!" Sigaw ko sa kanya at lumabas sa pagkakatago at pinagtatadtad kung sino o anuman ang matatamaan namin. Walang katapusang putok ang bumalabog sa tahimik na hardin.

Patuloy lang ako sa pagbabaril ng may tumalsik sa mukha ko na dugo. F*ck! Hindi lang isang bala ang nakapagwasak sa kanyang bungo. Kundi bala ng shotgun.

Nagtago ako. Nanginginig ako sa takot. Pero hindi ko hinayaan ito ako ay masakop.

Lumabas ako at inasinta ng maayos. Galit at puot ang pumaibabaw sa akin.

May natutumaba din. Sa ngayon ay pwede ko na silang bilangin kumapara nung una na marami talaga sila.

Nang dumating sa punto na parang isa na lang yung kalaban. Lumabas ako dahil parang wala na akong naririning na putok. Biglang hinanap ng dalawa kong mata si Ken.

Pumintig ang tuhod ko sa nakitang halos dugong senaryo. May butas ang leeg ni Ken dahilan ng pagluhod ko. Hindi ito maari. Wala akong nagawa. Pinahamak ko sila.

Kasalanan ko ito! Argh! Uminit ang pakiramdam ko at unti unting tumulo ang luha ko. Bakit pati ang mga kaibigan ko nadamay. Na dapat ako lang yung mamamatay.

Pero kung ako man yung namatay. Parang la effect din eh. Bumbalik pa din sa dati ang lahat. Bwesit! Ayoko na!

Kinuha ko ang baril. 

i can't handle this shit, gusto ko ng matapos to. ive made a big mistake and i should have to end this but I don't know what to do next.

Maraming luha ang tumatagaktak sa mukha ko. Habang nagdadalawang isip na ipatong ang baril sa ulo ko.

Damn! 

"sorry"

BANG!

...