က်ြန္ေတာ္တို႔စကားမေျပာတာ
အေတာ္ေလးၾကာေနေရာေပါ့.....
စကားမ႐ွိစကား႐ွာၿပီး စေျပာရတဲ့အလုပ္ကို
က်ြန္ေတာ္ရပ္ခဲ့တာ တကယ္ကိုၾကာခဲ့ၿပီပဲ.....
အားတင္းၿပီးေျပာရတဲ့ စကားလံုးေတြကို
ခင္ဗ်ားရဲ႕ innဆိုတဲ့ စကားတစ္လံုးတည္းနဲ႔
တန္ဖိုးျဖတ္မခံခ်င္ေတာ့တာ ကြၽန္ေတာ္မမွားဘူးထင္ပါတယ္...
သတိရမိေသးတယ္.....
ကြၽန္ေတာ္တို႔စကားေျပာၾကတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ
ခင္ဗ်ားဆီက ပို႔လာမဲ့စာကို အ႐ူးလိုပဲ
ထိုင္ေစာင့္ေနခဲ့တာေတြ.....
ခင္ဗ်ားမသိဘူးေနာ္.....
ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕မာနေတြကို...
ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္အေပၚမွာပဲ ခဝါခ်ထားခဲ့တာေတြ....
ခင္ဗ်ားတကယ္မသိဘူး....
ခင္ဗ်ားရဲ႕အျပံဳးတစ္ခုက....
ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕အခ်ိန္မ်ားစြာကို အင္အားျပည့္ေစခဲ့တာေတြ.....
ေနာင္တရတယ္သိလား....
ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္...
ခင္ဗ်ားနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ခံစားေနရတာေတြကို
ဖြင့္ဟဝန္ခံခဲ့ရမွာ......
ဒါေပမဲ့ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ခင္ဗ်ားရယ္.....
သဘာဝမတူညီတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ....
စတင္သူအျဖစ္တာဝန္ယူဖို႔ ကြၽန္ေတာ့မွာ
အင္အားမ႐ွိဘူးေလ.....
ေငးၾကည့္ရံုနဲ႔လံုေလာက္တယ္လို႔
ကြၽန္ေတာ္ထင္ခဲ့တယ္...ဒါေပမဲ့...
ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္ေငးၾကည့္လို႔မရေတာ့ေအာင္ကို
ကြၽန္ေတာ့ေဘးက ခင္ဗ်ားထြက္သြားတယ္ေနာ္.....
ေတာ္ပါၿပီ ခင္ဗ်ားရယ္....
ကြၽန္ေတာ္သိပ္နာက်င္ေနခဲ့ပါၿပီ.....
ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕နာက်င္မႈေတြ ခင္ဗ်ားအေပၚ
မသက္ေရာက္ပါေစနဲ႔....အနည္းဆံုးေတာ့....
ေပ်ာ္ေနတဲ့ခင္ဗ်ားကို ေတြ႔ခ်င္ေသးတယ္....
Han_Me
