The Killing Dance (Snow White and the Seven Reapers)

Chapter Ten

"K-Kuya..." Gulat man sa nangyayari si Xander ay inalo niya ang dalaga, sinuklian niya ito ng yakap.

"Hush. Shhh. It's okay, Princess. Nandito si kuya." Hindi man sinasadya ay iyon na ang nasabi ni Xander.

"C-clown. H-he's there! Kukunin niya ako! Please kuya! Umalis na tayo dito!" Andrea frantically yelled.

"Shhh. Hindi kita ibibigay, okay?" Paninigurado nito kay Andrea ngunit isang hikbi lamang ang sagot nito. Napatingin siya sa ate niya na ngayon ay nagaalala na rin para kay Andrea.

Nasaan ba ang dalawang ugok na iyon?! Ano bang nangyari at bigla na lamang naging ganito si Andrea? Tsk. Malalagot ako nito kay Austin kapag nalaman niya ito. Naiinis na ani ni Xander sa sarili.

Mula sa kinatatayuan ni Xander, nakita niya ang paglabas ng dalawa niyang ugok na kuya. Bakas sa mga mukha nito ang pag aalala. Kinawayan niya ang mga ito para makuha ang atensyon. Alex saw his twin waving at them, kaya madali niya sinabihan ang nakakatandang kapatid kung nasaan si Andrea. Hindi niya alam ang kung ano ang nangyari kung bakit bigla na lamang naging hysteric ang dalaga. Mabilis naman sila naka-lapit dito.

"Anong nangyari?" Bungad na tanong ni Isabella sa dalawa niyang kapatid. Labis ang pag-aalala niya para sa dalaga nang makita niya ito na umiiyak habang natakbo.

"Hindi namin alam, basta ng makita niya na lamang yung clown bigla na lamang nagbago ang kilos niya." Mabilis na sagot ni Kent sa ate niya.

Napamura sa sarili si Alex ng makita niya lung sino man ang papalapit sa kanila. Nakatutok ang tingin nito kay Andrea na hanggang sa ngayon ay umiiyak pa rin at yakap ang kakambal niya. Madilim ang mukha nito at base na rin sa higpit ng pagkuyom ng mga palad nito ay galit ito. Namumula rin sa galit ang mukha nito at halos magmadali na ito sa paglakad upang makalapit sa kanila.

"Fucking shit." Ang tanging naibulaslas ni Kent ng makita ang lalaking papalapit sa kanila. Patay tayo.

Patuloy pa rin na inaalo ni Xander ang dalaga na yakap niya at hindi niya pansin ang nangyayari sa paligid niya.

"Xander." Tumingin ito kay Alex ng marinig nito ang pagtawag nito sa kanya. Nawalan ng kulay ang mukha ng mga ito. Tila nakakita ang mga ito ng multo.

Bago pa man siya makapag-salita ay nakarinig siya ng isang boses na nagsalita sa likod niya—a familiar, cold voice, actually. A shiver ran down his spine when he recognized who owned the voice. Hindi man niya tignan ang sarili sa salamin ay alam niya ng namumutla na siya.

"You will get off those filthy hands of yours to my girl, or I will pry it myself in my way."

***

Shivers ran down my spine when I heard that cold voice. Naramdaman ko ang pagluwag ng pagkakayakap sa akin ni kuya.

"Ha ha. Austin naman, wala akong ginawang kasalan ah. Siya ang unang yumakap." Kabadong sinabi ni kuya kay Austin. Humihikbi na lang ako ngayon. Ako na mismo ang bumitiw mula sa pagkakayakap ko kay kuya.

"How many times do I have to tell you—What the fucking hell happened?!" Nang nag-angat ako ng tingin, bumungad sa akin ang isang galit na galit na Austin. With three long strides, Austin was in front of me and cupping my face.

"Hey, what's wrong? Why were you crying? Hush." Gamit ng kanyang mga daliri, pinunasan niya ang mga luha na nasa aking mukha. His gaze softened as he searched my face. A look of concern and worry was on his face. He's worried about me.

There's only one thing, na gusto kong gawin ngayon. I hugged him and it just felt so right. He seems surprised, but he hugs me back. Now that I'm in his arms, I feel relaxed.