Harry Potter jako Czarnoksiężnik

Rozdział XVIII

Harry wszedł zadowolony do pokoju wspólnego Gryffindoru. Dawno tak świetnie nikomu nie pojechał. Przeszedł przez pomieszczenie iskrząc swą zajebistością, aż pierwszoklasiści musieli mrużyć oczy. Przystanął tuż przed schodami, odwracając głowę w stronę młodszych uczennic, posyłając jednej z nich zabójcze spojrzenie. Nie czekając, wszedł z gracją po schodach, po czym do swojej sypialni.

I czar prysł.

Na łóżku siedział Ronald. Posłał Potterowi zabójcze spojrzenie, tylko nie zabójczo piękne, jak przed chwilą Harry jednej dziewczynie, lecz zabójczo dosłownie. Rudzielec wstał, ruszył powolnym krokiem, w stronę Wybrańca. Ten, nawet nie patrząc w jego stronę jednym ruchem dłoni odepchnął go magiczną siłą aż pod ścianę, gdzie Weasley ze zdziwioną miną omdlał. Harry najspokojniej w świecie, położył się na swoim łóżku i zasnął.

***

-Harrrrrusiuuu!- zawyła Hermiona nad tuż nad głową chłopaka najgłośniej jak umiała.

-KURWA GWAŁCĄ CIĘ?- wrzasnął Potter wystraszony nagłą pobudką, ze strachem przytulając poduszkę.

-Kochanie, spokojnie, to tylko ja- powiedziała ze śmiechem Granger i cmokneła go w usta.- Jesteś uroczy kiedy ktoś cię przestraszy- dodała.

Harry odburknął ciche "wcale nie" i udał się szybkim krokiem do łazienki aby umyć ząbki. Przecież musiał zabijać swym uśmiechem niewinne nastolatki.

Już po chwili siedzieli razem w Wielkiej Sali, jedząc płatki z mlekiem. Harry uniósł wzrok. Hedwiga przeleciała nad nim, upuszczając list prosto w miskę z mlekiem. Potter wzdrygnął się, odpowiednim zaklęciem wysuszył list i, nie czytając go, schował do kieszeni.

***

O 22.00 masz się stawić u ojca. On zabierze Cię do mnie. Musimy porozmawiać.

SWK, if you know what i mean

Harry czytał już ten list po raz setny. Przecież dopiero co mu tak pięknie pojechał! Jebany Voldi. A nie, pewnie nawet nikt go dobrze nie wyruchał od lat. Tfu, nawet nie obciągnął! Harry uśmiechnął się ironicznie. No to Voldiemu też pojedzie, nie ma sprawy.