Inazuma Eleven/Xavier Foster/✅

Rozdział XI

Doszłyśmy na boisko. Niedaleko stał Xavier.

-Ty zaczynasz - zwróciły się do mnie dziewczyny

Kiedy już się ustawiły na swoich pozycjach, zaczęłam grę. Lekko kopnęłam piłkę. Biegłam w kierunku ich bramki, mijając wszystkie dziewczyny, które próbowały mnie zatrzymać. Nagle przypomniałam sobie... Miałam zobaczyć ich umiejętności. Świadomie dałam sobie odebrać piłkę. Kiedy już były przed bramką naprzeciwko tej ich, dogoniłam je i zwinnie odebrałam to, co jeszcze kilka chwil temu należało do mnie. Bez zbędnego wysiłku trafiłam w siatkę.

-Proszę, dołącz do naszej drużyny... - Su padła przede mną i chwyciła moją nogę

-Nie... - odsunęłam się

Su spojrzała w inną stronę. W stronę Xavier'a.

-To znowu on... - powiedziała cicho, a w jej oczach rozbłysły iskierki

-Idę do niego - odparła - A ty idziesz razem ze mną

Chwyciła mój nadgarstek. Ciągnęła w jego stronę. Kiedy zatrzymałyśmy się obok niego, nawet nie zareagował.

-Cześć... - Su powiedziała uwodzicielsko

Odwrócił się do nas, ale nie zwrócił uwagi na Su. Patrzył tylko na mnie. Nie odezwał się słowem.

-Jestem Suzette, a możesz mówić mi Su. Może się przejdziemy i lepiej poznamy?

-Ilana, musimy wrócić za kilka godzin - zignorował ją

-Wy się znacie?! - Su oburzyła się

-Tak, to moja siostra - odparł

Su wyglądała na zdezorientowaną. Odeszła w pośpiechu.

-O co jej chodziło? - odezwał się po pewnym czasie

-Nie wiem. Stwierdziła, że jesteś przystojny... Chciała cię chyba bliżej poznać

-Bliżej? Ja wcale jej nie znam. Czyli... To ona? Jedna z tych, które zajęły ośrodek treningowy?

-Tak, inaczej nie grałyby tak dobrze...

-Ojciec chce wiedzieć, kiedy wrócisz

-Po co mam wracać?

Milczał.

Perspektywa Xavier'a

"Nie zareagowała, kiedy tamta dziewczyna chciała mnie podrywać... Chyba naprawdę jej nie zależy... Muszę albo przestać się starać, albo starać się bardziej..."

Perspektywa Ilany

Xavier zachowywał się inaczej. Myślałam, że go znam lepiej, ale chyba mi się to tylko wydawało.

Miałam nadzieję, że mogę zacząć traktować go jak brata... On tylko chce wypełniać wolę ojca i dlatego mnie kontroluje... Abym zrobiła wszystko zgodnie z jego planem...

"Nie chcę być marionetką, która zrobienia wszystko, co się jej każe... Ja też mam uczucia... To tak bardzo boli, kiedy inni myślą na odwrót."

Myślałam nad tym jeszcze bardzo długo po tym, jak Xavier odszedł, aby coś zrobić. Nie powiedział mi co...

"Pewnie myśli, że jak mi powie, dokąd idzie, nie będę go rozumieć... Jak narazie wszyscy mówili w ten sposób. Może... Może on tylko udaje przed ojcem, że się o mnie martwi..."