Sweaters and chocolate: a Remus Lupin Fanfic

8) Sarah

Als ik wakker wordt is het al licht. De meeste meiden van mijn slaapkamer zijn al beneden, alleen Emily slaapt nog.
Glimlachend denk ik terug aan gisteravond.
Een golf van vreugde verspreid zich over mijn lichaam.

Gapend sta ik op en kleed me aan. Het is zaterdag, dus ik hoef mijn gewaad niet aan te trekken.
Ik pak een donkerrode gebreide trui en doe mijn haar in een rommelige paardenstaart. Dan loop ik vrolijk naar beneden.

De grote zaal is al aardig gevuld. Ik werp een blik op de Gryffindor tafel. Remus zit samen met James, Sirius en Peter te eten. Ze zien er moe uit. Iets verder op zit Jane in haar eentje. Ze kijkt verdrietig voor zich uit.
Mijn lach vervaagd en ik loop naar de Hufflepuff tafel en neem plaats naast een jongen met kastanje bruin haar.
'Hey Tobias.' zeg ik vriendelijk.
'Hey Saar!' Tobias kijkt me blij aan. 'Waar was je gister? We gingen met z'n allen een spel spelen!'
'Oh, sorry, er kwam iets tussen...' ik kijk hem verontschuldigend aan. 'Volgende keer ben ik erbij, beloofd!'

Net als ik een broodje pak gaat Emily tegenover me zitten. 'Hé, Saartje! Wat was jij gister laat man!'
'Ja sorry, ik had een afspraak.' zeg ik lachend.
'Een afspraak, of een afspraak-je?' Emily knipoogt.
Ik bloos. 'Huh wat?'
'James Potter en Sirius Black verspreiden wat roddels.' zegt Tobias grinnikend.
Ik rol met mijn ogen. 'Ik ben zo terug.'

'Hé Potter.' zeg ik als ik bij de Gryffindor tafel sta.
James lacht. 'Ook een goedemorgen mevrouw Lupin.'
'Kan je je roddels misschien voor je houden?'
'Welke roddels?' vraagt Sirius terwijl hij op een muffin kauwt.
'Die van mij en Remus.'
'Dat zijn geen roddels, dat zijn feiten.' zegt James met een knipoog.
Ik rol lachend met mijn ogen. 'Laat maar zitten.'

Remus schuift iets naar links zodat ik plaats kan nemen tussen hem en Sirius.
'Goedemorgen.' zegt hij glimlachend.
'Goedemorgen.'
Remus pakt mijn hand en begint me te vertellen wat er gisteravond allemaal nog gebeurt was.
Ik doe mijn best om te luisteren maar mijn blik dwaalt steeds af naar Jane.

Ik ben nog steeds boos op haar. Als dit de eerste keer was geweest was er niet erg geweest. Maar ze heeft zich al zo vaak met dingen bemoeid. Ik ben er zo klaar mee!

'En toen James en Peter terug kwamen, hebben we tot drie uur 's nachts gepraat.'
Ik richt mijn blik weer op Remus en luister naar het einde van zijn verhaal.
Hij kijkt me bezorgt aan. 'Gaat het wel?'
Ik knik. 'Ja hoor, zullen we een stukje wandelen? Het regent niet meer.'

We staan op en lopen hand in hand de grote zaal uit.
Bij de deur werp ik nog een korte blik op Jane. Ze zit nog steeds in haar eentje.
Dan slaat Remus een arm om me heen en lopen we samen naar buiten.