Sweaters and chocolate: a Remus Lupin Fanfic

20) Sarah

Met een licht hoofd loop ik naar boven.
Mijn ouders roepen me terug maar ik negeer ze.
Ik ga aan mijn bureau zitten, pak een veer en begin met trillende handen te schrijven.

Lieve, lieve Remus,

Allereerst wil ik tegen je zeggen dat ik van je hou.
Ik hou zoveel van je.
Weet je nog die keer dat we de liefdesdrank moesten brouwen?
De mijne rook naar het bos, chocolade en naar jou.
Ik weet niet hoe ik dit moet verwoorden.
Ik weet niet eens wat er nou eigenlijk precies aan de hand is.

Twintig jaar geleden waren jouw vader en mijn vader bevriend.
Niet zomaar gewoon bevriend, ze waren net broers.
Jouw vader had geen fijne thuissituatie.
Zijn ouders hadden vaak ruzie.
Mijn vader stond altijd voor hem klaar.
Op een gegeven moment was het zo erg dat jouw vader zelfs een maand bij mijn vader kwam wonen.

Ik stop met schrijven en staar voor me uit.
En nu?
Wat moet ik zeggen?

Toen hij zag hoe leuk en gezellig het daar was werdt hij jaloers.
Waarom had mijn vader zo veel, terwijl jouw vader geen eens gezelligheid gegund was?
Na drie weken kon hij het niet meer aan.
Midden in de nacht kleedde hij zich aan en verliet het huis.
Hij sloop de donkere nacht in zonder een briefje achter te laten.
Mijn vader en zijn ouders waren doodongerust.

Na een nacht lang zoeken vonden ze hem in het bos dichtbij.
Mijn vader was boos.
Hoe kon jouw vader zomaar weglopen?
Na alles wat ze voor hem hadden gedaan?
Jouw vader reageerde afstandelijk en chagrijnig.
Mijn vader stormde weg en ze hebben nooit meer contact gehad.

Remus, mijn vader heeft er zoveel moeite mee.
Hij kan het niet hebben dat wij van elkaar houden.
Het doet me zoveel pijn om dit te zeggen, maar het doet me minder pijn dan mijn vader te kwetsen.
We moeten stoppen met elkaar zien.

Ik hou van je, en dat zal ik altijd blijven doen.

Liefs,

Sarah