Sweaters and chocolate: a Remus Lupin Fanfic

10) Sarah

Voorzichtig doe ik mijn ogen open.
Ik zie alleen maar wat vage vormen en veel licht.
Langzaam worden de vormen duidelijker.
Naast het bed waarin ik lig zit een jongen met bruin haar een boek te lezen, zo te zien zit hij er al lang.
Zijn haar is warrig en er zitten wallen onder zijn ogen.

'Remus?' fluister ik zacht.
Met een ruk kijkt hij op. 'Hoe lang ben je al wakker?'
'Net.'
Hij staat op, gaat op mijn bed zitten en pak mijn hand. 'Sarah, h- het'
'Het is niet jouw schuld.' zeg ik terwijl ik mijn hand door zijn haar haal.
'Wel.' Remus laat mijn hand los en zijn stem breekt. 'Ik had nooit naar Hogsmeade moeten gaan.'
'Het is niet erg Reem.' Ik trek mezelf op met mijn linkerarm en ga rechtop zitten. 'Ik leef toch nog?'

Remus kijkt een tijdje stil aan.
'Remus?' vraag ik voorzichtig. 'Is er iets?'
Hij leunt naar me toe en legt zijn handen in mijn nek.
Dan drukt hij zijn lippen op de mijne.

Ik doe mijn ogen dicht en laat me overweldigen door het moment.
Mijn eerste kus met Remus Lupin.
De knapste en leukste jongen van de school.
Mijn vriendje.

Dan leunt hij weer terug en pakt mijn hand. 'Ik had nooit naar Hogsmeade moeten gaan.'
'Het is echt niet erg. Je kon er niets aan doen.'
Er rolt een traan over zijn wang.
'Reem?' voorzichtig strijk ik met mijn hand over zijn wang.
Dan omhelst hij me en begint te huilen. 'I-ik voel m- me z-z-z'
'Het is al goed, het is niet erg.' zeg ik terwijl ik zijn haar streel. 'Er is niets met me aan de hand.'
Langzaam word hij weer rustiger.

Als hij me na een tijdje weer loslaat kust hij me op mijn voorhoofd.
Ik glimlach. 'Wanneer mag ik eigenlijk weer weg?'
'Waarschijnlijk morgen.' zegt Remus.
'Morgen? Maar wat moet ik al die tijd doen?!' Ik kijk met een zucht rond.
Er is niet veel te zien, wat lege bedden en de bijpassende nachtkastjes.
'Ik heb wel een paar ideeën.' Remus' ogen glinsteren opgewonden. 'Ik ben zo terug!'

Hij loopt de ziekenzaal uit.
Ik strek mijn arm uit om het boek te pakken wat hij net aan het lezen was.
Les misérables.
Nieuwsgierig open ik het en begin te lezen. Als ik bij de vijfde bladzijde ben hoor ik opeens geschreeuw.
'Hallo zieke leerlingen van Hogwarts!' verbaasd kijk ik op. Er ligt hier niemand behalve ik.
'Ik ben Sirius Black en ik weet waar jullie aan lijden.' zegt een stem vlak bij mijn bed.
Ik grinnik. 'Vertel!'
'Het is een ziekte genaamd: Siriusiritus. Het komt veel voor bij meisjes tussen de twaalf en zeventien.'
Ik rol met mijn ogen. 'En wat houd dat precies in dan?'

Sirius ploft naast me neer. 'Nou, het houd in dat je net Sirius Black hebt gezien en helemaal onderste boven bent van hem!'
Remus duwt hem plagend van het bed af. 'Doe eens normaal man, ze is al bezet!'

'Wat komen jullie doen?' Vraag ik nieuwsgierig.
'Jou gezelschap houden!' James loopt de ziekenzaal binnen met een grote tas.
'Wat heb je daar?'
'Oh niets bijzonders, gewoon wat eten.' zegt James glimlachend.

Hij zet de tas naast mijn bed en ik open hem nieuwsgierig.
'Ooooh!' Roep ik blij uit. 'Snoep!'
Ik pak een chocolate frog en stop hem in mijn mond.

'Kan je iets opschuiven?' vraag Remus.
Ik knik en verplaats mezelf naar de linkerkant van het bed.
Remus gaat naast me zitten en slaat een arm om me heen.
'Wat is er de afgelopen dagen eigenlijk allemaal gebeurt?' vraag ik aan hem.

Sirius en James kijken Remus waarschuwend aan.
'Wat?' Zeg ik fronsend.
Remus aarzelt. 'Niets.'
Ik kijk de jongens aan. 'Vertel!'
Remus slikt en begint te vertellen.