Sweaters and chocolate: a Remus Lupin Fanfic

17) Sarah

Het is december, nog twee dagen tot de kerstvakantie.
Het terrein van Hogwarts is bedekt met een dikke laag sneeuw.
Overal in het kasteel zijn kerstbomen te vinden en de leerlingen praten opgewonden over hun plannen voor de vakantie.

Het is nu ruim twee maanden aan tussen Remus en mij en ik kan me niet gelukkiger voelen.
De afgelopen maanden hebben we elke vrije seconde met elkaar doorgebracht.
We hebben veel gewandeld, gelezen, gepraat en gezoend.

Tussen mij en Jane gaat het weer goed.
Ik zie haar vaak, vooral als we samen met de Marauders in de boom zitten.
De boom is ons geheime plekje geworden.
We zitten er elke dag.

Het is vandaag donderdag, wat betekend dat ik vandaag kruidenkunde heb, met Remus.
Samen lopen we hand in hand naar de kassen.
'Wat ga jij eigenlijk doen in de vakantie?' Ik kijk hem vragend aan.
Hij haalt zijn schouders op. 'Niet veel, ik ga gewoon weer naar huis. Jij?'
'Hetzelfde.'
Als we bijna bij de kassen zijn blijf ik staan.
'Wat is er?' Vraagt Remus.
'I- ik ga je missen.'
Hij glimlacht. 'Ik jou ook.'
Hij leunt naar voren om me te kussen.
Na een paar seconden wordt onze kus onderbroken door Sirius.
'Serieus, hier?' Hij zucht dramatisch. 'Jullie kunnen niet eens twee minuten van elkaar afblijven!'
Ik grinnik. 'Echt wel, maar waarom zouden we dat doen?'
Remus legt zijn arm over mijn schouder. 'Jij moet trouwens niet zeuren Padfoot. Jij bent hier de player.'
Sirius kijkt hem semi-verontwaardigd aan, kucht en loopt weg.
Samen lopen Remus en ik de kassen binnen.

De laatste twee dagen gaan veel te snel voorbij.
Voor ik het weet staan we alweer voor de Hogwarts Express, te wachten tot we kunnen instappen.

Met onze handen in elkaar gevlochten kijken we naar de trein.
'Dus.' zegt Remus om de stilte te verbreken. 'Daar gaan we dan.'
Ik knik. 'Ja, weer naar huis.' Ik kijk hem aan.
Zijn bruine haar zit rommelig, maar niet zo rommelig als dat van James.
Zijn ogen zijn net zo bruin als chocolade.
Hoe zou ik het ooit drie weken zonder hem uithouden?
'Kom.' Remus stapt de trein in en leid me naar de Prefect coupé.

Ik ben, net als Remus, een prefect, wat betekent dat ik eerst even naar de Prefect coupé moet gaan.
Er zitten al wat mensen in.
Bij het raam zit  meisje met bruin, krullend haar uit Ravenclaw; Claire McLane.
Naast haar zit een Slytherin jongen met sluik, zwart haar. Severus Snape.
Tegenover Claire zit Lily Evans, het meisje waarover James al eeuwen praat, verzonken in haar gedachten uit het raam te staren.

Remus loopt de coupé binnen. 'Hey Lils.'
Verschikt kijkt Lily op. 'Oh, Hey Reem!' zegt ze glimlachend.
Nu pas merk ik op hoe knap ze eigenlijk is.
Ze heeft glanzend, donkerrood haar, fel groene ogen en een prachtige lach.
Remus gaat naast haar zitten en wenkt me.
Dan begint hij een gesprek met Lily.
Een steek van jaloezie verspreid zich door mijn lichaam.

Net als ik wil besluiten dat ik Lily niet aardig vind, slaat Remus zijn arm om mijn schouder en kust me op mijn wang.
Mijn haat verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Wat stel ik me ook toch aan.
Remus houd van me, niet van Lily.
Glimlachend meng ik me in het gesprek terwijl trein begint te rijden en het station van Hogsmeade steeds kleiner wordt.