Kehanet [Park Chanyeol OC]

2. Günışığı 💫

Aelia: Güneş [Latince Isim]
***

Kral Chanyeol ankasını yönlendirerek büyük bir ateş yaratıp etrafa çökmüş olan gölgeyi biraz olsa da aydınlatmış ve gölgenin ortasında kalmış olan ailenin ve perilerin aydınlık tarafa geçmesi için Muhafızlarını yönlendirmişti.

Umbra ülkeye yavaş yavaş nüfuz etmeye başlamıştı. Aileler ve mistik canlılar karanlıkta kalıyordu. Herkesi öleceğiz endişesi sarmıştı ve ne yazık ki koca ülkede Chanyeol dışında başka aydınlatma gücüne sahip olan bir canlı yoktu.

Periler kendi tozlarının aydınlığını ancak kendilerine yetirebiliyordu. Chanyeol yorgunlukla bir iç çekip yavaş adımlarla geri çekilmeye başladı. Chanyeol geri çekildikçe ankası da onu takip ediyordu.

Chanyeol'un en özel gücü de buydu aslında. Tam olarak dönüşmeden de ankasını ortaya çıkarıp onu kontrol edebiliyordu. Çoğu zaman bu gücü oldukça işine yarıyordu.

Chanyeol aydınlık tarafa geçtiğinde avucunu açtı ve ankasının geri gelip yuvasına, yüreğinin ortasına yerleşmesine izin verdi.

"Bu kalkan ne kadar dayanır elf?" Elf ZiTao mavi gözlerini kalkana çevirip derin bir nefes aldı.

"Bir haftadan fazla dayanmaz Kralım." Chanyeol sıkıntıyla nefes alıp ateş kırmızısı saçlarını karıştırdı. Gölge tüm ülkeye yayılmasın diye kesin çözüm olmasa da elfler kalkan oluşturarak aydınlık kalan diğer bölgeleri korumaya çalışıyordu. "5 adım öteye yeni bir kalkan kurmaya başladık. Bu kalkan yok olmadan önce hazır olacaktır." ZiTao tekrar konuştuğunda Chanyeol kafasını salladı ve Elfin omzunu patpatladı.

"Bir şey olduğunda haber göndermeyi unutma." ZiTao kafasını sallayıp kralına selam verdi ve kalkanı kontrol etmek için döndü.

Chanyeol ise onu bekleyen Kraliyet arabasına binip kaleye doğru ilerlemeye başladı.

***
"Aelia!"* Minseok yeşil gözlerini etrafta gezdirip endişe ile bağırdığında tepesindeki ağaçtan düşen kızıl şahin sinirli bir ses bıraktı.

"Ulu ruh durduk yere neden bağırıyorsunuz? Yüreğim ağzıma geldi!" Şahin bir kadın bedenine dönüşüp tüyleri kırmızı bir elbise olduğunda agrasif bir şekilde konuştu. Bu ormanda Orman Ruhu ile bu şekilde konuşabilen tek canlı oydu.

"Aelia nerede?" Minseok yeşil gözlerini tedirginlikle Şahin'e çevirdi.

"O bir peri kanatlarını açmış geziyordur." Şahin umursamaz bir şekilde omuz silktiğinde Orman ruhu gözlerini yumup alnını ovuşturmuştu.

"Umbra burnumuzun dibinde, ben ormanlarım ele geçirildiği için zayıfım ve sen korumak için and içtiğimiz kişinin öylece gezmesinde hiç bir sakınca görmüyorsun." Şahin derin nefes alıp kızıl saçlarını geriye attı.

"Gitmiş olmasına izin vermem izlemediğim anlamına gelmiyor Ulu ruh. Kaç yüz yıl yaşındayız birlikte onca asır devirdik hâlâ güçlerimi unutuyorsun. Bazen bunamış olduğunu düşünmeden edemiyorum." Minseok gözlerini devirip kırılan ağaç dalını onarmak için hareketlendi.

"Evet kaç yüz yıldır birlikte yaşadığımız için sana güvenemiyorum RiJin." Şahin duyduklarıyla kaşlarını çatıp dudaklarını büzdü.

"Kalbimi çok kırıyorsun Orman Ruhu."

"Neler oluyor yine?" Yaşadığın eve daha doğrusu ormanın kalbine geldiğinde görmüş olduğun manzara seni şaşırtmamıştı.

"Aelia! Hiç bir şey demeden öylece kaybolmamalısın!" Orman Ruhu kaşlarını çatarak sana bakıp konuştu. Yemyeşil gözleri sinirinden çakmak çakmak olmuştu. Saygılı bir şekilde eğilip onu selamladın.