Shadows 2 :The Guardian

Γίνεσαι αυτό που πιστεύεις

"Ξέρω πως τα λόγια , βιάζουν τη σιωπή
γεμίζει ο χώρος ηδονές μια πλαστική στιγμή
μια τρύπα μες στα σύννεφα ,μια τρύπα στο κορμί
κοιτάζω στο καθρέπτη το τέλος μου είναι εκεί

Και θα χαθώ θα χαθώ θα χαθώ ένα πρωί
σε μια ελεύθερη ιδέα αναρχική εκεί που ο έρωτας
θα είναι πάντα γιορτή θα χαθώ, θα χαθώ ένα πρωί

Τις νύχτες μας ιδρώνουμε , βρίζοντας το θεό
φτιάχνουμε αγάλματα έρωτες με θάνατο και αλκοόλ
μια μέρα θα τους δείξω εγώ,  μια μέρα φωτεινή
θα τρέξουν σαν τυφλό πουλί με δίχως πόνου κραυγή"

"Κοιτάζεις μέσα στα μάτια της , είναι χρυσά,αξιοζήλευτα... Κάτι τους λείπει όμως, κάτι δυνατό... Κάτι που κάνει αυτή τη ρημάδα την καρδιά σου να χτυπάει πιο δυνατά... συμβατική!  Ετοιμάζεσαι να ζήσεις μια ζωή συμβατική...."

3 μέρες αργότερα (σύντομο PoV)

Σήμερα σηκώθηκα ανήσυχη, σαν κάτι να μην μοιάζει σωστό... ακούμπησα τα σεντόνια στο κρεβάτι και ηταν υγρά. Κοιτάζω γύρω μου το άδειο δωμάτιο και προσπαθώ να ηρεμήσω. Έχουν περάσει τρεις μέρες, στο σπίτι δεν είχαμε κανένα νέο από τον Θείο ούτε φυσικά και  απο τον Ίαν. Υποθέτω πως απλά θα ζει κι αυτός το όνειρο του...

Μπορώ να πω πως έχω ξεκαθαρίσει αρκετά μέσα στο μυαλό μου. Το ρολόι δείχνει 7 παρά, γελάω... πως να μην γελάω...

Πετάω το σεντόνι και σηκώνομαι. Τεντωνω το κορμί μου και πάω προς το παράθυρο. Ακόμα ένα βράδυ τον αναζήτησα μέσα σε αυτό το κρύο δωμάτιο και κατέληξα να κοιμηθώ στο κρεβάτι του. Αν αυτό δεν είναι για γέλια τοτε τι ;

Δεν μπορώ να καταλάβω πως έμπλεξα εγώ έτσι, κοροϊδεύω τους άλλους αλλά δεν μπορώ να κοροϊδεύω και τον εαυτό μου . Ακόμα και να το παραδεχτώ στον εαυτό μου ,  είναι δύσκολο. Πρέπει όμως, ίσως αν αντιμετωπίσω την τρέλα μου να καταφέρω να απαλλαγώ από αυτήν. 

Πήγα στον Τζον . Τίποτα.  Μόνο αυτή η λέξη ταιριάζει για να περιγράψει τα συναισθήματα μου ,ποιά  συναισθήματα μου δηλαδή... Όλα έγιναν στάχτη. Εκείνος τα πήρε και μονομιάς τα έκαψε. Έφυγε και νιώθω μισή. Κενή. Αναρωτιέμαι συνεχώς πως γίνεται να ερωτεύθηκα έναν λύκο. Έναν άνθρωπο που σε άλλη περίπτωση θα σιχαινομουν.  Ναι ,δεν φοβάμαι να το παραδεχτώ.  Τον θέλω,τον σκέφτομαι συνεχώς και δεν βλέπω την ώρα να γυρισει. Με τον Τζον δεν ξαναμιλησαμε.  Του ζήτησα λίγο χρόνο για να χαλαρώσω και μου τον έδωσε.