Shadows 2 :The Guardian

The rise (Τέλος) +Μπόνους

I don't know why I'm scared, I've been here before
Every feeling, every word, I've imagined it all,
You never know if you never try
To forgive your past and simply be mine

I dare you to let me be your, your one and only
Promise I'm worthy to hold in your arms
So come on and give me the chance
To prove that I'm the one who can
Walk that mile until the end starts

"Και σε αφήνω , σε αφήνω να πετάξεις μακριά. Ίσως βρεις τον δρόμο και γυρίσεις κοντά μου. Δεν αντέχω να σε βλέπω να πονάς..."

Το δέρμα της είχε γεμίσει με μεγάλα και μικρά γκρι σημαδακια. Έμοιαζαν τόσο πολύ στα μάτια του με αστραπές, ίσως ακόμα και με κλαδιά δέντρων... Ότι κι αν του θύμιζαν όμως το αποτελέσμα ήταν το ίδιο. Εκείνη πέθαινε στα χέρια του. Κοίταξε τα κλειστά της μάτια. Αύξησε ταχύτητα στο πέταγμα του αδιαφορώντας για όσα άφησε πίσω και τα μάτια του γυαλισαν. Δεν ήταν όμως ο αέρας που το προκαλούσε. Ήταν η όψη της ,την έσφιξε στην αγκαλιά του και άφησε τα δάκρυα του να χαθούν στον αέρα.

Η ταχύτητα με την οποία πετούσε ήταν ιλιγγιώδη. Ούτε καν καταλάβαινε τις λάμψεις που έβγαιναν από πάνω του καθώς εξαφανιζόταν και εμφανιζόταν χιλιόμετρα μακριά. Στο μυαλό του είχε ένα και μόνο μέρος. Το δικό τους μέρος.

Άκουσε τα γάργαρα νερά της λίμνης και έκοψε ταχύτητα. Προσγειώθηκε ομαλά στο έδαφος και προχώρησε ευθεία μέσα στην σπηλιά. Εικόνες άρχισαν να χτυπάν το κεφάλι του ακατάπαυστα προκαλώντας του πόνο. Την εναποθεσε απαλά στο υγρό έδαφος και γονάτισε δίπλα της.

"Σου απαγορεύω να μου πεθάνεις ακούς;" Τρελαμένος κοίταξε το στήθος της που ανεβοκατεβαίνε υπερβολικά σιγά. Έσκυψε και δάγκωσε τον καρπό της. Το αίμα της ήταν πικρό. Νοτισμένο με το θάνατο...

Ένιωθε τόσο χαμένος,τόσο άδειος από το αποτέλεσμα. Ξάπλωσε δίπλα της. Την έκλεισε στην αγκαλιά του και κοίταξε ψηλά. Στο εσωτερικό της σπηλιάς υπήρχαν βράχια. Αιχμηρά αρκετά για να σε σκοτώσουν αν πέσουν.

"Έκανες έρωτα μαζί του και ένιωθα τον κόσμο να χάνεται..." Της ειπε και την φίλησε απαλά. "Τότε ήταν που κατάλαβα ότι με σένα δεν θα έχω καλό τέλος..." άφησε έναν πνιχτό λυγμό να βγει κι εκείνη μουγκρισε . Πάλευε με το δηλητήριο αλλά ο οργανισμός της δεν το άντεχε.

"Όταν εγλυψα την πληγή σου γεύτηκα την ζωή..." Συνέχισε κι εκείνη έκανε τον πρώτο σπασμό... Με το παράπονο να κυριαρχεί χάιδεψε το μάγουλο της. Το χέρι του έτρεμε. Εκείνη άνοιξε απαλά τα χείλη της και ένα απαλό κόκκινο ρυάκι άρχισε να τρέχει απαλά από μέσα. Το κορμί της τρανταχτηκε ολόκληρο και κάνοντας δύο δυνατούς σπασμούς άφησε την τελευταία της πνοή στην αγκαλιά του...