Shadows 2 :The Guardian

Η έξοδος

"Πιέζεις και πιέζεσαι... Αντιδράς και αντιδράει, πρόσεχε μόνο την οργή σου γιατί μετά θα εξαπολύσει κι εκείνος τη δική του "

Έβαλε το μαύρο δερμάτινο παντελόνι της , μια μαύρη μπλούζα με ωραίο μπούστο, έπιασε τα μαλλιά της έναν όμορφο ψηλό κότσο και αντίκρισε το θέαμα στο καθρέφτη. Ήταν εκθαμβωτική και έτοιμη.  Η ώρα έδειχνε 12 το βράδυ, η κατάλληλη στιγμή για να δραπετεύσει από τα "πρέπει" και τα "Μη" των γονιών της και βγει .

Η πόλη προσφέρονταν για αρκετή φράση ενώ το μπαρακι που σχεδίαζε να πάει ήταν ένα από τα στέκια της. Άνθρωποι του είδους της αλλά και κοινοί θνητοί που γνώριζαν και ήταν εμπιστοι στους κύκλους πήγαιναν τα βράδια εκεί και απελευθέρωναν τον καταπιεσμένο εαυτό τους. Πολλοί από αυτούς το πρωί έμοιαζαν με απλούς ανθρώπους.  Πήγαιναν στις δουλειές τους και είχαν φυσιολογική ζωή.  Το βράδυ όμως όλα άλλαζαν. 

Η μυρωδιά του Ίαν από το διπλανό δωμάτιο της είχε σπάσει τη μύτη.  Υπέθεσε πως θα κοιμόταν αφού το κάρβουνο που είχε απλωθεί λίγες ώρες πριν στην ατμόσφαιρα είχε αντικατασταθεί με κάτι πιο περίεργο.  Της θύμιζε την μυρωδιά του βουνού.  Είχε λίγο από όλα πάνω της αλλά κατά βάθος της έφερνε ηρεμία. Ίσως όταν κοιμόταν σταματούσε να σκέφτεται τόσο οπισθοδρομικά σκέφτηκε και πήγε προς την πόρτα. 

Δεν πρόλαβε να την ανοίξει όμως τελείως ομως αφού με το πρώτο τσικ που ακούστηκε κατάλαβε αμέσως πως ξύπνησε.  Σιχαινόταν την ακοή τους . Ίσως ήταν η μοναδική που το καταλάβαινε αφού και η δική της αν και δεν ήταν σαν τους λύκους ήταν ισχυρή. 

«Κάρβουνο, γαμω την τύχη μου ...»Μουρμούρισε και ανοιξε . Τον είδε να στέκεται έξω από την πόρτα της με όχι και πολύ καλές προθέσεις. 

«Για που το βαλες;»Ρώτησε και σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος. 

«Όπου γουστάρω.  Και τώρα Κάνε στη  άκρη!»

«Μάλλον δεν κατάλαβες καλα. Είσαι υπό την προστασία μου . Τράβα στο δωμάτιο σου λοιπον. » Ακούγοντας τον να την διατάζει έδειξε τα δόντια της και με μια γρήγορη κινηση τον πέταξε στον τοίχο. Κανένας δεν την διέταζε ποτέ. Τα κατακόκκινα μάτια της βρήκαν τα δικα του και γρυλίζοντας ανοιξε το στόμα της. Έσκισε την μπλουζα του στον δεξί ώμο και πήγε να τον δαγκώσει ομως ο Ιαν την απέκρουσε. Ενα και μονο δάγκωμα της έφτανε για να τον σκοτώσει. Να βάλει το δηλητήριο στο σώμα του Λύκου και όλα να γινόντουσαν στάχτη. Πότε κανένας λύκος δεν επέζησε απο δάγκωμα και ειδικά σε ενα σημείο τόσο κοντά στη καρδια. Σαν λυσσασμένη όρμηξε ξανά προς το μέρος του. Ο Ιαν συνειδητοποίησε πως η κατασταση έβγαινε έκτος έλεγχου. Δεν ειχε επιλογές.