Shadows 2 :The Guardian

Αρνηση

"Πως να διωξεις την αγαπη οταν εκείνη σε ψάχνει; Πώς να αρνηθείς αυτά που αισθάνεσαι όταν τα έχεις μπροστά σου ;"

2 Μέρες μετά

Βυθισμένη στο απόλυτο Χάος ένιωσε μια φωνή να την καλεί. Πλησιασε το σκοτάδι και το άφησε να την αγκαλιάσει.

"Αρνησου τον !"Άκουσε έναν απόηχο να της λέει και κοίταξε γύρω της. Δεν υπήρχε τίποτα. Δεν έβλεπε τίποτα και δεν άκουγε κανέναν άλλο ήχο. Σαν να βρισκόταν σε ένα μέρος πεθαμένο...

Έκανε ένα βήμα και αέρας δυνατός σηκώθηκε από πίσω της...

"Τελευταία προειδοποίηση !" Άκουσε ξανά την ίδια φωνή και ένιωσε έναν οξύ πόνο στην πλάτη. Γονάτισε και φώναξε δυνατά. Δεν έβγαινε κανένας ήχος όμως από την φωνή της.

Ξάφνου ένιωσε κάτι να την γρατζουναει στο πρόσωπο. Έπεσε αιμόφυρτη στο κρύο χώμα. Όλα γύρω της τυλιχθηκαν από το σκοτάδι στην ομίχλη... Αχνά βλέμματα... Θολές εικόνες...

Ένιωσε ένα χέρι να κρατάει το δικό της και προσπάθησε να σηκωθεί. Είδε τον Ίαν μισοπεθαμενο δίπλα της ,τρομαγμένη έβαλε όση δύναμη είχε και σηκώθηκε. Το αίμα της πάγωσε όταν αντικρυσε την λίμνη αίματος γύρω της. Σε κυκλικό σχηματισμό υπήρχαν γύρω της πέντε πτώματα... Αναγνώρισε τους γονείς της και τον θειο της. Άλλοι δύο άνθρωποι κείτονταν όμως νεκροί... Γονάτισε και κράτησε τον Ίαν στα χέρια της. Ούρλιαξε και ξάφνου ένιωσε τα χέρια της πιο ελαφριά, εκείνος χανόταν... Η εικόνα του έπαιρνε μια διάφανη μορφή και εκείνη άρχισε να κλαίει με λυγμούς.

Ανοίξε τα μάτια της λουσμενη στο ιδρώτα. Κοίταξε γύρω της το άδειο δωμάτιο και άφησε μια πνοή να φύγει από τα χείλη της. Όλα ήταν ένα όνειρο. Ένα αρκετά δυσοίωνο όνειρο...

Σηκώθηκε και πήγε στο παράθυρο. Άνοιξε για να μπορέσει ο κρύος αέρας να εισέλθει στον χώρο και να απλώσει την ψύχρα του παντού. Κοίταξε έξω και η σκέψη να φύγει φωλιασε αυτόματα στο κεφάλι της. Ήταν άγρια χαράματα,θα ξέφευγε άνετα από τους φρουρούς αν ήταν προσεκτική και επιτέλους θα απολάμβανε λίγη ηρεμία μόνη της. Στο δικό τους μέρος... συην δική τους σπηλιά. Σε μια δίνη του χρόνου που την γυρνούσε στο παρελθόν.

Έβαλε την ζακέτα της και πήδηξε από το παράθυρο. Με ταχύτητα φωτός έφτασε στα σιδερένια κιγκλιδώματα που είχε στήσει ο πατέρας της, κρυφτηκε πισω στην μεγαλη Ιτιά που είχαν και παρατήρησε τους φρουρούς . Τους θεωρούσε άχρηστους και δεν είχε άδικο... Δίχως να την πάρουν χαμπάρι τα πήδηξε. Ικανοποιημένη έριξε μια ματιά στο σπίτι .